زنی پشت پنجره

دکتر آنا فاکس (امی آدامز) روانشناس کودک در فیلم زن در پنجره است. او به آگورافوبیا مبتلا است، نوعی اختلال اضطراب که او را از خانه خارج شدن ناتوان می‌کند، و الکل و دارو را به روشی خودآزارانه با هم مخلوط می‌کند. او به جز یک مستأجر (وایت راسل) که در زیرزمین خانه‌اش زندگی می‌کند و گاهی در کارهای خانه به او کمک می‌کند، تنها زندگی می‌کند. او با همسرش (آنتونی مکی) که می‌گوید از او جدا شده و دختر جوانش (ماریا بوزمن) مکالمه تلفنی دارد. وقتی یک خانواده جدید در خیابان روبرو (گری الدمن و جنیفر جیسون لی) نقل مکان می‌کنند، آنا شروع به جاسوسی از آنها از پنجره‌اش می‌کند. او با پسر نوجوان ظاهراً آشفته آنها (فرد هچینگر) و مادرش (جولیان مور) دوست می‌شود. یک شب، فکر می‌کند شاهد قتل مادر است، اما مدرکی ندارد. سوء مصرف مواد و مشکلات روانی او او را به شاهدی غیرقابل اعتماد تبدیل می‌کند و خودش هم مطمئن نیست که چه چیزی را دیده است.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نحوه ایجاد تعلیق و هیجان در فیلم «زن پشت پنجره» صحبت کنند. کدام لحظات برای شما پرتنش‌تر به نظر می‌رسند و چرا؟
• در این فیلم به بسیاری از فیلم‌های دیگر اشاره شده یا به طور گذرا دیده می‌شوند. آیا شما می‌توانید آنها را تشخیص دهید؟ اگر بله، کدام‌ها؟
• آگورافوبیا چیست؟ چگونه بر زندگی آنا تاثیر می‌گذارد؟ برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد این وضعیت به کجا می‌توان مراجعه کرد؟
• آیا پایان فیلم برایتان غافلگیرکننده بود؟ چرا یا چرا نه؟

والدین باید بدانند که فیلم زنان در پنجره، که بر اساس رمانی از ای. جی. فین ساخته شده، حاوی صحنه‌های دلهره‌آور و آزاردهنده و همچنین صحنه‌های بسیار خشونت‌آمیز است. این فیلم از ابتدا با ایجاد تنش، بیننده را درگیر می‌کند، در حالی که شخصیت اصلی (با بازی ایمی آدامز) با مشکلات درونی و احساس تهدید مداوم دست و پنجه نرم می‌کند. او به دلیل اختلال اضطراب قادر به ترک خانه نیست و با ترس از پنجره به بیرون نگاه می‌کند و زمانی که در را باز می‌کند، از حال می‌رود. او شاهد قتل زنی با چاقو است و نمی‌داند به چه کسی می‌تواند اعتماد کند. واقعیت او همچنین تحت تأثیر مصرف مداوم دارو و شراب قرار می‌گیرد که به نظر می‌رسد باعث توهم و مشکلات حافظه‌اش می‌شود. فیلم شامل صحنه‌های خشونت‌آمیز گرافیکی است، از جمله چاقوکشی، غرق شدن نزدیک به مرگ، تصادف مرگبار خودرو (با اجساد، از جمله جسد یک کودک) و سقوط‌های کشنده. خودکشی آماده و مورد بحث قرار می‌گیرد. مردی در خشم به دیوار مشت می‌زند و مرد دیگری به پسر نوجوانش مشت می‌زند. الفاظ زشت و توهین‌آمیز مانند فاک، فاکینگ، مادراف، اسهال، بیچ، گاددامن و هل نیز در فیلم شنیده می‌شود. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

با نگاهی آشکار به آثار هیچکاک، این فیلم با ترکیب شخصیت‌های غیرقابل پیش‌بینی، پیچش‌های داستانی، موسیقی وهم‌آلود (اثر دنی الفمن) و صحنه‌های تاریک از زوایای عجیب، حس تعلیق ایجاد می‌کند. مانند بسیاری از تریلرهای روان‌شناختی قبل از خود، فیلم زن در پنجره می‌خواهد ما را به پرسش درباره واقعیت افراد و اتفاقات وادار کند. خشونت واقعی کمتر مهم (یا جالب) است و در اواخر داستان رخ می‌دهد، اما حس ملموس تهدید و عدم قطعیت در مورد اینکه چه کسی چه خطری را به همراه دارد، از اهمیت بالایی برخوردار است. داستان حول آنا، شاهدی غیرقابل اعتماد با مشکلات روانی که سوء مصرف الکل و داروها ادراک او را تحت تأثیر قرار می‌دهد، می‌چرخد. آدامز همیشه متنوع، با بازی محکم خود، فیلم را پیش می‌برد و کمبودهای شخصیت‌های کمتر پرداخته‌شده را جبران می‌کند. آنای او همزمان دل‌شکسته و خشم‌آور است، زنی باورپذیر و معمولی که اراده زندگی را از دست داده، اما جزئیات اساسی در مورد آنچه او را به زندگی انزوا کشانده، تا بیش از نیمی از فیلم از ما پنهان می‌ماند.در فیلم، مضامینی در مورد مادری و نقش مادر نیز وجود دارد که به احساسات می‌افزاید و به عدم اطمینان ما در مورد وضعیت ذهنی آنا دامن می‌زند. مردان عمدتاً برای تهدید حضور دارند، به جز دو نفر (شاید به طور اتفاقی هر دو سیاه‌پوست): شوهر ظاهراً دور افتاده‌اش و کارآگاه مهربانی که به پرونده‌اش اختصاص داده شده است. داستان بر اساس روزهایی در طول یک هفته پاییزی شکل گرفته است، با آنا که مراسم را تکرار می‌کند (از جمله هر شب بیهوش شدن و هر صبح با ترس بیدار شدن) و با بی‌میلی به دنبال کمک است. اشاره‌ای به تلاش قبلی برای خودکشی شده است. طراحی تولید فیلم همه در مورد حال و هواست: آنا در یک خانه آجری بزرگ و قهوه‌ای رنگ زندگی می‌کند که همیشه نور آن را کم می‌کند. اغلب از زوایای عجیب و غریب و در آینه‌ها منعکس می‌شود، در حالی که در خانه تاریک با رخت خواب صورتی‌اش پرسه می‌زند. ساختار و صحنه‌پردازی به اندازه کافی مؤثر است که شما را مضطرب می‌کند، مطمئن نیستید که اتفاقات چگونه رخ خواهد داد، اما مطمئن هستید که اتفاق بدی خواهد افتاد. وقتی اتفاق می‌افتد، تقریباً ضد اوج است؛ بار دیگر ثابت می‌کند که انتظار کشیدن سخت‌ترین، اما شاید بهترین قسمت است.