دختر خیابان

پرنسس خیابان داستان الیشیا (تیلر باک) را دنبال می‌کند، دختری جوان که با پدرش، سرجوخه بومونت «بو» ویلیس (ادی گاته‌گی) در خیابان‌های لس‌آنجلس می‌ماند، با وجود اینکه در یک خانه سرپرستی محلی محل اقامت دارد. علی‌رغم تلاش سرپرست الیشیا، ماگدالن (آنا اورتیز) برای قرار دادن الیشیا در یک خانواده پایدار، الیشیا با بو فرار می‌کند تا رویای خود را برای به دست آوردن پول کافی برای کمک به بیماری او و بازپس‌گیری پولش از اداره امور کهنه‌سربازان محقق کند. به زودی، الیشیا با یک تصمیم دل‌شکسته مواجه می‌شود: با جان و کارولین آستین (مارتین شین، جنی گاگو) زندگی کند و پدرش را ترک کند، یا با پدرش در خیابان بماند و زندگی خود را به خطر بیندازد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نحوه برخورد ایالات متحده با کهنه‌سربازان صحبت کنند. کشور به چه شکل به کهنه‌سربازان خدمت می‌کند؟ و در چه مواردی به آنها کم‌لطفی می‌شود؟
• چگونه کهنه سربازان نظامی معمولا در رسانه ها به تصویر کشیده می شوند؟ چگونه نمایش شاهزاده خیابان در مقایسه با سایر نمایش هایی که در فیلم ها و تلویزیون دیده اید، چگونه است؟
• شخصیت‌ها چگونه همدلی و دلسوزی را نشان می‌دهند؟ چرا این ویژگی‌های مهم شخصیتی هستند؟
• چگونه خانواده‌ها می‌توانند از سازمان‌های سرپرستی حمایت کنند؟ چگونه می‌توانند به افرادی که بی‌خانمان هستند، کمک کنند؟

والدین باید بدانند که پرنسس رَو یک درام احساسی در مورد بومونت "بو" ویلیس (ادی گاتگی)، کهنه‌سرباز ارتش آمریکا است که دچار آسیب مغزی شده و اکنون بی‌خانمان است، و دخترش آلیشیا (تایلر باک). او در خانواده‌ای سرپرستی با نام ماگدالین رودریگز (آنا اورتیز) زندگی می‌کند اما ترجیح می‌دهد با بو در خیابان‌ها بماند تا شاید بتواند بیماری او را درمان کند. انتظار می‌رود که در این فیلم به ندرت از الفاظ رکیک (از جمله "فحش") و الکل استفاده شود، و همچنین صحنه‌هایی از لگد زدن، هل دادن، ادرار کردن روی یک فرد زخمی و تلاش برای سوءاستفاده جنسی از یک فرد خردسال وجود دارد. این فیلم دارای مضامین دلسوزی و همدردی است، اما این فیلم درباره‌ی دختر نوجوانی که در شرایط سخت به بلوغ می‌رسد قطعاً اشک‌آور است. دستمال کاغذی لازم خواهد بود. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

این درام احساسی بر روی دختری تمرکز دارد که در حال بلوغ است و با آسیب مغزی و بیماری روانی پدرش دست و پنجه نرم می‌کند. شاهزاده ردیف ممکن است در ظاهر شبیه یک درام خانوادگی به نظر برسد، اما مسائل تاثیرگذاری را در مورد مراقبت از کهنه سربازان و مراقبت از کودکان در سیستم مراقبت از سرپرستی آمریکا مطرح می‌کند. گاتگی در نقش بو، که در حال رفت و برگشت بین هوشیاری و عدم هوشیاری است، در حالی که در خاطرات اختلال استرس پس از سانحه خود از جنگ زندگی می‌کند، کار فوق‌العاده‌ای انجام می‌دهد. البته، گاتگی کسی نیست که در زندگی واقعی با اختلال استرس پس از سانحه زندگی کند، که ممکن است برخی از بینندگان معلول را ناراحت کند، به ویژه از آنجایی که جنبشی برای داشتن بازیگران اصیل‌تر در چنین نقش‌هایی وجود دارد. با این حال، گاتگی تصویری تکان‌دهنده از یک کهنه سرباز آمریکایی را به تصویر می‌کشد که توسط دولت و مردم آمریکا نادیده گرفته شده است. امید است که این امر بینندگان را نسبت به برخی از کاستی‌هایی که دولت آمریکا در مورد نحوه برخورد با کهنه سربازان باید پاسخگو باشد، آگاه‌تر کند.باک همچنین در نقش آلیشیا، که نقش پیچیده ای است و نیاز به بازیگر جوان و با استعدادی دارد، به خوبی ظاهر می شود. باک تمام وجودش را در این شخصیت می گذارد و تماشاگران را در سفری پر از احساس همراه می کند. در پایان فیلم، امیدوارید که باک به یک نام بزرگ در هالیوود تبدیل شود. بقیه بازیگران از جمله براون، اورتیز، شین، گاگو و وارگاس با بازی های خوبشان به فیلم کمک می کنند. به طور کلی، این فیلم از نظر بازیگری و داستان سرایی تاثیرگذار است و احتمالا تماشاگران را با چشمانی اشکبار و قلبی سرشار از احساس ترک می کند.