نوزادان

توماس بالمز کارگردان و گروهش به چهار نقطه از جهان می‌روند تا از چهار بچه فیلمبرداری کنند: ماری از توکیو، ژاپن؛ بایرجارگال (بایر به اختصار) در مغولستان؛ پونیاو از نامیبیا؛ و هتی، متولد سان فرانسیسکو. زندگی روزمره آنها در فیلم ضبط می‌شود در حالی که در سال اول زندگی خود، جهان را کشف می‌کنند، در طول این مدت یاد می‌گیرند که چگونه چهره والدین و خواهر و برادر و حتی حیوانات خانگی خود را تشخیص دهند؛ خزیدن و راه رفتن را فرا می‌گیرند؛ و به ماجراجویی‌هایی می‌پردازند که با (و مستقل از) تفاوت‌های زبانی، فرهنگی و جغرافیایی مشخص می‌شوند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نحوه پرورش نوزادان در کشورهای مختلف صحبت کنند: آیا شباهت‌هایی بین چهار کشور به تصویر کشیده شده وجود دارد؟ تفاوت‌های اصلی چیست؟ چرا فکر می‌کنید سازندگان فیلم تصمیم به ساخت این مستند گرفتند؟
• از سبک زندگی نوزادان در نقاط مختلف جهان چه چیزی می‌توانیم یاد بگیریم؟ آیا خودتان را در حال قضاوت درباره روش‌های نامانوس پرورش کودک می‌یابید؟ چرا یا چرا نه؟ آیا فکر می‌کنید فیلم‌سازان چهار خانواده را به‌طور بی‌طرفانه‌ای به نمایش گذاشتند یا جانبداری وجود داشت؟
• چگونه نوزادان کنجکاوی و دلسوزی را ترویج می‌کنند؟ چرا این نقاط قوت مهم شخصیتی هستند؟

والدین باید بدانند که فیلم نوزادان، که شامل چهار خانواده از نقاط مختلف جهان است، برای والدین و کودکان به یک اندازه جذاب است. این فیلم زیرنویس ندارد و به زبان‌های مختلف صحبت می‌شود، اما پیام‌های جهانی در مورد خانواده و فرزندپروری به راحتی منتقل می‌شود. برخی از خانواده‌هایی که در فیلم به تصویر کشیده شده‌اند، از کشورهایی هستند که برهنگی در آن‌ها رایج است (به طور خاص نامیبیا)، و صحنه‌هایی از شیردهی مادران به کودکان وجود دارد، اما این تصاویر در بافت اجتماعی خود قرار داده شده‌اند. این فیلم راهی برای کودکان فراهم می‌کند تا در مورد بزرگ شدن در سایر نقاط جهان و شناخت تفاوت‌ها و شباهت‌ها بیاموزند. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

فیلمسازان تصاویر را به‌تنهایی می‌گذارند تا صحبت کنند -- زیرنویس‌ها و ترفندهای دوربین کمی وجود دارد -- و موسیقی متن، هرچند دلپذیر است، مزاحم نمی‌شود. بهتر است همین باشد: نوزادان بی‌نهایت قابل تماشا هستند. تماشا کنید مری بر اسباب‌بازی‌های غیرهمکار ناله و دست و پا بزند؛ بایار با گربه‌ای مرتبت کند؛ پونیجائو تلاش کند تا در برابر پسرعمو قد علم کند؛ و هتی در ایجاد صدا شادی پیدا کند. تماشای نوزادان دوست‌داشتنی، جشن گرفتن نوزادی است، صرف‌نظر از قومیت یا جغرافیا.با این حال، اگرچه فیلمسازان سوژه‌های خود را بدون نظر و تفسیر ارائه می‌کنند، اما قرار گرفتن صحنه‌ها در کنار هم، بیانیه‌ای را به نمایش می‌گذارد. برای مثال، باجار و پونیاو آزادانه در گل و لای جستجو می‌کنند، در حالی که هتی و ماری در محیط‌های نسبتا استریل قرار دارند، که این موضوع سوالی را مطرح می‌کند: آیا این موضوع معنایی دارد؟ آیا باجار و پونیاو به مراقبت بیشتری نیاز دارند، یا اینکه آنها خوش‌شانس هستند چون بیشتر با طبیعت در ارتباطند؟ (و به نظر می‌رسد که هیچ آسیبی هم از این ارتباط نمی‌بینند.) آیا یک روش فرزندپروری بهتر از روش دیگر است؟ قطعا چیزهای زیادی برای اندیشیدن وجود دارد: اسرار کودکی، تنوع فرهنگی و خود انسانیت.