تیم آ

اعضای تیم آ، که به جرمی که مرتکب نشده بودند متهم شده بودند، سربازان سابق عملیات ویژه ارتش آمریکا هستند که از زندان نظامی فرار کرده‌اند. آنها از مهارت‌های قابل توجه خود برای انجام ماموریت‌های استخدامی استفاده می‌کنند در حالی که از دستگیری توسط پلیس نظامی که همیشه در تعقیب آنهاست، اجتناب می‌کنند. بیشتر قسمت‌ها شامل استخدام گروه برای ماموریتی خطرناک اما همدلانه است که در آن گرفتار می‌شوند و از هوش و آتش‌بار خود برای فرار استفاده می‌کنند و در نهایت ماموریت را با موفقیت زیادی به پایان می‌رسانند. بازیگران اصلی شامل رهبر گروه و متخصص تغییر چهره جان "هانیبال" اسمیت (جورج پپارد)، کلاهبردار و مرد خوش‌قیافه تیمپلتون "فیسمن" پک (دیرک بندیکت)، مکانیک متخصص "بی. ای." باراکوس (آقای تی) و خلبان ناپایدار ذهنی اچ. ام. مورداک (دوایت شولتز) می‌شوند. در طول پنج فصل این مجموعه، شخصیت‌های زن مختلفی به تیم آ پیوستند یا به آنها کمک کردند، که مهم‌ترین آنها خبرنگار ایمی آماندا "تریپل ای" الن (ملیندا کولی) بود.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونت در تلویزیون صحبت کنند. وقتی یک برنامه تلویزیونی پر از خشونت است اما هیچ آسیبی یا مرگ و میری در آن وجود ندارد، چه پیامی منتقل می‌کند؟ آیا این امر تماشای برنامه را آسان‌تر می‌کند؟ آیا این موضوع شما را ناراحت می‌کند که برنامه این تصور را القا می‌کند که استفاده از قدرت آتش و انفجارها ممکن است سرگرم‌کننده باشد و عواقب جدی نداشته باشد؟ آیا می‌توانید به برنامه‌های خشونت‌آمیز دیگری فکر کنید که خون و جراحت را حذف می‌کنند اما اسلحه و سلاح‌ها را حفظ می‌کنند؟ و برعکس، چه می‌شود؟ خشونت معمول در تلویزیون از دهه ۸۰ میلادی به بعد چگونه تغییر کرده است؟

والدین باید بدانند که این مجموعه اکشن محبوب دهه ۱۹۸۰ درباره گروهی از مزدوران است. در نتیجه، انفجار، اسلحه و سلاح‌های دیگر فراوان است، اگرچه تقریباً هیچ‌کس آسیب نمی‌بیند و به نظر می‌رسد که با استانداردهای امروزی، این مجموعه خیلی ملایم است. این افراد در طرف خوبی می‌جنگند، اما اغلب از فریب، دزدی و قدرت آتش برای انجام مأموریت‌هایشان استفاده می‌کنند. اگرچه هر قسمت شامل بخشی است که گروه مورد حمله قرار می‌گیرد، اما تنش هرگز شدید نیست و موفقیت تیم هرگز مورد تردید قرار نمی‌گیرد. قابل ذکر است که زنان در این نمایش خیلی خوب ظاهر نمی‌شوند. آنها تمایل دارند یا همدستان ساده‌لوح یا کمک‌کنندگان غایب باشند.

در حالی که هر قسمت شامل انفجارهای عظیم و تیراندازی‌های فراوان است، هیچ‌کس کشته یا حتی به‌شدت مجروح نمی‌شود (به جز یکی دو مورد). این عنصر، به همراه شخصیت‌های اغراق‌آمیز و گفتگوهای طنزآمیز مداوم، باعث می‌شود که این مجموعه تلویزیونی به یک ماجراجویی سرگرم‌کننده تبدیل شود، نه یک درام جنایی خشن.با این حال، در حالی که شخصیت‌ها در نهایت نیت خیر دارند - اغلب هزینه‌های خود را به مشتریان نیازمند بازمی‌گردانند و فقط ماموریت‌هایی را قبول می‌کنند که برای آدم‌های خوب باشد - برخی پیام‌های قابل تامل نیز وجود دارد. به عنوان مثال، اعضای گروه اغلب با هم بحث می‌کنند: رابطه بین بی. ای. و مارداک به خصوص تلخ است و توهین‌ها بین آن‌ها رد و بدل می‌شود، بسیاری از این توهین‌ها به بی‌ثباتی روانی ظاهری مارداک اشاره دارد. در همین حال، فیسمن از انواع کلاهبرداری‌ها و فریب‌ها در کارش استفاده می‌کند و اغلب با زنان ساده‌لوح به طور بی‌شرمانه‌ای معاشقه می‌کند تا اعتماد آن‌ها را جلب کند و آن‌ها را به نقشه‌اش بکشاند. حالا همه این‌ها یک لایه نوستالژی دهه ۸۰ را دارد - و در مقایسه با بسیاری از برنامه‌های تلویزیونی مدرن، کل مجموعه واقعاً ملایم است.