بازگشت به زندگی

تیم میامی هیت ویلز در تلاش برای قهرمانی در لیگ ملی بسکتبال با ویلچر، موضوع مستند رباوند است. ماریو به عنوان عضوی از تیم، معنا و هدف زندگی خود را پیدا می‌کند و در عین حال با خانواده‌ی دور از دسترس خود درگیر است. جرمی "فنوم" تامس در خارج از زمین بسکتبال، مصمم است که به عنوان یک هنرمند ضبط موسیقی موفق باشد. اورلاندو در تلاش است تا با دریافت بورس تحصیلی ورزشی، در رشته‌ی مهندسی عمران در دانشگاه تگزاس در آرلینگتون تحصیل کند. هیت ویلز با غلبه بر مشکلات فردی خود، در مواجهه با کاهش بودجه، به عنوان یک تیم کار می‌کنند تا اطمینان حاصل کنند که بودجه‌ی لازم برای رقابت در بازی‌های حذفی در سراسر کشور را دارند. آیا این سال، سال پیروزی آنهاست؟

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد مستندهای ورزشی صحبت کنند. این مستند در مقایسه با مستندهای دیگر که بر روی یک تیم یا ورزشکار تمرکز دارند، چگونه است؟
• چه پیام‌های مثبتی در فیلم وجود دارد و چگونه این پیام‌ها منتقل می‌شوند؟
• برخی از فرضیات در مورد ورزشکاران معلول در این فیلم چیست و چگونه فیلم با استفاده از مصاحبه‌ها و تصاویر ورزشکاران در حال رقابت، این فرضیات را به چالش می‌کشد؟
• چه ویژگی‌های شخصیتی مثبت در این فیلم به نمایش گذاشته شده است؟

والدین باید بدانند که فیلم مستندی به نام بازگشت در سال ۲۰۱۶ در مورد چالش‌ها و پیروزی‌های ورزشکاران معلول تیم میامی هیت ویلز، هم در داخل و هم در خارج از زمین است. مردان مصاحبه‌شده در این فیلم مستند در مورد خشونت‌های اسلحه و تصادفات اتومبیل صحبت می‌کنند که منجر به فلج شدن آن‌ها شده است. این فیلم حاوی الفاظ زشت کمی است، ازجمله فاک، بولشیت و دامن. درحالی‌که این مستند بر چالش‌هایی که این ورزشکاران معلول در زندگی روزمره خود با آن مواجه بوده‌اند و سختی‌های حفظ تیم تمرکز دارد، داستان بزرگ‌تری که در آن پدیدار می‌شود، در مورد میزان دستاوردی است که با نگرش مثبت و اشتیاق قوی برای موفقیت در زندگی میسر است. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

در حالی که این مستند ورزشی قطعاً احساس خوبی را منتقل می‌کند، اما این عبارت کلیشه‌ای به‌درستی حق مطلب را ادا نمی‌کند. پیام نهایی فیلم نه در طبقه‌بندی ژانرها و نه حتی در سخنان بازیکنان نهفته نیست. این پیام به‌وضوح در نحوه بازی کردن بازیکنان تیم میامی هیت ویلز نمود پیدا می‌کند. موارد زیادی وجود دارد که بازیکنان در حین تلاش برای تصاحب توپ در هنگام ریباند به پهلو می‌افتند، سقوط‌هایی که به نظر و صدا می‌رسد که می‌تواند نفس هر کسی را بند بیاورد، و با این حال، آنها بلافاصله و به‌طور واقعی دوباره به بازی برمی‌گردند. دیدن این صحنه‌ها فوق‌العاده است، به‌گونه‌ای که آگاهی از اینکه این بازیکنان ورزشکاران «صندلی چرخدار» هستند به حاشیه می‌رود و در عوض، آنها صرفاً به عنوان ورزشکار دیده می‌شوند.این بازگشت‌ها از رنگ، نمایش کامل داستان و پیام بزرگتری است که این مستند بیان می‌کند. مشکلات و چالش‌های بازیکنان واقعی است، اما انعطاف‌پذیری وجود دارد که آنها را به حرکت واداشته و به جلو می‌راند. و اینکه این بازیکنان چگونه آموخته‌های خود از طریق بسکتبال را به جنبه‌های دیگر زندگی خود اعمال می‌کنند و اینکه واقعاً باور دارند که با تلاش، اراده و پشتکار کافی، هر چیزی ممکن است، چیزی است که واقعاً در این مستند به چشم می‌خورد. این مستند ورزشی، فراتر از یک مونتاژ سبک راکی یا نمایش گلچین شده ESPN است.