میان ستاره‌ای

کره‌ی زمین در آینده کم‌کم آلوده و غیرقابل سکونت می‌شود و مواد غذایی از بین می‌روند. ناسا درحال تحقیق برای یافتن یک سیاره‌ی قابل سکونت برای انسان‌های کره‌ی زمین است. کوپر که خلبان سابق ناسا بوده است قبول می‌کند تا به همراه یک تیم تحقیقاتی به فضا برود و به‌دنبال یک سیاره‌ی قابل سکونت بگردند. او دو فرزند به نام «تام» و مورف دارد. مورف دختر باهوشی است که به علم فیزیک و نجوم علاقه دارد و از اینکه پدرش آن‌ها را ترک کرده، ناراحت است. کوپر تلاش می‌کند در مدتی که در فضا هستند هرچه زودتر تحقیقاتشان تمام شود و به زمین برگردد و پیش فرزندانش برود. زمانی‌که آن‌ها از ادامه‌ی تحقیق ناامید می‌شوند، کوپر به چاله فضایی می‌رود تا آن را هم بررسی کند و در آنجا راه‌حل مسئله را پیدا می‌کند و آن را برای مورف می‌فرستد. مورف با استفاده از علامت‌های پدرش مسئله را حل می‌کند و موفق می‌شود تا انسان‌ها را به یک سیاره‌ی دیگر منتقل کنند.

• اگر جای دکتر من بودی چیکار می‌کردی؟ چرا کوپر حاضر شد خانواده‌اش را ترک کند و به فضا برود؟ با دروغ گفتن پروفسور برند به مردم جهان موافق هستی؟ خلاصه: چرا کوپر حاضر شد خانواده‌اش را ترک کند و به فضا برود؟

فیلم میان‌ستاره‌ای درباره‌ی آینده کره‌ی زمین است که درحال نابودی است و تعدادی کاوشگر برای پیداکردن یک سیاره‌ی قابل سکونت به فضا می‌روند. در فیلم از اصطلاحات و موضوعات علم فیزیک و نجوم زیاد استفاده می‌شود. تماشای این فیلم برای کودکان ممکن است باعث ایجاد علاقه‌ی آن‌ها به علم نجوم و مطالعه در آن حوزه شود. پیشنهاد می‌کنم شما در این راه فرزندانتان را همراهی کنید. در سکانس‌هایی از فیلم که کاوشگران در مأموریت هستند فیلم دارای هیجان است و اندکی استرس به بیننده منتقل می‌کند، با توجه به آستانه تحمل هیجان و استرس فرزندتان فیلم را انتخاب کنید. خلاصه: تماشای این فیلم برای کودکان ممکن است باعث ایجاد علاقه‌ی آن‌ها به علم نجوم و مطالعه در آن حوزه شود.

مگر اینکه در فیزیک کرمچاله‌ها تبحر داشته باشید، انتظار نداشته باشید که پیچیدگی‌های علم میان‌ستاره‌ای را درک کنید. و علم زیادی در آن وجود دارد، بیشتر آن‌ها باور نکردنی به نظر می‌رسند، اما داستان را به جایی می‌رساند که نولان و برادرش جاناتان (که فیلمنامه را با هم نوشته‌اند) نیاز دارند بروند -- از زمین خفه‌شده در گردوغبار و سوخته تا مرزهای خطرناک بیرونی فضا. جلوه‌های بصری آن زیبا هستند، و نه فقط در فضا، جایی که کوپ و همکارانش فضانورد -- آملیا (آن هاتاوی)، دوی (وس بنتلی)، رومیلی (دیوید جاسی) و ربات نظامی بامزه تارس، با صدای بیل اروین -- از سیاره‌ای به سیاره‌ای دیگر سفر می‌کنند، بلکه همچنین در زمین، جایی که زمان به سرعت در حال گذر است، به طوری که فرزندان بزرگ‌شده کوپ تقریباً امیدشان را از دیدن دوباره او از دست داده‌اند.گاهی اوقات داستان پیچیده و زمان‌بند این فیلم به نظر می‌رسد که زمان را برای بینندگان نیز کش می‌دهد، اما به‌نوعی ماموریت‌ها، هم ماموریت نجات بشریت و هم ماموریت شخصی کوپ برای دیدن فرزندانش، به اندازه کافی جذاب هستند تا مخاطبان را درگیر نگه دارند. مک‌کانهی تعادل ظریفی بین جدی بودن، طنز و احساسات برقرار می‌کند و بازی او با هم‌بازی‌هایش (به‌ویژه تیم فضایی‌اش) بسیار خوب است. هم نسخه جوان و هم نسخه بزرگسال مورفی به‌خوبی انتخاب شده‌اند، و کین - که شخصیت استاد او علاقه زیادی به نقل قول از شعر "به آرامی به آن شب خوب وارد نشو" اثر دیلن توماس دارد - همانند فیلم‌های بتمن نولان، وقار و سنگینی خاصی به فیلم می‌دهد. همانطور که شخصیت هاتاوی توضیح می‌دهد، عشق نیرویی است که فراتر از زمان و فضا است، بنابراین اگر خود را در قول کوپ به مورفی (و تا حدی به پسرش، که در بزرگسالی توسط کیسی افلک بازی می‌شود) سهیم بدانید، برخی از حلقه‌های گیج‌کننده و راحت داستان را نادیده می‌گیرید و بر امکان اینکه در نقطه‌ای، این پدر دوباره فرزندانش را در آغوش خواهد گرفت تمرکز می‌کنید.