مارلو

در مارلو، سال ۱۹۳۹ است و کارآگاه خصوصی فیلیپ مارلو (لیام نیسون) توسط کلر کاوندیش (دایان کروگر) از طبقه اشراف بازدید می‌شود. او مارلو را استخدام می‌کند تا معشوق گمشده‌اش، نیکو پیترسون، را پیدا کند که فوتش اعلام شده، اما کلر اصرار دارد که او هنوز زنده است. وقتی خواهر نیکو، لین (دانیلا ملچور)، به طرز وحشیانه‌ای به قتل می‌رسد، اوضاع پیچیده‌تر هم می‌شود. مارلو در ادامه تحقیقاتش، خود را در دنیایی از ستارگان فراموش‌شده سینما (جسیکا لنگ) و دسیسه‌بازان کثیف و بازرگانان مشکوک مثل لو هندریکس (الن کامینگ) و فلوید هانسون (دنی هیوستون) می‌یابد، و همه چیز به شخصیتی قدرتمند به نام سفیر ختم می‌شود. بعد از اینکه هانسون دست به کار می‌شود، هندریکس را دستگیر و شکنجه می‌کند تا محل یک شیء باارزش را پیدا کند، مارلو با راننده هندریکس، سدریک (آدوال آکینویه-آگباجه)، هم‌تیم می‌شود تا خودش اوضاع را به دست بگیرد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونت مارلو صحبت کنند. این موضوع چه حسی به شما داد؟ هیجان‌انگیز بود؟ تکان‌دهنده؟ فیلم برای رسیدن به این تاثیر چه چیزی را نشان داد یا نشان نداد؟ چرا این موضوع مهم است؟
• شخصیت‌ها در این فیلم چه نگرشی نسبت به رابطه جنسی دارند؟ چه ارزش‌هایی منتقل می‌شود؟
• چگونه سیگار کشیدن، نوشیدن الکل و مصرف مواد مخدر به تصویر کشیده شده است؟ آیا این اعمال جذاب و اغوا کننده نشان داده شده اند؟ آیا عواقبی برای این اعمال در داستان وجود دارد؟ چرا این موضوع مهم است؟
• شخصیت سیاه‌پوست، سدریک، چگونه به تصویر کشیده شده است؟ آیا او استقلال و اختیار دارد؟ چگونه شخصیت او تحت تأثیر دوره‌ای که داستان در آن اتفاق می‌افتد قرار می‌گیرد؟
• این نسخه از شخصیت مارلو چه تفاوتی با نسخه‌های قبلی دارد؟ چه شباهت‌هایی با آن‌ها دارد؟

والدین باید بدانند که مارلو یک فیلم معمایی/هیجان‌انگیز در دهه ۱۹۳۰ است که شخصیت کارآگاه ادبی مشهور ریموند چندلر، فیلیپ مارلو (لیام نیسون) را به تصویر می‌کشد، اگرچه بر اساس رمانی جدیدتر در سال ۲۰۱۴ توسط جان بنویل ساخته شده است. خشونت شامل اسلحه و تیراندازی (گاهی کشنده)، پاشیدن خون و زخم‌های خونین، اجساد، مبارزه، مشت زدن، کوبیدن سر و غیره است. سر یک شخصیت توسط یک ماشین زیر گرفته می‌شود و زنی با چاقو و اسلحه تهدید می‌شود. بوسیدن، گفتگوی جنسی بالغانه، خیانت و صحنه‌های کوتاهی در یک باشگاه جنسی با زنان نیمه عریان وجود دارد. زبان شامل چندین بار استفاده از کلمه "f--k"، "s--t"، "ass"، "goddamn" و موارد دیگر است. قاچاق مواد مخدر بخشی از داستان است، یک شخصیت کوکائین استنشاق می‌کند و شخصیت‌ها (به‌طور عمده ویسکی) به طور مکرر الکل مصرف می‌کنند و دائما سیگار می‌کشند. داستان بیشتر بدبینانه است تا هیجان‌انگیز یا باهوش، اما مهارت نیل جوردن، کارگردان با تجربه، و اجرای صیقلی نیسون آن را برای نوجوانان و بزرگسالان ارزش تماشا می‌کند. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

در حالی که راز این فیلم ممکن است طرفداران ریموند چندلر را ناامید کند، بقیه این فیلم کارآگاهی خوش‌ساخت با دنیای زیرزمینی جذاب و کثیف و نگاه تازه‌اش به یک شخصیت کلاسیک، مخاطب را مجذوب می‌کند. نیل جردن کارگردان با تجربه، مارلو را کارگردانی می‌کند و سطح بالای مهارت او بلافاصله آشکار است. در طول دهه‌ها فعالیت، جردن ثابت کرده که در خانه داستان‌های جنایی مثل این فیلم و مونالیزا احساس راحتی می‌کند. او همچنین چند بار با لیام نیسون همکاری داشته، از جمله در فیلم زندگی‌نامه‌ای مایکل کالینز. بین آن‌ها، تقریباً هیچ اشتباهی در اینجا وجود ندارد، با نیسون که مرکز اخلاقی پیچیده مارلو و همچنین جذابیت خشک او را پیدا می‌کند. اما نکته این است که این یک داستان کارآگاهی کلاسیک مثل خواب بزرگ نیست. واقعاً یک لحظه آها! وجود ندارد که همه چیز را روشن کند. مارلو بیشتر یک داستان بدبینانه و خرابکارانه است -- مثل نسخه کثیف رابرت آلتمن از خداحافظی طولانی چندلر -- که از محیط و شخصیت‌های آشنای خود برای افشای ریاکاری، طمع و بی‌اخلاقی استفاده می‌کند. ممکن است کمی خسته‌کننده به نظر برسد، اما هدف این نیست که در نوستالژی فرو برود، بلکه این است که پیشنهاد کند روزهای خوب گذشته الزاماً خوب نبوده‌اند.