زائده

هانا (هدلی رابینسون) در فیلم ضمیمه به عنوان طراح در یک خانه مد و در کنار دوست صمیمی اش استر (کوسار محمد) کار می‌کند. او به وضوح در محل کارش تحت فشار زیادی قرار دارد، جایی که رئیسش (دزمین بورگز) بدجنس است و در خانه، مادرش (دبورا رنارد) سرد و تحقیرکننده است. او یک دوست پسر مهربان به نام کائلین (براندون مایکل اسمیت) دارد، اما با این حال با استرس کنار نمی‌آید. اوضاع بدتر می‌شود وقتی که درد شدیدی در پهلوی او شروع می‌شود و به یک موجود فرازمینی تبدیل می‌شود که از سینه‌اش بیرون می‌آید. این موجود به هانا توهین می‌کند و به نظر می‌رسد از ضعف او و دیگر انسان‌ها تغذیه می‌کند. هانا با راهنمایی دوست جدیدش کلودیا (امیلی همپشایر)، خود را در مبارزه‌ای برای بقا می‌یابد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد مفهوم و نمایش هیولای دوقلوی ناپدید شده در ضمیمه صحبت کنند. نظر شما در مورد این ایده چیست؟ و در مورد نحوه به تصویر کشیدن آن چطور؟
• چه چیزی را فکر می‌کنید صحنه آخر نشان می‌دهد؟ هانا در طول این فیلم چه چیزی را یاد می‌گیرد؟
• فیلم بسیار خشن و خونین است. آیا فکر می‌کنید بیش از حد پیش رفته است؟ چرا یا چرا نه؟

والدین باید بدانند که این فیلم شامل صحنه‌های خشن، بحث در مورد خودکشی، الفاظ نامناسب و نوشیدن الکل است. همچنین محتوای جنسی و اشاره‌هایی به آن وجود دارد، اما هیچ صحنه صمیمی نمایش داده نمی‌شود. موجودی از بدن یک زن متولد می‌شود و او را مورد توهین قرار می‌دهد و اعتماد به نفس او را تضعیف می‌کند. این موجود چشم‌های آبی شفاف، انگشتان شبیه به پنجه و پوست چسبناک قرمز دارد. این موجود و موجودات مشابه، زبانی دارند که از بدنشان بیرون می‌آید و می‌توانند زندگی انسان‌ها را بمکند. زنی سعی می‌کند با تزریق سوزن، آن را بکشد. این موجود زن را به بند می‌کشد و قصد کشتن او را دارد. زن در شرایط استرس، انگشت خود را می‌جود تا خون بیاید و با خود صحبت‌های منفی می‌کند. بحث در مورد تلاش برای خودکشی در دبیرستان از طریق تصادف با ماشین و نوشیدن الکل به مقدار زیاد برای بی‌حس کردن احساسات دردناک وجود دارد. بزرگسالان به طور منظم الکل می‌نوشند و گاهی اوقات به مقدار زیاد. الفاظ نامناسب شامل استفاده مکرر از کلمات "لعنتی"، "احمق"، "بی‌عرضه"، "لعنتی"، "احمق" و "ابله" است. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

این فیلم با پیامی ساده در مورد عشق به خود به پایان می‌رسد که سخت می‌توان با آن مخالفت کرد، اما رسیدن به این پایان کمی دردناک است. فیلم سعی می‌کند با اضافه کردن لحظات شادتری ترس را متعادل کند، اما این لحظات بیشتر اجباری به نظر می‌رسند تا خنده‌دار و بیشتر شبیه شوخی‌های سطحی تا طنزهای کمیک. شاید این فیلم با مفهومی احمقانه و بازی اغراق‌آمیز (عمدی؟) و دیالوگ‌های دست و پا شکسته (عمداً؟) طرفداران ژانر را به دنبال خود بکشد. شاید. اما در هر صورت، لطفاً برای امیلی همپشر، که در سریال شیتز کریک فوق‌العاده بود، نقشی شایسته استعدادش پیدا کنید.