بریگادون

روستای عنوان، بریگادون، نقطه جادویی در اسکاتلند است که به نظر می‌رسد در گذشته زندگی می‌کند. وقتی تام و جف (جین کلی و ون جانسون)، دو گردشگر شکارچی از نیویورک، به طور اتفاقی به آنجا می‌رسند، با مهمان‌نوازی مورد استقبال قرار می‌گیرند. مردان محلی دامن اسکاتلندی و چیزی شبیه به لباس‌های تارتان می‌پوشند و زنان دامن‌های چین‌دار کرینولین، همه در بهشت ظاهری جمعی. اما به زودی مشخص می‌شود که روستاییان رازی عجیب را پنهان می‌کنند. تام، که در نیویورک با زنی نامزد کرده که دوستش ندارد، در نگاه اول به شدت عاشق فیونا (سید چاریس) می‌شود و با هم می‌خوانند و می‌رقصند تا پیوندشان را محکم کنند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد ایده محافظت از مردم در برابر فساد جهان صحبت کنند. خالقان بریگادون می‌توانستند از روش‌های جادویی مختلفی برای جدا کردن روستا از دنیای بیرون استفاده کنند. به نظر شما راه‌حلی که انتخاب کرده‌اند چگونه به موفقیت داستان کمک می‌کند یا از آن می‌کاهد؟
• تا چه اندازه فکر می‌کنید که طراحی رقص به شکوفایی عشق میان شخصیت‌های اصلی اشاره دارد؟
• موزیکال‌ها به تعلیق عدم باور وابسته‌اند - بازیگری واقع‌گرایانه برای چند دقیقه ناپدید می‌شود در حالی که هنرمندان به‌طور ناگهانی به آواز و رقص می‌پردازند تا داستان را پیش ببرند. آیا موزیکال‌ها را سرگرم‌کننده یا عجیب می‌دانید؟ چرا؟

والدین باید بدانند که بریگادون فیلمی است محصول ۱۹۵۴ که از موزیکال برادوی سال ۱۹۴۷ الهام گرفته شده است. این فیلم درباره یک روستای زیبا در اسکاتلند است که به نظر می‌رسد از فساد و بداخلاقی‌های رو به رشد جهان بیرون محافظت می‌شود، چرا که به طور جادویی در گذشته زندگی می‌کند. یک داستان عاشقانه از طریق آواز و رقص به تصویر کشیده شده است. یک مرد وجود روستای خود را به خطر می‌اندازد و مورد تعقیب قرار می‌گیرد و به طور تصادفی کشته می‌شود. شکارچیان به شکار قرقاول می‌روند. یک مرد الکل زیادی می‌نوشد. برای اینکه از فیلم‌های مشابه بیشتر باخبر شوید، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

این موزیکال کلاسیک طرفداران جوان این ژانر را مجذوب خود خواهد کرد. برخی از تماشاگران ممکن است موسیقی را قدیمی و رقص باله‌ای توسط بازیگر نقش اول مرد، جین کلی، را خنده‌دار بدانند که می‌تواند به شدت با حرکات رقص الهام‌گرفته از هیپ‌هاپ امروزی ناسازگار به نظر برسد. اما کیفیت فنی فیلم قابل انکار نیست، با موسیقی و ترانه‌سرایی توسط فردریک لاو و آلن جی لرنر، و کارگردانی توسط ونسنت مینلی کهنه‌کار، و تهیه‌کنندگی توسط آرتور فریِد، استاد موزیکال MGM. بریگادون در سال ۱۹۴۷ در برادوی افتتاح شد و موفقیت آن منجر به ساخت این فیلم و یک نسخه تلویزیونی در سال ۱۹۶۶ با همین عنوان شد. این فیلم پیشنهاد می‌کند که زندگی مدرن بد است و روش‌های قدیمی خوب هستند. فمینیست‌ها متوجه خواهند شد که شرارت به زنان نسبت داده می‌شود: جادوگران آرامش روستا را تهدید می‌کردند، و تام و جف اشاره می‌کنند که چنین زنانی هنوز هم در نیویورک وجود دارند و بشریت را آزار می‌دهند.در حالی که بر روی رمانس و جادو تأکید نمی‌شود، زمینه مذهبی زیرمتن مهمی است. داستان از این قرار است که یک کشیش به صورت یکجانبه تصمیم می‌گیرد با خدا معامله کند و به نمایندگی از بی‌گناهان در گله خود، بریگادون را به وجودی عجیب و غریب و یا عدم وجود (بسته به دیدگاه شما) ملعون یا مبارک کند. این پیشنهادی است که می‌تواند بحث‌های فلسفی زیادی را برانگیزد. آیا بهتر است به صورت امن اما گاه‌به‌گاه، منزوی در گذشته، با یک گروه کوچک و درون‌گرا در به نظر جاودانه زندگی کرد، یا در دنیای بزرگ‌تر با تمام خطرات و مخاطرات ذاتی آن بود؟ یکی از اعضای جامعه احساس ملامت و خفگی می‌کند و آرزوی فرار دارد. در حالی که فیلم تلاش می‌کند تا ارزش پناهگاه امن را که در برابر جهان فاسد بیرونی نفوذناپذیر است، به خوبی به فروش برساند، بسیاری از بینندگان ممکن است با آرزوی آزادی فرد منحرف ارتباط برقرار کنند.