لعنت لا یورونا

در نفرین لا یورونا، در اوایل دهه 1970 در لس آنجلس هستیم. کارگر اجتماعی مشغولی به نام آنا تیت-گارسیا (لیندا کاردلینی) که دو فرزند دارد، متوجه می‌شود که یکی از پرونده‌هایش، پاتریشیا (پاتریشیا ولاسکز)، دو پسرش را در کمد قفل کرده است. علی‌رغم اعتراضات پاتریشیا، آنا در را باز می‌کند و بچه‌ها را بیرون می‌آورد. او روی بازوهای بچه‌ها علامت سوختگی می‌بیند، اما بچه‌ها اصرار دارند که مادرشان این کار را نکرده است. بچه‌های خود آنا، سامانتا (جینی-لین کینچن) و کریس (رومن کریستو)، به زودی صدایی شبیه گریه می‌شنوند و بازوهایشان توسط یک روح به نام لا یورونا علامت می‌خورد. یک کشیش (تونی آماندول) آنا و بچه‌هایش را به رافائل اولورا (ریمون کروز) می‌فرستد، کشیشی که حالا در هنرهای ماوراءالطبیعه تخصص دارد. آیا آن‌ها می‌توانند جلوی این روح شرور را بگیرند تا بچه‌های آنا را نگیرد؟

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونت در فیلم نفرین لا یورونا صحبت کنند. آیا این واقعیت که خشونت بیشتر متوجه کودکان است، آن را تکان‌دهنده‌تر می‌کند؟ تاثیر خشونت رسانه‌ای بر کودکان چیست؟
• فیلم چقدر ترسناک است؟ چه چیزی در فیلم‌های ترسناک جذاب است؟
• چگونه این فیلم در جهان احضار قرار می‌گیرد؟ به‌طور کلی، این جهان چگونه به‌عنوان یک تجربه سینمایی کار می‌کند؟
• دربارهٔ افسانه لا یورونا چه چیزی یاد گرفتید؟ آیا دوست داشتید بیشتر بدانید؟ آیا الهام‌بخش شما برای انجام تحقیقات بیشتر شد؟
• آیا آنا یک شخصیت زن قابل تحسین است؟ آیا او الگوی مناسبی است؟

والدین باید بدانند که نفرین لا یورونا فیلمی ترسناک ماوراء الطبیعه است که به جهان احضار مرتبط است. این فیلم صحنه‌های ترسناک و پرش‌های ترسناکی دارد؛ کودکان در خطر هستند و برخی از آنها می‌میرند. یک روح بازوهای بچه‌ها را می‌گیرد و جای سوختگی دردناکی بر جای می‌گذارد. پسری از پله‌ها سقوط می‌کند و بازویش پیچ می‌خورد، و دختری تقریبا در وان خفه می‌شود. شلیکی صورت می‌گیرد؛ مردی به شانه‌اش شلیک می‌شود و مقداری خون نشان داده می‌شود. شخصیت‌ها با یکدیگر درگیر و حمله می‌کنند، و روح با صلیب چوبی مورد اصابت قرار می‌گیرد. الفاظ زشت به ندرت استفاده می‌شود اما شامل استفاده از کلمه "s--t" است. بزرگسالان در یک صحنه شراب می‌نوشند؛ در یک لحظه طنزآمیز، زنی باقیمانده بطری را در لیوانش می‌ریزد. این فیلم خوب ساخته شده است اما شاید خیلی به یادماندنی نباشد؛ شخصیت‌ها دوست‌داشتنی هستند، اما روح می‌توانست از نظر فرهنگی جالب‌تر باشد، به جای اینکه فقط به عنوان یک هیولای فیلم مورد استفاده قرار بگیرد. برای اطلاع از فیلم‌های بیشتر در این سبک، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

اگرچه این فیلم می‌توانست ترسناک‌تر باشد و از ایده‌اش بهتر استفاده کند، اما همچنان اثری موفق و ماهرانه است و از نظر بصری و طراحی صداهای ترسناک، بسیار جذاب و روان است. کارگردانی فیلم نفرین لا یورونا، اولین تجربه بلند مایکل چاوز است و ششمین فیلم در مجموعه احضار است. این فیلم به‌خوبی سبک کارگردانی جیمز وان (کارگردان دو فیلم احضار) را تقلید می‌کند که در اینجا به‌عنوان تهیه‌کننده حضور دارد. و اگرچه لا یورونا اغلب مثل یک کپی به نظر می‌رسد، اما قطعاً از بسیاری از فیلم‌های ترسناک دیگر با دوربین‌های تکان‌خور و پرش‌دار، موثرتر است. کار با دوربین استدی‌کم، شات‌های طولانی، ایجاد فضای سه‌بعدی و تدوین تیز، همگی به خلق فضایی غمگین و تاثیرگذار کمک می‌کنند.طراحی صدا به طرز عجیبی ساکت است و موسیقی جوزف بیشارا آن را تقویت می‌کند. اما به طور کلی فیلم کمی بی‌روح و نه چندان تند به نظر می‌رسد؛ بیشتر شبیه تماشای یک فیلم کلاسیک خانه ارواح است تا هر چیز تازه یا شگفت‌انگیزی. حیف است که از افسانه لا یورونا به روشی جالب‌تر استفاده نشد، و به جای مصادره کردن آن و تبدیلش به یک روح معمولی فیلم، به معنای آن در فرهنگ‌های خاص پرداخته نشد. اما انسان‌های فیلم، به ویژه کاردلینی بسیار دوست‌داشتنی، کروز خونسرد (توکو از سریال‌های بریکینگ بد و بهتره با ساول تماس بگیری) و آمندولا که به آرامی تسلی می‌دهد و افسانه را توضیح می‌دهد، کمک می‌کنند تا نفرین لا یورونا تجربه‌ای قابل تماشا باشد.