یتیم‌های قدرتمند

کارگردان تای رابرتز در فیلم ورزشی 12 یتیم قدرتمند، داستان واقعی تیم فوتبال آمریکایی غیرمتعارف دبیرستان میت مایتز را روایت می‌کند که در دهه 1930 در خانه و مدرسه ماسونیک در فورت وورث، تگزاس شکل گرفت. فیلم در سال 1938 آغاز می‌شود، زمانی که معلم و مربی فوتبال رستي راسل (لوک ویلسون) به همراه همسرش خوانیتا (وینسا شاو) و دختر کوچک‌شان به خانه ماسونیک می‌رسند. بچه‌ها توسط فرانک وین (وین نایت)، سرپرست چاپخانه، به طرز وحشتناکی مورد آزار قرار می‌گیرند. او به طور مرتب بچه‌ها را کتک می‌زند و به آرزوی جسورانه راسل برای شروع یک برنامه فوتبالی می‌خندد. هیچ‌کدام از بچه‌ها قبلا فوتبال بازی نکرده‌اند، اما مربی رستي با کمک داوطلبانه دکتر هال (مارتین شین)، بچه‌ها را جمع می‌کند، به‌خصوص هاردی براون (جیک آستین براون) که تازه به این خانه آمده و از این وضعیت ناراضی است. مربی رستي به بچه‌ها اصول اولیه فوتبال را آموزش می‌دهد و شروع به بازی با تیم‌های دیگر مدرسه می‌کند، که همگی ثروتمندتر و باتجربه‌تر هستند، از جمله تیم مربی لوتار (لین گاریسون، یکی از نویسندگان).

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد دلایل محبوبیت فیلم‌های ورزشی مثل 12 یتیم قدرتمند صحبت کنند و اغلب الهام‌بخش هستند. چند مورد از فیلم‌های مورد علاقه‌ی دیگر شما چیست؟
• درباره اینکه چطور این فیلم طبقه و جایگاه اجتماعی را به تصویر می‌کشد، بحث کنید. آیا باورپذیر است که چقدر آشکارا دیگر بازیکنان، مربیان و حتی گزارشگران بی‌رحم بودند؟ آیا هیچ نمایشی از مشکلات را متوجه شدید؟
• در مورد طوفان‌های گرد و غبار و رکود بزرگ چه چیزی یاد گرفتید؟ آیا فیلم باعث شد که بخواهید در مورد آن دوره زمانی بیشتر بدانید؟ چگونه می‌توانید تحقیق کنید که چه چیزهایی واقعی و چه چیزهایی ساختگی هستند؟ چرا فیلم‌سازان ممکن است حقایق را در فیلم‌هایی که بر اساس داستان‌های واقعی ساخته شده‌اند، تغییر دهند؟
• شخصیت‌ها چگونه همدلی، پشتکار و کار تیمی را نشان می‌دهند؟ چرا این ویژگی‌های شخصیتی مهم هستند؟

والدین باید بدانند که 12 یتیم قدرتمند، یک درام ورزشی در دوران رکود اقتصادی است که بر اساس داستان واقعی یکی از مشهورترین مربیان تگزاس، راستی راسل (با بازی لوک ویلسون) ساخته شده است. او رهبری تیم فوتبالی از یتیم‌خانه را بر عهده داشت و آن‌ها را به قهرمانی مسابقات دبیرستان‌های ایالتی رساند. این فیلم هم پیش‌داوری علیه یتیم‌ها را بررسی می‌کند و هم جنبه جهانی ورزش را که مردم را برای کار بر روی یک هدف مشترک گرد هم می‌آورد. در فیلم گاهی الفاظ تند و توهین‌آمیز (مانند لعنتی، آشغال، احمق، پسر عوضی، یتیم‌های کثیف و غیره) به کار رفته است، همچنین اشاره‌هایی جنسی، چند بوسه سریع و یک مورد جاسوسی وجود دارد. بازیکنان درگیر مشت‌زنی می‌شوند و قربانی سوءاستفاده از طرف مقامات یتیم‌خانه و در یک مورد، مادرشان می‌شوند. خانواده‌هایی که این فیلم را با هم تماشا می‌کنند، می‌توانند در مورد تاریخ واقعی میتی مایت‌ها از فورت وورث تگزاس تحقیق کنند و در مورد موضوعات فیلم، مانند همدلی، پشتکار و کار تیمی (و همچنین این واقعیت مشکل‌ساز که دو پسر لاتین تیم کاملا در پس‌زمینه قرار دارند) صحبت کنند. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

این درام فوتبالی احساسی و تاثیرگذار با وجود بازی‌های قابل قبول، به خوبی از پس درس‌های الهام‌بخش تاریخی و بررسی عمیق شخصیت‌ها برنیامده است. این فیلم که بر اساس کتابی با همین نام از جیم دنت، نویسنده ورزشی، ساخته شده است، دارای جنبه‌های قابل پیش‌بینی و خوشحال‌کننده‌ای است که در اکثر فیلم‌های ورزشی تاریخی دیده می‌شود: یک تیم از بازیکنان ناهماهنگ، یک مربی متعهد و تمام موانع و سختی‌هایی که در مقابل آن‌ها قرار دارد. آنتاگونیست‌ها، هم فرانک نایت و هم مربی رقیب گاریسون، به طرز احمقانه‌ای اغراق‌آمیز هستند و با اظهارنظرهای بی‌رحمانه و مداوم خود، به نظر می‌رسد که از دیدن یتیم‌ها در شرایط بد و فلاکت‌بار لذت می‌برند. تنها چیزی که در این فیلم کم است، چرخاندن سبیل‌های اغراق‌آمیز برای کامل کردن نقش‌آفرینی شرورانه آن‌هاست. بازی‌های آن‌ها به قدری عجیب و غریب است که از قوس دراماتیک فصل تیم می‌کاهد.با وجود بازی‌های درخشان ویلسون و شین، داستان تمرکز کافی روی بازیکنان به‌عنوان افراد مستقل ندارد، به جز صحنه‌ای که هاردی با خون پدرش که مرده است به یتیم‌خانه می‌رسد، یا وقتی که مادر ناپایدار ویت به صحنه می‌آید و شروع به سیلی زدن به او می‌کند. چند بازیکن تقریباً هیچ دیالوگی ندارند، به‌ویژه دو پسر لاتین که در صحنه حضور دارند اما کاملاً در پس‌زمینه قرار دارند. مخاطبان در انتهای فیلم، زمانی که عکس‌های همتایان واقعی آن‌ها روی پرده ظاهر می‌شود، بیشتر با این بازیکنان آشنا می‌شوند. حتی شخصیت راستی، که می‌فهمیم خودش یتیم بوده، به‌اندازه مربیان مشهور دیگر فیلم‌های ورزشی، به‌خوبی پرداخته نشده است. فهمیدن اتفاقی که واقعاً افتاده دشوار است (به‌گفته‌ها، فیلم در یک فصل اتفاقاتی را فشرده می‌کند که در دنیای واقعی نزدیک به یک دهه طول کشیده است تا مربی راسل بسازد، و بعید است که رئیس‌جمهور روزولت تا این حد در سیاست‌های فوتبال تگزاس سرمایه‌گذاری کرده باشد)، اما فیلم ممکن است مخاطبان را به‌خوبی به یادگیری بیشتر در مورد یتیم‌های سرسخت و شجاعی که شانس را هم در داخل و هم در خارج از زمین به چالش کشیدند، ترغیب کند.