روش‌هایی برای زندگی ابدی

بر اساس رمان سال ۲۰۰۸ سالی نیکولز نویسنده بریتانیایی، فیلم راه‌های زندگی جاودان زندگی سام مک‌کوئین ۱۲ ساله (با بازی رابی کی) را دنبال می‌کند که به سرطان خون مبتلاست. او و بهترین دوستش، فلیکس استرنجر (با بازی الکس اتل) به‌صورت خصوصی توسط معلمی الهام‌بخش (با بازی گرتا اسکاکی) آموزش می‌بینند که آن‌ها را به نوشتن یک دفتر خاطرات تشویق می‌کند، زیرا ادبیات — مثل تمام هنرها — راهی برای «زندگی جاودان» فراهم می‌کند. پسرها تصمیم می‌گیرند یک لیست آرزو تهیه کنند، و سام دفتر خاطراتش را نه‌تنها با آرزوهایش، بلکه با سوالات سخت زندگی و مرگ پر می‌کند. او حتی یک نظرسنجی چند گزینه‌ای برای والدینش به‌جا می‌گذارد تا بعد از مرگش پر کنند. درحالی‌که پایان زندگی‌اش نزدیک می‌شود، سام به جستجوی پاسخ‌ها، عشق به خانواده و تجربه چیزهای جدید ادامه می‌دهد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نحوه نمایش کودکان مبتلا به سرطان در فیلم «راه‌های زندگی ابدی» صحبت کنند. آیا تماشای فیلم‌هایی درباره کودکان در آستانه مرگ ناراحت‌کننده‌تر از تماشای فیلم‌هایی درباره بزرگسالان است؟ آیا فکر می‌کنید کودکان می‌توانند فیلم‌هایی درباره کودکان در حال مرگ را تماشا کنند؟
• درباره لیست آرزوهای سام و فلیکس صحبت کنیم. اگر می‌دانستید فقط زمان محدودی برای زندگی دارید، فکر می‌کنید چه کاری را انجام می‌دادید؟
• این فیلم بر اساس یک کتاب ساخته شده است؛ آیا تماشای فیلم شما را به خواندن رمان ترغیب می‌کند؟ چه اطلاعاتی در مورد سم (و فلیکس) دوست دارید بیشتر بدانید؟

والدین باید بدانند که راه‌های زندگی ابدی، اقتباسی احساسی از رمان سال ۲۰۰۸ سالی نیکولز، نویسنده، درباره پسری ۱۲ ساله انگلیسی است که از سرطان خون رنج می‌برد. داستان دنبال می‌کند که چگونه معلمی سام و دوستش فلیکس (که او هم سرطان دارد) را به نوشتن تشویق می‌کند، زیرا کلمات راهی برای زندگی ابدی هستند. در فیلم چند فحش و توهین بریتانیایی مانند «خونین» و «ابله» وجود دارد، و چند بوسه اول شیرین برای سام، اما در غیر این صورت، از نظر محتوای خاص، چیزهای مبهم زیادی در فیلم وجود ندارد. اما مضامین سنگین و تمرکز بر مرگ آن را برای نوجوانان و جوانان بزرگ‌تر مناسب‌تر می‌کند که می‌توانند با غم و اندوه مرگ اجتناب‌ناپذیر سام کنار بیایند. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

کارگردان اسپانیایی گوستاو رون به زیبایی آسیب‌پذیری یک نوجوان بیمار را به تصویر می‌کشد. سم هنوز به اندازه‌ای بزرگ نشده که کارهای وحشتناک و دیوانه‌واری انجام دهد، اما به اندازه‌ای بزرگ شده که بخواهد اولین بوسه‌اش را تجربه کند، مفهوم اجتناب‌ناپذیری مرگ را درک کند و مطمئن شود که اثری از خود در دنیا به جا می‌گذارد. بازیگر جوان رابی کی (که در زمان فیلمبرداری نقش ۱۴ سال داشت) به طور شگفت‌انگیزی در انتقال هم کنجکاوی یک پسر (وقتی می‌میری چه حسی داری؟) و هم خشم و سردرگمی یک نوجوان (به علاوه هیجان پیدا کردن دوست‌دخترش) موفق است.کتاب‌ها و فیلم‌هایی دربارهٔ افرادی با بیماری‌های لاعلاج موضوع جدیدی نیستند، اما وقتی شخصیت در حال مرگ یک کودک باشد، تماشای آن می‌تواند بسیار ناراحت‌کننده باشد. اگرچه گاهی تماشای فیلم راه‌های زندگی ابدی دشوار است (و کودکان به‌طور قابل درکی ممکن است از موضوع فیلم غمگین شوند)، اما این فیلم خشن یا ملودرام نیست. فقط در یک‌سوم پایانی داستان، بعد از مرگ فلیکس، لحن فیلم سنگین می‌شود. سم می‌داند که همه آرزوهایی که او و فلیکس داشتند (داشتن یک دوست‌دختر، پرواز با کشتی هوایی، امتحان نوشیدنی، کشیدن سیگار، تبدیل شدن به دانشمند) فقط بخشی از دستاوردهایی است که آن‌ها می‌توانستند با زمان بیشتر به دست آورند. اما زمان به نفع آن‌ها نیست و سم این را می‌داند، همان‌طور که والدینش، خواهرش و البته تماشاگران هم می‌دانند. وقتی پایان بالاخره و به‌طور اجتناب‌ناپذیری می‌رسد، به‌اندازه‌ای که تصور می‌کنید ویران‌کننده نیست، زیرا حس شوخ‌طبعی، کنجکاوی و عشقی که سم برای به اشتراک‌گذاری داشت، در نهایت آن را قابل تحمل می‌کند.