صدها خرگوش آبی

در صدها بوزینه، ژان کایاک (ریلند بریکسون کول توز) یک کارخانه تولید سدر سیب سخت را اداره می‌کند، که پس از نوشیدن بیش از حد از موجودی خود، از بین می‌رود. او با هیچ چیز به نام خود، گرسنه و تنها در جنگل زمستانی بیدار می‌شود. او شروع به تلاش برای به دام انداختن بوزینه‌ها می‌کند اما به طرز وحشتناکی شکست می‌خورد. پس از آزمون و خطای فراوان، ژان مهارت بیشتری پیدا می‌کند و می‌تواند شروع به گرفتن بوزینه‌ها، خرگوش‌ها، ماهی‌ها و حیوانات دیگر کند. ژان غنایم خود را به یک تاجر محلی (داگ مانچسکی) می‌برد و شروع به تجارت برای سلاح‌های بزرگتر و مفیدتر می‌کند، که در نتیجه توانایی او برای موفقیت را افزایش می‌دهد. او همچنین عاشق دختر تاجر (اولیویا گراوز) می‌شود، کسی که لباس‌های ژان را از پوست حیوانات می‌دوزد. تاجر به ژان اطلاع می‌دهد که قیمت دست دخترش در ازدواج "صدها بوزینه" است. بنابراین ژان به شکار بدون محدودیت می‌پردازد، که او را به مکان‌های غیرمنتظره‌ای می‌کشاند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونت موجود در این انیمیشن صحبت کنند. آیا سبک کارتونی آن باعث می‌شود خشونت آن جدی‌تر به نظر نرسد؟ چرا و یا چرا نه؟ آیا خشونت بیش از حد عواقبی دارد؟ چرا این موضوع مهم است؟
• چگونه نوشیدن و سیگار کشیدن به تصویر کشیده می‌شوند؟ آیا جذاب و اغوا کننده به نظر می‌رسند؟ آیا عواقبی وجود دارد؟ چرا این موضوع مهم است؟
• چرا فکر می‌کنید فیلم‌سازان تصمیم گرفتند داستان خود را به این روش روایت کنند؟ چه چیزی به دست می‌آورد؟ چه چیزی از دست می‌دهد؟
• سورئال به چه معناست؟ آیا فیلم صدها ببر واقعی به نظر می‌رسد؟
• چگونه این فیلم بدون گفتگو داستان خود را روایت می‌کند؟ چه داستان‌های دیگری را می‌شناسید که بدون گفتار بیان می‌شوند؟

صدای صدها قندس فیلمی سورئال و کمدی است که بخشی از آن کمدی صامت، بخشی کارتونی و بخشی دیگر چیز دیگری است. این فیلم ممکن است برای همه سلیقه‌ها نباشد، اما منحصر به فرد و خلاقانه است. انتظار می‌رود خشونت کارتونی و اسلپ‌استیک زیادی با صحنه‌های مبارزه، لگد زدن، کوبیدن، شکستگی پا، مرگ حیوانات و انسان‌ها، کمی خون، انسان‌هایی در تله، آتش، انفجار و موارد دیگر وجود داشته باشد. صحنه‌های زننده شامل ادرار کردن، مدفوع، مخاط و غیره است. خرگوش‌های برفی با سینه‌های بزرگ برای فریب خرگوش‌های نر ساخته شده‌اند و خرگوشی حرکتی شبیه به رابطه جنسی انجام می‌دهد. خرگوش‌های برفی بدون بالاتنه و خرگوشی با آلت تناسلی مردانه دیده می‌شوند. حشرات در حال انجام رابطه جنسی به نظر می‌رسند و زنی رقص میله انجام می‌دهد. مردی برهنه است، اما هیچ صحنه حساسی نشان داده نمی‌شود. یکی از شخصیت‌ها کلمه "shit" را ادا می‌کند، اما هیچ زبان تندی دیگری استفاده نمی‌شود. شخصیت اصلی بیش از حد سِدر سخت می‌نوشد و با عواقب آن مواجه می‌شود؛ او هنوز به نظر می‌رسد که توسط این نوشیدنی وسوسه می‌شود. صحنه‌های کوتاهی از سیگار کشیدن و مصرف تنباکو و احتمالاً ماری‌جوآنا وجود دارد. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

اثباتی بر این که هر فیلمی فقط بازسازی ایده‌های قدیمی نیست، این کمدی صامت، سیاه و سفید، لذت‌بخش اما غیرمعمول هم به اوج می‌رسد و هم به حضیض، هم گسترده است و هم ظریف، و در نهایت به جایی می‌رسد که کاملا غیرمنتظره است. فیلمنامه‌ای که توسط ستاره فیلم رایلند بریکسون کول توز و کارگردان مایک چسلیک نوشته شده، فیلم صدها بیور به نظر می‌رسد که ممکن است از کارتون‌های لونی تونز، فیلم مدرن تایمز چارلی چاپلین، فیلم آقای فاکس شگفت‌انگیز وس اندرسون و حتی فیلم‌های مختلف جان واترز، تری گیلیام یا تیم برتون الهام گرفته شده باشد. اما شاید هم فقط نتیجه یک رویای عجیب یا تخیل تب‌آلود باشد. این فیلم پر از صحنه‌های کمدی است و داستان‌گویی آن تا حدی ساده‌انگارانه است، اما پر از جزئیات ریز و درشتی است که با سرعت از جلوی چشم می‌گذرند و شاید نیاز به دو یا چند بار تماشا باشد تا همه آن‌ها را ببینید. در این فیلم هیچ دیالوگی وجود ندارد، اما غرش‌ها و صداهای دیگر به‌خوبی احساسات را منتقل می‌کنند.برخی از شوخی‌ها مبتذل، زننده یا کودکانه هستند، اما لحظات دیگری هم وجود دارند که واقعاً درخشان هستند. فیلم به راحتی از مضحک به کابوس‌وار و دوباره به مضحک تغییر می‌کند. و جلوه‌های بصری فیلم با انسان‌هایی شروع می‌شود که در لباس حیوانات در حال دویدن هستند، و با پس‌زمینه‌ای مصنوعی ترکیب می‌شوند که به قدری ظریف طراحی شده است که تشخیص واقعیت از خیال دشوار است. شاید قابل تحسین‌ترین دستاورد فیلم این باشد که ریتم خود را حفظ می‌کند و توجه بینندگان را برای مدت زمانی که به نظر طولانی و نامعقول می‌رسد (108 دقیقه) جلب می‌کند، بدون اینکه خسته‌کننده شود. به راستی، توصیف صدها خرگوش به گونه‌ای که طبیعت عجیب و غریب آن را به تصویر بکشد، دشوار است؛ همه آن را نمی‌پذیرند، اما فیلمی است که باید دیده شود.