شاهین مالت

در فیلم "شاهین مالت"، سام اسپید (همفری بوگارت)، کاراگاه خصوصی، از سوی روت وندرلی (مری آستور) بازدید می‌کند که از او می‌خواهد تا به پیدا کردن خواهرش کمک کند. سام، همکار خود، مایلز آرچر (جروم کاوآن) را می‌فرستد تا زمانی که او با فلوید ترسبی، مردی که فکر می‌کند خواهرش با اوست، ملاقات می‌کند، دنبالش کند. اما هر دو آرچر و ترسبی کشته می‌شوند. معلوم می‌شود که آن زن در واقع بریجید اوشانسی است و او به دنبال خواهرش نیست، بلکه به دنبال یک مجسمه کوچک جواهرنشان شاهین است و با افرادی درگیر شده که برای به دست آوردن آن هر کاری می‌کنند. یکی از آن افراد، جوئل کایرو (پیتر لوره) است که با اسلحه به دیدن سام می‌آید و اصرار می‌کند که باید به او اجازه دهد تا برای پیدا کردن شاهین در دفتر سام بگردد. سام اصلاً از جوئل نمی‌ترسد، اما به او اجازه جستجو می‌دهد. همچنین در پی به دست آوردن آن مجسمه، آقای گاتمن، "چاق" (سیدنی گرین استریت) و "گانزل" او، ویلمِر هستند. آنها به طور متناوب سام را تهدید می‌کنند و سعی در رشوه دادن به او دارند، در حالی که بریجید سعی دارد از طریق برانگیختن حس حمایتی و عاشقانه سام، او را تحت تأثیر قرار دهد. اما سام همه آنها، از جمله بریجید که عاشقش است، را به پلیس می‌سپارد.

• سام در مورد مجسمه چه منظوری دارد وقتی می‌گوید "این مجسمه از جنس رویاهاست"؟ خانواده‌ها می‌توانند در این مورد صحبت کنند. سام در چه مواقعی با مشکلات اخلاقی مواجه می‌شود؟ چگونه آنها را حل می‌کند؟ دلایل او چیست؟
• شاهین مالت" چگونه مثالی کلاسیک از یک فیلم "نوآر" است؟ ویژگی‌های فیلم‌های نوآر چیست و این جنبه‌ها چگونه در فرهنگ عامه نفوذ کرده‌اند؟
• آیا در این فیلم، نوشیدن الکل و کشیدن سیگار با شکوه و جذابیت نشان داده شده‌اند، یا بیشتر بازتابی از شخصیت‌ها، زمان و مکان است؟ دلیل شما برای این تفکر چیست؟

مالتز فالکن" یک درام نوآر کلاسیک محصول ۱۹۴۱ است که در آن هامفری بوگارت نقش یک کارآگاه سخت‌گیر را بازی می‌کند که در شبکه‌ای از دروغ‌ها بر سر یک شیء ارزشمند دزدیده شده گرفتار می‌شود. این یک فیلم نوآر از دهه ۴۰ است، بنابراین تعجب‌آور نیست که مقدار زیادی نوشیدن الکل و کشیدن سیگار و سیگار برگ در آن وجود داشته باشد. در یک صحنه، سم اسپید پس از اینکه دارویی خواب‌آور به نوشیدنی الکلی او اضافه می‌شود، بیهوش می‌شود. یک شخصیت با شلیک گلوله کشته می‌شود و جسد او بعداً زمانی که اسپید آن را پیدا می‌کند، نشان داده می‌شود. یک رابطه عاشقانه خارج از ازدواج بین اسپید و همسر شریکش به شدت تلویحاً وجود دارد و سپس تأیید می‌شود. برخی درگیری‌های فیزیکی و کشیدن اسلحه نیز وجود دارد. همچنین پیش‌داوری ظریفی علیه جوئل کایرو و ویلمر وجود دارد که کمتر از مردانگی هستند و به صورت ملایم در فیلم سال ۱۹۴۰ به همجنسگرایی آنها اشاره می‌شود. این فیلم به عنوان یکی از بهترین فیلم‌های تاریخ سینما شناخته می‌شود، اما تاریکی و پیچیدگی داستان آن باعث می‌شود که بیشتر برای نوجوانان بزرگسال مناسب باشد.

یکی از جذاب‌ترین جنبه‌های این فیلم کلاسیک، نحوه تفکر سام اسپید درباره معضلات اخلاقی است. وقتی باید تصمیم بگیرد که آیا بریگید را به پلیس لو بدهد یا نه، بسیار صریح همه جوانب انتخاب‌هایش را بررسی می‌کند. این تصمیم آسانی برای او نیست؛ چرا که هیچ مطلقیتی از نظر اخلاقی برایش وجود ندارد. از یک سو، او بریگید را دوست دارد و چندان هم به شریکش فکر نمی‌کند. از سوی دیگر، به او اعتماد ندارد، فکر نمی‌کند که بریگید به او اعتماد داشته باشد و می‌داند که نمی‌توانند با هم بمانند و هر کدام منتظر فرصتی برای فریب دادن دیگری باشند. اگر او بریگید را به پلیس لو بدهد، او را از دست خواهد داد. اما اگر این کار را نکند، بخشی از خودش را، یعنی نوع خاصی از صداقت خود را از دست خواهد داد.وقتی این فیلم ساخته شد، سینماروها به کارآگاه‌های باحال و جذاب عادت کرده بودند (مثل فایلو ونس و نیک چارلز، که هر دو را ویلیام پاول بازی کرد)، نوعی ترکیب شرلوک هولمز و فرد آستر. اما سم اسپید، که داشیل هامت بر اساس تجربیاتش به عنوان کارآگاه خلق کرد، نسخه‌ی مدرن کابوی بود، یک تنه‌رو با حس افتخار خودش.