مامور تحویل

در فیلم مرد تحویل‌دهنده، وینس وان نقش دیوید ووزنیاک را بازی می‌کند، یک بازنده دوست‌داشتنی که وقت خود را صرف طرح‌های پول‌ساز سریع، تحویل گوشت برای قصابی خانوادگی، تلاش برای پرورش ماری‌جوانا، گذراندن وقت با دوست مجردش برت (کریس پرت) و گاهی ملاقات با دوست‌دختر پلیسش اما (کوبی اسمالدرز) می‌کند. در یک روز دیوانه‌وار، دیوید متوجه می‌شود نه تنها قرار است پدر شود، بلکه او قبلاً پدر ۵۳۳ فرزند بیولوژیکی است که به دلیل اشتباهی در کلینیک باروری، جایی که او اسپرم اهدا کرده (بیش از ۶۰۰ بار!) ۲۰ سال پیش، به وجود آمده‌اند. صد و چهل و دو نفر از این فرزندان در حال طرح یک دعوی قضایی هستند تا کلینیک هویت او را فاش کند، زیرا همه چیزهایی که در مورد او می‌دانند نام مستعار پروفایل او "استارباک" است. دیوید مصمم است تا بدون لو رفتن هویت خود، فرزندان خود را بشناسد، و شروع به ملاقات با گروهی منتخب از فرزندان خود می‌کند و به آنها به روش‌های کوچک اما مهم کمک می‌کند. اما با نزدیک شدن تاریخ تولد فرزند دیوید، هویت او بیشتر و بیشتر در معرض خطر قرار می‌گیرد، زمانی که یکی از ۵۳۳ فرزندش متوجه می‌شود او کیست و تقاضا می‌کند که وقت خود را با او بگذراند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد پیام‌های فیلم در مورد پدر بودن و خانواده صحبت کنند؟ پذیرفتن نقش پدر بودن چگونه دیوید را تغییر می‌دهد؟
• آیا فیلم قابل باور بود؟ چرا یا چرا نه؟ آیا خط داستان‌ها باید قابل باور باشند تا موثر واقع شوند؟
• فیلم با انتظارات شما همخوانی داشت یا موضوعات عمیق‌تری را بررسی می‌کند؟ در مقایسه با کمدی‌های دیگر وینس وان، این فیلم چطور است؟

والدین باید بدانند که فیلم «Delivery Man» یک کمدی معمولی و مبتذل با بازی وینس وان نیست. این فیلم بازسازی یک درام-کمدی کانادایی-فرانسوی محترم در سال ۲۰۱۱ به نام «Starbuck» است، درباره مردی حدوداً ۴۰ ساله که ۱۴۲ فرزند بیولوژیکی خود را از اهدای اسپرم ناشناس پیدا می‌کند و آن‌ها می‌خواهند هویت او را بدانند. این فیلم، اگرچه بیشتر کمدی است، اما شامل موضوعات سنگین و غافلگیرکننده‌ای مثل اعتیاد به مواد مخدر، معلولیت و یک شوخی سقط جنین بالقوه توهین‌آمیز است. طنز فیلم می‌تواند بالغانه و جنسی باشد (چون شخصیت وان به خاطر اهدای اسپرم بیش از ۶۰۰ بار معروف است، شوخی‌های خودارضایی زیادی وجود دارد) و در فیلم مصرف مواد مخدر (یک زن جوان از هروئین بیش از حد مصرف می‌کند) و گیاه ماری‌جوآنا (شخصیت اصلی سعی می‌کند در خانه آن را پرورش دهد) وجود دارد. گاهی اوقات الفاظ زشتی مثل «s--t» و «bitch» در فیلم به کار می‌رود، اما خیلی زیاد نیست. والدین و نوجوانانی که این فیلم را می‌بینند، باید بتوانند درباره والد بودن و اینکه چگونه زندگی شما را تغییر می‌دهد (امیدوارم بهتر) صحبت کنند. برای اطلاع از فیلم‌های بیشتر در این سبک، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی «شب فیلم خانوادگی» ثبت‌نام کنید.

تماشاگرانی که انتظار یک کمدی معمولی از وین را دارند، از جدی بودن این کمدی ناامید خواهند شد. این فیلم به موضوعات دشواری می‌پردازد که انتظار آن را در یک فیلم کمدی درباره مردی که اهدای اسپرم بیش از حد او منجر به تولد صدها کودک شده است، ندارید. علاوه بر این، بخش‌های جدی فیلم کمی آزاردهنده و شوکه‌کننده هستند، از جمله صحنه‌ای که برت در مقابل فرزندانش به دیوید می‌گوید که باید به اما بگوید سقط جنین کند و اینکه "فرزندانش می‌دانند که برای سقط شدن خیلی بزرگ هستند" تا تصویر ناراحت‌کننده‌ای از یکی از فرزندان دیوید، کریستن (بریت رابرتسون)، که در حال مصرف بیش از حد هروئین است، و همچنین اینکه یکی از فرزندانش معلول و غیرقابل ارتباط است، و همچنین زیر داستانی غیرضروری در مورد بدهی او به یک شرط‌بندی مافیایی به مبلغ ۱۰۰،۰۰۰ دلار. بنابراین، این فیلم به هیچ وجه یک کمدی خانوادگی بزرگ نیست.کلیشه‌ی مرد مجردی که به پدری تبدیل می‌شود، کلیشه‌ای تکراری است و متاسفانه این فیلم نمی‌تواند تصمیم بگیرد که آیا نگاهی جدی به چگونگی تغییر پدر شدن حتی خودخواه‌ترین و نابالغ‌ترین مردان است یا یک کمدی احساس‌برانگیز در مورد مردی که در دوران کالج به خودارضایی می‌پرداخته و متوجه می‌شود که اهدای اسپرم او در ۲۰ سالگی به صدها کودک تبدیل شده است. هنوز هم برخی از صحنه‌های خنده‌دار وجود دارد، به ویژه زمانی که پرت در اطراف است و نشان می‌دهد زندگی با چهار کودک چقدر آشفته است، اما فیلم هرگز واقعاً به جای خود قرار نمی‌گیرد و پایان قابل پیش‌بینی آن حتی برای تماشاگران سینما که پایان‌های احساس‌برانگیز را دوست دارند، بسیار احساساتی و تکراری است.