بازگشت به هوش

COMING TO MY SENSES به معرفی آرون بیکر می‌پردازد، که در سال ۱۹۹۹ در یک حادثه موتورکراس دچار آسیب نخاعی شد و از گردن به پایین فلج شد. پزشکان به او گفته بودند که شانس یک در میلیون دارد که حتی بتواند دوباره خودش را غذا بدهد، چه برسد به راه رفتن و داشتن هرگونه استقلال. بیکر که تا آن زمان زندگی فعالی داشت، مصمم بود ثابت کند پزشکان اشتباه می‌کنند. از طریق فیزیوتراپی طاقت‌فرسا و نگرش ذهنی مثبت، بیکر به‌تدریج و به‌طور مداوم کنترل بیشتری بر اندام‌های خود به دست می‌آورد. بعد از اینکه بیمه خانواده او دیگر هزینه درمان بیکر را پوشش نمی‌داد، به نظر می‌رسید که او همه پیشرفت‌های خود را از دست خواهد داد، اما مادرش همه جا به دنبال یک کینزیولوژیست بود که مایل به ادامه کار بر روی دستاوردهای آرون تا آن زمان باشد. آنها فرد مناسب را پیدا کردند، و با افزایش حرکت و استقلال بیکر، او شروع به انجام و دستیابی به اهدافی کرد که حتی برای یک فرد سالم معمولی نیز ترسناک بود، مانند دوچرخه‌سواری در سراسر ایالات متحده (بر روی یک دوچرخه تندم، و سپس بر روی یک سه‌چرخه مخصوص) یا راه رفتن (فقط با کمک یک واکر) به مسافت ۱۹.۶ مایل در دره مرگ. تجربیات او و آنچه از طریق رنج، چالش‌ها و دستاوردهایش آموخت، باعث شد که او بخواهد الهام‌بخش کسانی باشد که دچار آسیب نخاعی شده‌اند، که در نهایت منجر به افتتاح یک مرکز ورزشی ارزان‌قیمت و بلندمدت شد، جایی که افرادی که همان پیش‌بینی غم‌انگیز بیکر را داشتند، استقامت و مثبت‌اندیشی را در زندگی خود به کار می‌گیرند تا حداکثر تحرک ممکن را به دست آورند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد مستندهای زندگی‌نامه‌ای صحبت کنند. چگونه مستند «بازگشت به حواس پنج‌گانه» داستان آرون بیکر را روایت می‌کند؟ چگونه این مستند حال و گذشته آرون را با هم ترکیب می‌کند تا داستان او را بگوید؟ این مستند در مقایسه با مستندهای زندگی‌نامه‌ای دیگر چگونه است؟
• چه پیام‌های عمیق‌تری در این مستند در مورد مراقبت‌های بهداشتی و بیمه سلامت برای افرادی که دچار آسیب نخاع شده‌اند، وجود داشت؟
• چگونه فیلمبرداری از پیاده‌روی آرون در دره مرگ هم جاه‌طلبی‌هایش و هم چالش‌هایی که هر روز با آن‌ها مواجه است را به تصویر می‌کشد؟ آرون چگونه استقامت خود را نشان داد؟

والدین باید بدانند که فیلم مستند «بازگشت به حواس» محصول ۲۰۱۷، داستان یک موتورسوار کراس است که در یک تصادف فلج می‌شود و با وجود شانس کم، دوباره حرکت بدنش را به دست می‌آورد. به طور کلی، این فیلم گواهی بر قدرت کار سخت، اراده، پشتکار و به ویژه نگرش ذهنی مثبت است. همچنین این فیلم به کمبود درمان برای ۱.۴۶ میلیون آمریکایی با آسیب نخاعی اشاره می‌کند. مادر آرون از مشکلاتش با الکل می‌گوید و حادثه‌ای را بازگو می‌کند که در آن مست رانندگی می‌کرده تا اینکه توسط پلیس متوقف و دستگیر می‌شود. صحبت از مشکلاتی که آرون و خانواده‌اش در مسیر طولانی بهبودی او پشت سر گذاشته‌اند، ممکن است برای بعضی از کودکان از نظر احساسی بسیار شدید باشد. در این فیلم گاهی الفاظ زشت و ناسزا شنیده می‌شود، از جمله «فاک»، «شیت»، «بیتچ»، «پیسد»، «اس» و «هل». برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی «شب فیلم خانوادگی» ثبت نام کنید.

این مستند الهام‌بخش و قدرتمندی است که قدرت تلاش، پشتکار، اراده و نگرش ذهنی مثبت را به نمایش می‌گذارد. بیکر، که زندگی فعالی داشت و موتورسوار حرفه‌ای موتورکراس بود، تا اینکه در یک مسابقه دچار سانحه شد و از گردن به پایین فلج شد، درباره فراز و نشیب‌های مسیر طولانی خود برای به دست آوردن مجدد حرکت بدن پس از اینکه پزشکان به او گفتند که شانس یک در میلیون برای حتی تغذیه مجدد خود دارد، صحبت می‌کند. از طریق فیلم پیاده‌روی ۱۹.۲ مایلی او در دره مرگ با استفاده از یک واکر برای حمایت، ما می‌بینیم که چه چیزی از طریق تلاش و اراده عظیم ممکن است.در حال آمدن به حواس من همچنین نگرانی‌های گسترده‌تری را در مورد نبود بیمه سلامت و امکانات ورزشی بلندمدت برای 1.46 میلیون آمریکایی با آسیب نخاعی مطرح می‌کند -- در سراسر کشور فقط 35 مرکز از این دست وجود دارد -- بدون اینکه موعظه‌گرانه یا دستوری باشد. تصاویر دره مرگ که خشن اما چشم‌نواز است، به زیبایی توسط فیلمبرداری کارگردان، دومینیک گیل، به تصویر کشیده شده است. در زمانی که اخبار و رسانه‌های اجتماعی پر از منفی‌گرایی سوزاننده است، در حال آمدن به حواس من یادآوری بسیار ضروری است از آنچه می‌تواند اتفاق بیفتد وقتی نگرش مثبت و خرد گرانبهای یک مرد به نیرویی برای خیر در جهانی که به آن نیاز دارد تبدیل می‌شود.