توفان آناناس

دیل دنتون (با بازی ست روگن) که به عنوان مامور ابلاغ احضاریه کار می‌کند، برای سرگرم شدن در حین کارش مرتباً ماری‌جوآنا می‌کشد. او مشتاقانه منتظر است تا سویه‌ی قدرتمند جدیدی از ماری‌جوآنا به نام «پاین‌اپل اکسپرس» را از فروشنده‌اش، ساول سیلور (با بازی جیمز فرانکو) بخرد. در حین رساندن احضاریه به مقصد، که به طور اتفاقی به تد (با بازی گری کول) است، مردی که به فروشنده‌ی بزرگ‌تری که ساول از او ماری‌جوآنا می‌خرد، دیل در حال کشیدن ماری‌جوآنا در ماشینش است که شاهد یک قتل می‌شود. او که شوکه شده، سیگار را از پنجره بیرون می‌اندازد و فرار می‌کند. اما کیفیت و بوی متمایز ماری‌جوآنا به این معنی است که قاتلان می‌توانند و خواهند توانست دیل را از طریق ساول ردیابی کنند. بنابراین هر دو مجبور می‌شوند فرار کنند...

• «خانواده‌ها می‌توانند در مورد پیامدهای واقعی مصرف مواد مخدر صحبت کنند. آیا فکر می‌کنید این فیلم به‌طور صادقانه‌ای عوارض منفی مصرف ماری‌جوآنا را به تصویر می‌کشد، یا آن را جذاب و قابل قبول و حتی باحال جلوه می‌دهد؟ این موضوع چه پیامی را به نوجوانانی که این فیلم را تماشا می‌کنند، منتقل می‌کند؟ همچنین خانواده‌ها می‌توانند در مورد شباهت‌ها و تفاوت‌های این فیلم با سایر آثار در سبک کمدی "جاد آپاتو" صحبت کنند. چرا فکر می‌کنید سبک کمدی او این‌قدر محبوب است؟»

والدین باید بدانند که از صحنه‌ی ابتدایی، این کمدی «ر سخت» — که نوجوانان به دلیل حضور ستاره‌ی فیلم «باردار» ست روگن، خواهند خواست آن را ببینند — در ابر سنگین دود ماری‌جوآنا فرو رفته است. یکی از شخصیت‌های اصلی فروشنده‌ی ماری‌جوآناست و دیگری به طور مداوم آن را مصرف می‌کند؛ ماری‌جوآنا به دانش‌آموزان هم فروخته می‌شود. همچنین خشونت بسیار بیشتری نسبت به اکثر کمدی‌های تهیه‌کننده جاد آپاتو در آن وجود دارد، و همچنین زبان تند و زننده‌ای (از جمله «ف-ک» و «ش-ت») به طور مداوم استفاده می‌شود. با این حال، یکی از شخصیت‌ها در نهایت از مصرف ماری‌جوآنا پشیمان می‌شود و آن را ترک می‌کند، و فروشندگان مواد مخدر به عنوان مجرمان، آدم‌کشان و وحشیان بی‌رحم به تصویر کشیده می‌شوند. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی «شب فیلم خانوادگی» ثبت‌نام کنید.

به‌شدت خنده‌دار و کاملاً نامناسب، پاین‌اپل اکسپرس ترکیبی از کمدی بی‌پروا و پرهیجان با محوریت ماری‌جوآنا، اکشن و خشونت است. تصور کنید فیلمی از چیچ و چانگ را کوئنتین تارانتینو کارگردانی کرده باشد، تا حدی حس و حال فیلم را درک خواهید کرد. این فیلم که توسط ستارهٔ آن، ست روگن و ایوان گلدبرگ نوشته شده است، همانند فیلم سوپربد، ترکیبی از دوستی‌های مردانه و کمدی‌های زشت و زننده را ارائه می‌دهد؛ البته در سوپربد، قهرمانان نوجوان با خجالت و شرمندگی و جنس مخالف مواجه بودند، نه مرگ و قطعه‌قطعه شدن. (نکتهٔ جالبی در حاشیه: در مقاله‌ای از GQ دربارهٔ روگن، تهیه‌کنندهٔ پاین‌اپل اکسپرس، جاد آپاتو، دیدگاه ضد ماری‌جوانای خود را در مورد فیلم بیان کرد و گفت که به نظر او، این فیلم «به‌وضوح داستانی است دربارهٔ این‌که چگونه ماری‌جوانا منجر به تلاش گروه‌های خلافکار آسیایی برای قتل شما می‌شود»).فیلم «پاین‌اپل اکسپرس» با وجود داشتن صحنه‌های اکشن و شوخی‌های متنوع (مثل تعقیب و گریز ماشین‌ها که بسیار خنده‌دار است)، اما تعامل بین روگن و فرانکو است که فیلم را واقعاً ارزشمند می‌کند. روگن عصبانی، تحریک‌پذیر و ناامید است؛ در حالی که فرانکو آنقدر راحت است که انگار در حالت کما قرار دارد. هر دو بازیگر با لحظات ظریف و عمیقی، از آنچه می‌توانست یک بازی یک‌نواخت باشد، جلوگیری می‌کنند و باعث می‌شوند کمدی فیلم حتی خنده‌دارتر شود. شخصیت دیلِ روگن در لحظات مختلف، مسئولیت‌پذیر و درستکار عمل می‌کند، در حالی که ساولِ فرانکو در میان دود ماری‌جوآنا، لحظاتی از خودآگاهی و تردید را به نمایش می‌گذارد. کارگردان دیوید گوردون گرین با فیلم‌های قبلی خود (مثل «دختران واقعی»، «جریان زیرین» و «فرشتگان برفی») در سینمای هنری موفق بوده، اما «پاین‌اپل اکسپرس» می‌تواند او را به یک موفقیت جریان اصلی تبدیل کند. به طور مشابه، می‌توان گفت که این فیلم، بزرگ‌ترین فیلم فرانکو خواهد بود، بدون اینکه کلمات «اسپایدر» یا «من» در عنوان آن وجود داشته باشد. ترکیب ماری‌جوآنا و خشونت در «پاین‌اپل اکسپرس» ممکن است برای همه مناسب نباشد، اما این فیلم بسیار فراتر از ظاهرش است و به شکلی درخشان، فیلم‌های اکشن دوستانه را به سخره می‌گیرد و در عین حال، دیالوگ‌ها و شخصیت‌های فوق‌العاده‌ای را به روگن و فرانکو می‌دهد. «پاین‌اپل اکسپرس» با طنز، موسیقی و تازگی خود، می‌تواند یکی از کمدی‌های برجسته سال ۲۰۰۸ باشد.