پونی کوچولوی من زنده! بزرگترین مهمانی چای دنیا

دوستان مای لیتل پونی به دنبال کاری برای انجام دادن هستند و در نهایت تصمیم می‌گیرند که می‌خواهند همه تفریحات را با هم تجربه کنند. تنها راه برای انجام این کار، برگزاری یک مهمانی بزرگ است - به طور دقیق، بزرگترین مهمانی چای دنیا. همه برای کمک به موفقیت آن پیش قدم می‌شوند، و بچه‌هایی که در سالن حضور دارند فنجان‌های چای مقوایی خود را بیرون می‌آورند و در حالی که منتظر هستند، آهنگ "من یک قوری کوچک هستم" را با هم می‌خوانند. اما همه روی کمک به مهمانی تمرکز ندارند. راریتی (با صدای کتی وسلوک) در ابتدا خیلی سرگرم تفریح است و نوارهای تزئینی را فراموش می‌کند، و پینکی پای (جانیس جود) مهم‌ترین چیز در منو را فراموش می‌کند. آیا تماشاگران و کمی جادو می‌توانند به او کمک کنند تا چای پیدا کند؟

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد اسباب‌بازی‌هایی که جان می‌گیرند صحبت کنند. به نظر شما هدف اصلی برنامه «پونی کوچولوی من: بزرگ‌ترین مهمانی چای دنیا» چه بود؟ سرگرم کردن کودکان یا ترغیب آن‌ها به خرید اسباب‌بازی‌های بیشتر پونی؟ کدام‌یک از اسباب‌بازی‌های مورد علاقه‌تان را دوست دارید به صورت بزرگ و روی صحنه در حال آواز خواندن ببینید؟ کودکان می‌توانند صحنه‌های کوچک خودشان را بسازند و با اسباب‌بازی‌های مورد علاقه‌شان نمایش اجرا کنند.
• چه نوع مهمانی را فکر می‌کنید اسباب‌بازی‌هایتان دوست دارند؟ چطور همه در آماده‌سازی‌ها کمک می‌کنند؟

والدین باید بدانند که مای لیتل پونی لایو: بزرگترین مهمانی چای دنیا، ضبطی از یک نمایش صحنه‌ای است که به‌خصوص برای کودکان ۲ تا ۵ سال و طرفداران اسباب‌بازی‌ها تهیه شده است. چند پیام مثبت درباره کار گروهی و اینکه اشتباه کردن اشکالی ندارد در میان انبوه آهنگ‌ها پنهان شده است. والدین همچنین ممکن است متوجه شوند که شعر یکی از آهنگ‌های دیسکو محبوب از «لرزاندن باسنت» به «لرزاندن دوست‌داشتنی» تغییر کرده است. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

جذابیت برای هر کودک نوپا و پیش دبستانی دیدن اسباب بازی های مورد علاقه شان در ابعاد بزرگ، رقص و آواز بر روی صحنه است. به این معنی که کودکانی که عاشق اسباب بازی ها هستند احتمالا از دیدن بزرگترین مهمانی چای دنیا به صورت زنده لذت بیشتری می برند تا تماشای آن بر روی دی وی دی. بدون فنجان های چای مقوایی و سوسک های خانگی که توسط تماشاچیان در جوراب های بابی به بالا و پایین راهروها می رقصند، تماشاگران با دعوتنامه های مهمانی، چیز زیادی برای هیجان زده شدن ندارند.والدین قطعاً خسته خواهند شد؛ این یک تجربه‌ی لذت‌بخش برای همه‌ی اعضای خانواده نیست. پونی‌های رنگ‌پاستلی ۱۸ دقیقه وقت صرف معرفی خودشان (و چه اسم‌هایی: ترالالا؟ سِو-اند-سو؟) و رسیدن به قسمتی می‌کنند که در آن در مورد کارهایی که قرار است آن روز انجام دهند، می‌خوانند. تقریباً در نیمه‌ی راه، تصمیم می‌گیرند که مهمانی چای برگزار کنند. و با وجود اینکه این مهمانی در قصر رنگین‌کمانی کریستالی در سرزمین تک‌شاخ‌ها برگزار می‌شود، خیلی دیر شده است تا بتواند تاثیرگذار باشد. تنها اتفاق مهم و دراماتیک این است که پینکی پای چای را فراموش می‌کند. آهنگ‌ها فراوان و تقریباً بی‌هدف هستند؛ تنها لحظه‌ی آموزشی وقتی است که در یک آهنگ توضیح داده می‌شود چای از چین می‌آید، که -- وای -- همچنین نام فنجان چای هم هست.