بازگشت به ۱۷ سالگی

مایک اودانل (متیو پری) در یک دوراهی قرار دارد: در آستانه 40 سالگی و طلاق از عشق دوران دبیرستانش (لسلی من) که با او ازدواج کرد وقتی فهمید باردار است، آرزوی بزرگی دوباره را در سر می‌پروراند. یک نظافتچی مرموز آرزویش را برآورده می‌کند و او را به شکل 17 سالگی‌اش برمی‌گرداند (هرچند او را به عقب بر نمی‌گرداند) - نوجوانی که آینده‌اش با وعده محبوبیت، امکانات و بورس بسکتبال درخشان به نظر می‌رسد. اما، همانطور که مایک کشف می‌کند، گذشته راهی برای بزرگنمایی دارد، حال را تحت الشعاع قرار می‌دهد و آینده را خراب می‌کند. آیا برای جبران خسارت خیلی دیر است؟

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد این صحبت کنند که این فیلم چه چیزهایی به نوجوانان در مورد اهمیت رفتار و تصمیماتشان آموزش می‌دهد، به‌خصوص در مورد موضوعاتی مثل رابطه جنسی. آیا این پیام‌ها در میان کمدی‌ها واضح هستند؟ آیا شنیدن این پیام‌ها از زک افران راحت‌تر از شنیدن آن‌ها از والدین است؟
• خانواده‌ها همچنین می‌توانند در مورد محبوبیت مداوم فیلم‌هایی که درباره بزرگسالان و بازدید از دوران جوانی آن‌ها است، صحبت کنند. چرا این نوع داستان‌ها تا این حد جذاب هستند؟
• این فیلم در مقایسه با سایر فیلم‌های این ژانر چگونه است؟

والدین باید بدانند که شاید بخواهند قبل از اجازه دادن به طرفداران نوجوان دبیرستانی موزیکال برای تماشای این کمدی رده‌بندی PG-13، دو بار فکر کنند، زیرا این فیلم کمی تندتر از کارهای قبلی ستاره آن، زک افران، است. صحنه‌ای وجود دارد که نوجوانان در یک مهمانی مشغول نوشیدن الکل هستند و تعداد قابل توجهی از ارجاعات جنسی در فیلم وجود دارد. بیشتر گفت‌وگوها در مورد روابط جنسی است تا عمل، اما صحنه‌هایی از بوسیدن و روابط جنسی وجود دارد، دختری نوجوان باردار می‌شود و یکی از شخصیت‌ها انبار کاندوم دارد. اما فحش‌ها کم و نسبتا ملایم هستند (مثل "احمق" و "دیوث") و خشونت در حداقل است (از دو صحنه "مبارزه"، یکی کارتونی است و دیگری خیلی خشن نیست). والدین ممکن است از این واقعیت قدردانی کنند که شخصیت افران از همسالان نوجوان خود می‌خواهد که تصمیمات به اصطلاح "عاقلانه" در مورد فعالیت‌های جنسی و کالج بگیرند. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

این را قبول کنید: قبلاً این فیلم را دیده‌ایم. داستان فیلم آنقدر آشناست (مثل فیلم بیگ) که تقریباً می‌توان آن را یک ژانر مستقل در نظر گرفت، هرچند بازی خوب بازیگران، به‌ویژه زاک افران، تا حدی فیلم 17 AGAIN را از پیش‌بینی‌پذیری خارج می‌کند. زاک افران در نقش مایک جوان، بدون تردید قابل تماشاست و از هر منفذی جذابیت ساطع می‌کند. او در بازی هم بسیار خوب است و خود را به صحنه‌هایی می‌سپارد که می‌توانستند سرد و دست و پا شکسته باشند، مثل صحنه‌ای که مایک نوجوان از دست دخترش که از رابطه با او ابراز علاقه می‌کند، درحالی‌که نمی‌داند مایک پدرش است، در می‌رود. اما به‌طور کلی این‌طور نیست. (جایزه دوم به توماس لنون و لسلی من به‌عنوان دوست کهنه‌کار و مغرور مایک، ند گولد، تعلق می‌گیرد.)اما بازی خوب به تنهایی نمی‌تواند فیلمی خوب بسازد و کارگردانی بر استیرز (که عناوین زیرزمینی و لذت‌بخشی مثل علف‌های هرز، عشق بزرگ و ایگبی سقوط می‌کند را در کارنامه دارد) باعث شده است که فیلم 17 Again لبه تیزی نداشته باشد. بله، در فیلم جوک‌هایی در مورد کوجرها و طرفداران ارباب حلقه‌ها وجود دارد، اما این‌ها چیزهای کوچکی هستند. و اگرچه دیدن پری روی پرده بزرگ سینما خوب است، اما متاسفانه از او به خوبی استفاده نشده است. هر کسی بالای 12 یا 13 سال احتمالا به اشاره‌های فیلم به دبیرستان موزیکال (که در ابتدای فیلم، صحنه‌هایی از افرون عرق‌ریزان در حال پرتاب حلقه‌ها وجود دارد) چشم غره می‌رود. این فیلم به وضوح برای مخاطبان دبیرستان موزیکال است، اما در نهایت مثل یک شلیک ارزان و غیرضروری احساس می‌شود. خط پایین؟ انتظارات خود را مدیریت کنید و ممکن است در نهایت ارزش پولی که برای بلیت و پاپ‌کورن داده‌اید را داشته باشد، به خصوص برای نوجوانان.