خورنده بیسکویت

در تنسی دهه 1940، بیسکویت خور داستان دو دوست به نام‌های لانی (جانی ویتاکر) و تکست (جرج اسپل) را دنبال می‌کند که قسم می‌خورند یک سگ به‌ظاهر «غیرقابل آموزش» به نام موروور را آموزش دهند. موروور به‌عنوان یک سگ شکاری پرورش یافته تا به شکارچیان در پیدا کردن و بازگرداندن پرندگان کمک کند، اما به‌عنوان یک «بیسکویت خور» کنار گذاشته شده است، به این معنی که او ترجیح می‌دهد بیسکویت بخورد (یا بدتر از آن، تخم‌مرغ بمکد) تا اینکه آموزش ببیند. پسران مصمم هستند تا همه را اشتباه ثابت کنند، بنابراین در مورد موروور استقامت می‌کنند و او را در مسابقات قهرمانی استانی Field Trial ثبت‌نام می‌کنند. اما آنها با پدر لانی، هارو (ارل هالیمان) و سگ برنده جایزه‌اش، سیلور بل، روبرو می‌شوند. آیا موروور توانایی پیروزی را دارد؟ و حتی اگر پیروز شود، آیا لانی و تکست می‌توانند سگ محبوبشان را از دست کشاورز بدجنس محلی نجات دهند؟

• خانواده‌ها می‌توانند درباره‌ی لحن الهام‌بخش و پیام‌های مثبت در فیلم The Biscuit Eater صحبت کنند. آیا از فیلم‌هایی که روابط شیرین و بدون تروما یا تراژدی را به تصویر می‌کشند، لذت می‌برید؟ یا ترجیح می‌دهید هیجان فیلم‌های پرحادثه و پرخطر را تجربه کنید؟
• صحنه‌های شکار در فیلم را تحلیل کنید. چه حسی به شما داد؟ چرا برخی افراد شکار می‌کنند؟ آیا مواجهه با رسانه‌های خشونت‌آمیز، کودکان را نسبت به خشونت بی‌تفاوت می‌کند؟
• لونی و تکست به چه صورت می‌توانند الگو‌های خوبی باشند؟ در مورد خصوصیات اخلاقی آن‌ها، مثل وفاداری، مهربانی و پشتکار صحبت کنید. چرا داشتن این خصوصیات اخلاقی خوب است؟
• درباره ترکیب شخصیت‌های سیاه و سفید در فیلم صحبت کنید. چرا قابل توجه است که همه شخصیت‌ها با هم کنار می‌آیند، بدون اینکه تنش‌های نژادی یا تعصبات مانع شوند؟ آیا فکر می‌کنید این نمایش واقع‌گرایانه‌ای برای آن دوره زمانی بود؟ این موضوع چه حسی به شما می‌دهد؟

والدین باید بدانند که بیسکویت خورنده، یک درام خانوادگی تاثیرگذار از دیزنی در سال ۱۹۷۲ است در مورد دو دوست که یک سگ وحشی را به فرزندی می‌پذیرند، با پیام‌های مثبت فراوان و شخصیت‌های دوست‌داشتنی و سالم. این فیلم بر دوستی و کار تیمی تمرکز دارد و درس‌های ارزشمندی در مورد صداقت، بازی منصفانه و لذت رویا پردازی‌های بزرگ ارائه می‌دهد. داستان دو پسر، لونی (جانی ویتاکر) و تکست (جورج اسپل)، که به یک سگ شکاری "غیرقابل آموزش" اعتقاد دارند، شامل برخی خشونت‌ها است، مانند شلیک به پرندگان، یک مشت‌زنی و صحنه‌ای که سگی مسموم می‌شود اما زنده می‌ماند. برخی کلیشه‌های نژادی شامل خدمتکار سیاه‌پوست در باشگاه سگ شکاری و شخصیتی سیاه‌پوست است که از کتاب مقدس نقل قول می‌کند. اما با دوستی قوی بین پسران و روابط هماهنگ میان بزرگسالان، حس برابری نژادی حفظ می‌شود. ویلی (گادفری کمبریج) اغلب با سیگاری بین دندان‌هایش دیده می‌شود و مصرف الکل نیز وجود دارد، اگرچه هرگز به افراط نمی‌رسد. این فیلم بازسازی فیلمی محبوب با همین نام در سال ۱۹۴۰ است. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

این بازسازی دیزنی از یک فیلم محبوب اصلی در سال ۱۹۴۰، نگاهی دلنشین به ژانر قدیمی و دوست‌داشتنی «یک پسر و سگش» است. پر از شخصیت‌های جذاب با نمایش گرمی، مهربانی و اخلاقیات قوی، این فیلم ممکن است کمی قدیمی و تکراری به نظر برسد، اما با وجود استانداردهای تولید دهه ۱۹۷۰، درخشش خود را حفظ کرده است. وقتی که عبارت «تو فقط یه سگ بی‌عرضه‌ای» به نظر می‌رسد توهین‌آمیزترین کلمات ممکن است و این توهین به یک سگ گفته می‌شود، می‌دانید که با یک تجربه خانوادگی روبرو هستید.بازیگران — هم بزرگسالان و هم کودکان — شیمی دلنشینی دارند، با لحظات فراوانی که لبخند به لبانتان می‌آورد، و به اندازه کافی خطر و انتظار وجود دارد تا شما را مشتاق نگه دارد. انکار این که این یک پیشنهاد ملایم از زمان ساده‌تری است، دشوار است، اما آنچه که این داستان از نظر اکشن پرهیجان کم دارد، با قلب بزرگش جبران می‌کند. علاوه بر این، با نادیده گرفتن تفاوت‌های نژادی شخصیت‌ها، خورنده بیسکویت به طور کلی جامعه‌ای هماهنگ و فراگیر را به تصویر می‌کشد. و در حالی که این ممکن است تصویری ساده‌لوحانه و غیرواقعی از تنسی در دهه ۱۹۴۰ باشد، با این حال دلیلی برای خوش‌بینی در میان یک داستان تاثیرگذار است.