مهاجر دیگری از راه رسید

کمدین موفق بریتانیایی، رومش رانگاناتان، تصمیم می‌گیرد به همراه همسرش، سه فرزند و عمو جان خود به لس آنجلس نقل مکان کند تا در مجموعه تلویزیونی «فقط یک مهاجر دیگر» در آمریکا به ستاره‌ای تبدیل شود. او تئاتر یونانی ۶۰۰۰ نفری را رزرو می‌کند و سه ماه فرصت دارد تا آن را پر کند. ناشناخته بودن در آمریکا، این کار را بسیار دشوار می‌کند. خوشبختانه او کمک دوست جدیدش، خوزه که در یک رستوران مکزیکی کار می‌کند، و عمو رکس، راننده کامیون هیولا و عمو خیلی باحالش را دارد. آن‌ها با هم طرح‌های ناموفقی را برای بالا بردن شهرت رومش به اجرا می‌گذارند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد مستندها و شبه مستندها صحبت کنند. فقط یک مهاجر دیگر و بسیاری از کمدی‌های دیگر، مانند اداره، خانواده امروزی و پارک‌ها و تفریحات، از قالب مستند استفاده می‌کنند. این قالب چه مزایایی دارد؟
• آیا رومش شخصیتی همدلانه دارد؟ چرا بله یا خیر؟

والدین باید بدانند که جاست آنادر ایمیگرنت یک کمدی است که زندگی یک کمدین موفق بریتانیایی به نام رومش رانگاناتان را دنبال می‌کند در حالی که سعی دارد حرفه خود را در آمریکا احیا کند. در این فیلم از کلمات زشت زیادی مثل اف و اس استفاده شده و رومش علاقه زیادی به استفاده از مترادف‌های آلت تناسلی مردانه دارد. این نمایش خنده‌دار است اما قطعا در کمدی ناراحتی ریشه دارد، مثل نمایش‌های دِ علی جی شو یا کراب یور انتوزیازم. طرفداران این نوع طنز ممکن است بخواهند آن را ببینند چون ارائه طنز خشک و خنده‌دار رانگاناتان شنیدنی است.

این مجموعه تلویزیونی خنده‌دار اما گیج‌کننده است، با نقش اول جذاب و خنده‌دار رومش رانگاناتان، اما به او کم‌لطفی می‌کند با قرار دادن او در موقعیت‌های ساختگی که نتوانسته‌اند خنده‌های هوشمندانه‌ای ایجاد کنند. یادآور کمدی‌های خجالت‌آور مثل «نیتن برای تو» و «شور زندگی» است و از سبک شبه‌مستندی استفاده می‌کند که شما را درگیر می‌کند تا حدس بزنید چه مقدار از آن بداهه است و چه مقدار از قبل نوشته شده. در ابتدای مجموعه تلویزیونی، ما یک مونتاژ از استندآپ کمدی واقعی و بسیار موفق رومش در بریتانیا را می‌بینیم، کاری که برای رسیدن به آن به میزان مشخصی زیرکی و هوش نیاز است. اما وقتی به آمریکا می‌آید، مجموعه‌ای از تصمیمات احمقانه می‌گیرد، مثل رزرو تئاتر یونانی ۶۰۰۰ نفری بدون (ظاهرا) هیچ ایده‌ای در مورد نحوه فروش بلیت، که فقط به عنوان موانع جعلی به نظر می‌رسند، که فقط برای ایجاد موقعیت‌های کمدی بالقوه وجود دارند. درحالی‌که بازی کردن نقش احمق کاری است که کمدین‌های باهوش همیشه انجام می‌دهند، اما چیزی که بیشتر به این فرضیه ضربه می‌زند این است که «همین مهاجر دیگر» به سبک مستند فیلمبرداری شده، با رومش که مستقیماً با دوربین صحبت می‌کند و اغلب با اپراتور دوربین نامرئی صحبت می‌کند. هرگز مشخص نیست که آیا باید برای رومش هورا بکشیم یا سرمان را به نشانه ناامیدی تکان دهیم، مثل کاری که با لری دیوید می‌کنیم. خیلی بد است، چون او اجرای فوق‌العاده‌ای دارد که شایسته قدردانی است. متاسفانه، «همین مهاجر دیگر» به هوش ذاتی ستاره خود اعتماد نمی‌کند و با تلاش برای متقاعد کردن مخاطب به اینکه او یک احمق است، فرصت را از دست می‌دهد.