پلیس بورلی هیلز: اکسل اف

در بیورلی هیلز کوپ: اکسل اف، اکسل فولی (ادی مورفی) پلیس بی‌قید و بند دیترویت، تماسی از دوست قدیمی‌اش بیلی رز‌وود (جاج رینهولد) دریافت می‌کند، که قبلا در اداره پلیس بیورلی هیلز بوده، مبنی بر اینکه دختر فولی، جین (تیلور پیج)، در دردسر است. اگرچه او از جین، که حالا وکیلی در بیورلی هیلز است، دور افتاده، فورا به کمک او می‌شتابد. این اتفاق او را به‌طور مستقیم درگیر توطئه‌ای گسترده شامل کارتل مواد مخدر مکزیکی، چند افسر پلیس فاسد، و یکی از موکلان جین می‌کند که متهم به کشتن یک پلیس است. جین، فولی، و بابی ابوت (جوزف گوردون-لویت) کارآگاه پلیس و دوست‌پسر سابق جین، رفتار مشکوک کاپیتان گرنت (کوین بیکن) را حس می‌کنند، اما دوست قدیمی‌شان تگارت (جان اشتون)، که حالا رئیس پلیس است، به آن‌ها اطمینان می‌دهد که همه چیز مرتب است. در همین حین، رز‌وود به نظر می‌رسد ناپدید شده است.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد این صحبت کنند که چگونه بیورلی هیلز کوپ: آکسِل اف با فیلم‌های قبلی (و سریال تلویزیونی اسپین‌آف) این مجموعه مقایسه می‌شود. چه چیزهایی تغییر کرده‌اند؟ چه چیزهایی ثابت مانده‌اند؟
• در این فیلم خشونت و فحاشی زیادی وجود دارد. آیا این موارد بیش از حد به نظر می‌رسند؟ آیا با داستان فیلم همخوانی دارند؟ آیا می‌شد میزان این موارد در فیلم کمتر باشد؟
• ادی مورفی ۳۳ سال داشت که آخرین فیلم بیورلی هیلز کوپ پخش شد؛ حالا او در دهه شصتی زندگیش قرار دارد. آیا به نقش‌آفرینی مجدد او در نقش اکسل فولی اعتقاد دارید؟ فیلم چه اشاره‌های دیگری به شخصیت‌های مسن دارد؟
• شخصیت‌ها برایتان امروزی به نظر می‌رسند یا قدیمی؟ در صورت ساخت دنباله‌ای دیگر، چه اتفاقی را تصور می‌کنید که ممکن است رخ دهد؟

والدین باید بدانند که مانند فیلم‌های قبلی در مجموعه اکشن-کمدی محبوب ادی مورفی، بیورلی هیلز کوپ: آکسِل اف محتوای بالغانه زیادی دارد. داستانی درباره کارتل مواد مخدر به معنی اشاره مکرر به مواد مخدر و قاچاق است و یکی از شخصیت‌ها کوکائین استنشاق می‌کند (دیگران الکل می‌نوشند). محتوای جنسی عمدتا تلویحی است، با صحبت از آمیزش جنسی، عشق‌بازی، پاکدامنی، رفتن به باشگاه‌های استریپ و برگزاری مهمانی‌های جنسی. انتظار تعقیب و گریز مکرر ماشین و تیراندازی‌های گرافیکی را داشته باشید که منجر به خسارت قابل توجه به اموال، جراحت و مرگ، از جمله شخصیت‌های اصلی (و برخی با جزئیات گرافیکی) می‌شود. عزیزان توسط شرورها تهدید می‌شوند و زنی وحشت‌زده می‌شود وقتی ماشینش از بالای یک ساختمان هل داده می‌شود. مردی متوجه می‌شود که وظیفه او پرورش رابطه‌ای سالم با دختر دور از دسترسش است. مردان به یکدیگر مشاوره‌های منطقی در مورد رابطه می‌دهند و در مورد درمان صحبت می‌کنند. زبان شامل انواع کلمات فحش و ناسزا، کلمات نژادپرستانه، کلمات توهین‌آمیز و کلمات رکیک است. همچنین برخی کلیشه‌های جنسیتی در مورد شخصیت‌های همجنسگرا و مکزیکی و همچنین محله‌های سیاه‌پوست و سفیدپوست وجود دارد. برای اطلاع از فیلم‌های بیشتر در این سبک، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

این فیلم چهارم از مجموعه محبوب دهه ۸۰، که ۳۰ سال پیش به پایان رسید، شخصیت‌ها و عناصر به یادماندنی را به زمان حال می‌آورد و در عین حال تلاش می‌کند تا برخی از نگرش‌های منسوخ را اصلاح کند. بیورلی هیلز کوپ: اکسل اف کاری را که یک دنباله باید انجام دهد، انجام می‌دهد؛ با تلفیق عناصر موفق قسمت‌های قبلی (و آنچه طرفداران در سنین خاص به دنبال آن هستند) و به‌روزرسانی جنبه‌هایی برای مناسب‌تر شدن با زمان حال، هرچند نه به‌طور کامل. این ترکیب پتانسیل دارد تا مجموعه را در مسیری برای آینده قرار دهد. این را در احیای شخصیت‌های قدیمی‌تر و اضافه شدن شخصیت‌های جدید و جوان‌تر، مانند ابوت گوردون-لویت و جین پیج، می‌بینید. این را در موسیقی متن می‌شنوید، که از صداهای گلن فری-باب سگر قسمت‌های قبلی به مری جی. بلیژ و ریمیکس لیل ناز ایکس از آهنگ تم فیلم می‌رسد. و مهم‌تر از همه، این ترکیب قدیمی-جدید را در ایده‌ها، دیالوگ‌ها و داستان‌ها می‌بینید.دیگه دهه 80 نیست و حتی پلیس‌های خشن هم دیگه نمی‌تونن به راحتی احساس تهدید شدن مردونگی‌شون رو داشته باشن. اون‌ها سعی می‌کنن به زنان احترام بذارن و متوجه بشن که در چه مواقعی مشاوره، عذرخواهی، یا کمی محبت می‌تونه به روابطشون کمک کنه. مفهوم ماهی در آب، که موریس پلیس سیاه‌پوست دیترویت رو به بورلی هیلز عمدتا سفیدپوست و مرفه می‌فرسته، هنوز هم کار می‌کنه، هرچند که بورلی هیلز هم در 30 سال گذشته متنوع‌تر شده. برای شوخی‌های پیرمردی آماده باشید، که اجتناب‌ناپذیره وقتی بازیگرهای بالای 60 سال نقش‌های اصلی یه فیلم اکشن رو بازی می‌کنن، از جمله بعضی واکنش‌های بداخلاقانه به هنجارهای اجتماعی در حال تغییر. داستان فیلم به شخصیت‌های مسن‌تر، مثل فریدریش بازنشسته رایزر و تگارت بیمار اشتون، نقش‌های تکراری می‌ده، اما در عین حال یه پایان‌بندی قابل باور برای ورودهای احتمالی آینده. فیلم همچنین به ترکیب اصلی فیلم‌نامه‌های قبلی، از جمله حضور کوتاه، شوخی و تعلیق (که هنوز هم نیاز به تعلیق باور نداشتن داره) سر می‌زنه، هرچند که این جنبه‌ها می‌تونن واکنش‌های بیشتری روی پرده بزرگ سینما داشته باشن.