میراث پشت کوه نشینان

هیلبیلی الگی داستان جی.دی. ونس، دانشجوی مدرسه حقوق ییل از یک خانواده سفیدپوست فقیر را روایت می‌کند که دو نسل قبل از یک منطقه روستایی در کنتاکی به یک شهر کارخانه‌ای در اوهایو مهاجرت کردند تا آینده‌ای بهتر داشته باشند. سال ۲۰۱۱ است و ونس (با بازی گابریل باسو) به زحمت می‌تواند شهریه ییل را بپردازد. او در محیط نخبه‌گرا چندان جا نمی‌افتد، اما با چند شغل پاره‌وقت، یک دوست‌دختر حامی و شانس یک کارآموزی تابستانی در یک دفتر وکالت در دی.سی، از پس مخارجش برمی‌آید. وقتی مادرش بر اثر مصرف بیش از حد هروئین به کما می‌رود، ونس مجبور می‌شود به خانه برگردد و خاطرات دوران نوجوانی پرتلاطم خود را مرور کند. در سال ۱۹۹۷، مادر مجردش (با بازی ایمی آدامز) با یک سری دوست‌پسر و شغل عوض می‌کند و به اعتیاد به مواد مخدر دچار می‌شود. مادربزرگش (با بازی گلن کلوز) که خودش یکبار در نوجوانی توسط شوهر الکلی‌اش مورد آزار قرار گرفته بود، عمدتاً مشکلات دخترش را تشدید می‌کند، اما در نهایت به کمک ونس می‌آید تا او را سر و سامان دهد. این اولین نشانه‌ای است از زندگی‌ای فراتر از سختی‌های به ارث رسیده از خانواده‌اش.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد مهم‌ترین عوامل در کمک به جی‌دی برای خارج شدن از میدلتاون و شروع یک حرفه موفق در هیلبیلی الگی صحبت کنند. جی‌دی به دو زمانی اشاره می‌کند که «نیاز به نجات» داشته است. طبق فیلم، این زمان‌ها چه زمانی بوده‌اند؟
• ماماو می‌گوید خانواده «تنها چیزی است که اهمیت دارد». این ارزش در کجای فیلم دیده می‌شود؟ آیا خانواده شما هم باور مشابهی دارند و چطور اعضای خانواده این را نشان می‌دهند؟
• نظر شما در مورد صحنه شام استخدام در دانشگاه ییل چیست؟ با جی‌دی چگونه رفتار شد؟ چرا احساس می‌کرد که جای او در آن جمع نیست؟
• آیا کتابی که این فیلم بر اساس آن ساخته شده است را خوانده‌اید؟ اگر بله، نظرتان در مورد مقایسه فیلم و کتاب چیست؟ اگر نه، آیا تمایل دارید الان آن را بخوانید؟
• فیلم چه کلیشه‌هایی را شامل می‌شود؟ چرا کلیشه‌هایی در مورد محل زندگی شخص مضر هستند؟

والدین باید بدانند که فیلم «هیلبیلی اِلِجی» با موضوعات بالغانه‌ای مانند سوءاستفاده، اعتیاد و فقر سر و کار دارد. در سراسر فیلم از فحش‌های رکیک و توهین‌های جدی استفاده شده و کودکان و نوجوانان شاهد خشونت بزرگسالان بر یکدیگر و بر کودکان هستند که اغلب با مصرف مواد مخدر و الکل شدت می‌یابد. سالی چالش‌برانگیز از زندگی نوجوانی شخصیت اصلی از طریق فلش‌بک‌ها به نمایش درمی‌آید تا نشان دهد چگونه اوضاع برای او تغییر کرده است. در فلش‌بک‌ها، می‌بینیم که او از نظر عاطفی و جسمی توسط مادر معتاد و اغلب بیکار خود مورد سوءاستفاده قرار می‌گیرد. نوجوانان دیگر به او مواد مخدر و الکل پیشنهاد می‌دهند و او را با قانون نیز درگیر می‌کنند. مادربزرگش او را به خانه می‌برد و با پیامی او را سر عقل می‌آورد که بستگی به خود او دارد که بخواهد «کسی باشد یا نباشد». پیام دیگر مداوم او این است که خانواده را در اولویت قرار دهد، که می‌بینیم او مکرراً برای مادرش این کار را انجام می‌دهد، از جمله انکار هرگونه اشتباه پس از سوءاستفاده از او و کمک به او پس از یک اوردوز هروئین. بحثی در مورد زنان و دخترانی که باردار می‌شوند و در این فرایند آینده خود را محدود می‌کنند، از جمله بِو و همچنین ماماو، که «در ۱۳ سالگی باردار شد»، وجود دارد. این فیلم برخی از کلیشه‌های منطقه‌ای را ترویج می‌کند. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی «شب فیلم خانوادگی» ثبت‌نام کنید.

طرفداران خاطرات پرفروش جی.دی. ونس، هیلبیلی الژی، از اینکه فیلم اقتباسی صحنه‌ها و روابطی را از صفحه‌های به‌یادماندنی به پرده سینما آورده است، لذت خواهند برد. سرسبزی تپه‌های کنتاکی فقیر و سفیدپوست؛ شام مجلل در دانشگاه ییل با مجموعه‌ای گیج‌کننده از ظروف؛ چرخه‌های شرورانه فقر، اعتیاد و سوءاستفاده که بسیار دشوار است از آن‌ها رهایی یافت. همانطور که در پایان فیلم با عکس‌های خانواده واقعی ونس تایید می‌شود، فیلمسازان کار قابل توجهی در طراحی لباس بازیگران انجام داده‌اند تا شبیه افراد واقعی که نقش آن‌ها را بازی می‌کنند، به نظر برسند. کلوز در نقش ماماو تقریباً غیرقابل تشخیص است و کاملاً شخصیت را در خود جای داده است.اما هیچ‌کدام از این‌ها برای تازه‌واردان به داستان ونس به آن اندازه مهم نخواهد بود و فیلم زندگی‌نامه‌ای به اندازه منبع الهام‌بخش آن نمی‌سازد. به جای روایت داستان ونس به صورت خطی، فیلم‌نامه به دنبال کشیدن موازی بین نقاط عطف و رویدادهای کلیدی در دو سال کلیدی از زندگی است و به صورت متناوب از صدای راوی برای شفافیت استفاده می‌کند. این موازی‌سازی‌ها به‌خصوص ظریف نیستند و بخش‌هایی از زندگی ونس بین دبیرستان و مدرسه حقوق اساساً نادیده گرفته شده‌اند. استعاره تونل که هرگاه شخصیت‌ها وارد یا خارج از شهر رو به زوال اوهایو می‌شوند به کار می‌رود، کمی آشکار است. صحنه‌های پایانی فیلم پیام‌های ضمنی درباره موفقیت دارند که ممکن است با تجربیات بینندگان هم‌خوانی داشته باشد یا نه.