کابوت خاردار

در مه بی مرز، سانجا (پوتری مارینو) از جاکارتا فراخوانده می‌شود تا در حل یک سری قتل‌ها کمک کند. با شک به یک قاتل زنجیره‌ای، سانجا باید با شخصیت‌های عجیب، خرافات محلی و پلیس فاسد دست و پنجه نرم کند تا به جواب برسد. آیا او می‌تواند قاتل را قبل از اینکه دوباره ضربه بزند پیدا کند؟ یا اینکه او در حال تعقیب سایه‌هاست؟

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونت در فیلم‌های مهیج و دراماتیک صحبت کنند. آیا خشونت یا صحنه‌های خشن در فیلم مه و بی‌مرز برای شما تعجب‌آور بود؟ آیا تصاویر خشن و خشونت‌آمیز به موثرتر شدن فیلم به عنوان یک اثر مهیج کمک می‌کند؟ چرا، یا چرا نه؟
• آیا حدس می‌زدید فیلم چطور تمام می‌شود؟ آیا راضی بودید یا ناامید؟
• چه چیزی می‌توانست این فیلم را به عنوان یک فیلم مهیج موثرتر کند؟

والدین باید بدانند که مه آلود بی مرز، یک تریلر درام اندونزیایی است که شامل خشونت، خونریزی، جزئیات جراحات و تعداد زیادی اجساد است. بیشتر خشونت‌ها در تصاویر قربانیان سر بریده یک قاتل زنجیره‌ای اتفاق می‌افتد. سرهای بریده و اجساد زیادی نشان داده می‌شوند، از زمین بیرون کشیده می‌شوند، پیدا می‌شوند، در کیسه‌ها نگه‌داری می‌شوند و غیره. گاهی اوقات چشم‌های این سرها باز است. یک جسد از آسمان از طریق سقف می‌افتد؛ وقتی به زمین می‌خورد، سرش می‌غلتد. یک مرد سر بریده‌ای را دفن می‌کند و آن را می‌سوزاند. مردم با مشت به هم می‌زنند و درگیری‌های فیزیکی دارند. زنی که کامیون می‌راند تصور می‌کند که به کسی زده است. مردانی که در حال قاچاق دختران هستند، دستگیر می‌شوند. مردی سر کسی را می‌برد. بزرگسالان سیگار می‌کشند. الفاظ رکیک شامل فاک، فاکر، شیت، ب*چ، ا*س و هل است. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

متاسفانه مشکلات ریتم و فیلمنامه، از ارزش اجراها در این تریلر کاسته است. همچنین مشکلاتی در توالی «مه غلیظ مرزی» وجود دارد که باعث سردرگمی می‌شود و دنبال کردن داستان را دشوار می‌کند. فیلم زمان زیادی را صرف روایت داستان می‌کند و با آوردن تقسیمات و اتحادهای سیاسی تاریخی، به شیوه‌های مختلف، رویدادها و شخصیت‌ها را در سایه قرار می‌دهد. اما این فیلم در بهترین حالت، زمانی است که تلاش می‌کند یک تریلر جنایی ساده و خالص باشد، با یک بازرس اصلی، پلیس‌های در حال گشت‌زنی، مافوق‌های مشکوک و مظنونان احتمالی، که هر کدام به راحتی می‌توانند قاتل باشند.در اینجا، با این حال، این فرضیه پایه به طور مداوم توسط لحظات آهسته و شخصیت‌پردازی قطع می‌شود که تاثیرگذار نیستند، پرش‌های صحنه گیج‌کننده‌ای که توضیح داده نمی‌شوند و یک ارتباط مداوم با فراطبیعی که هرگز ملموس نمی‌شود. فیلم تقریباً به اینجا ختم می‌شود که سعی دارد چیزی در مورد اینکه چگونه فرهنگ‌ها و گروه‌های مختلف مردم برای یک جامعه بهتر باید با هم کار کنند بگوید، اما این پیام هرگز به طور کامل به دست نمی‌آید یا احساس نمی‌شود. اما بازیگران اصلی عالی هستند و نقش اول، سانجا، قطعاً قابل تماشا و جذاب است. فقط حیف است که اینجا چیز بیشتری برای کار کردن وجود نداشت.