برفک

سریال اسنوفلیک مانتین در بریتانیا تولید شده و یک برنامه واقع‌نما است که در آن افراد خودخواه و وابسته به دیگران در دهه ۲۰ زندگی خود تلاش می‌کنند تا در طبیعت وحشی دوام بیاورند و بالغ شوند. ده شرکت‌کننده که به عنوان "اسنوفلیک" (افرادی که احساسی، زودرنج و نمایشی هستند) شناخته می‌شوند، توسط خانواده‌هایشان به یک اردوی طبیعت‌گردی فرستاده شده‌اند تا امیدوارند به بزرگسالان مستقل و بالغ تبدیل شوند. با راهنمایی جویل گراوز و مت تیت، این افراد مجبور می‌شوند وسایل خود، وای‌فای و روتین‌های روزمره راحت خود را رها کنند و باید یاد بگیرند چگونه غذا پیدا کنند، از توالت فرنگی استفاده کنند و در تمریناتی شرکت کنند که به آنها کمک می‌کند اعتماد به نفس بیشتری پیدا کنند و مستقل‌تر شوند. کسی که دوام بیاورد و بهترین عملکرد را داشته باشد، شانس برنده شدن ۵۰ هزار دلار را دارد. اما هر بار که یک شرکت‌کننده از مسابقه خارج می‌شود، جایزه ۵ هزار دلار کاهش می‌یابد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد اصطلاح «برف» صحبت کنند. چگونه در دهه گذشته برای توصیف افراد، جوامع یا فرهنگ‌ها استفاده شده است؟ چرا این یک کلیشه است؟
• آیا رفتار بازیگران سریال Snowflake Mountain در مقابل دوربین واقعی است؟ آیا بینندگان در طول سریال فرصت می‌یابند تا واقعاً آن‌ها را بشناسند؟

والدین باید بدانند که اسنوفلک مانتین یک مسابقه واقع‌نما است که در آن شرکت‌کنندگان ۲۰ ساله از آمریکا و بریتانیا با احساس حق به جانب، در تلاش برای گذراندن تمرینات اردوی طبیعت برای برنده شدن جایزه نقدی هستند. در این برنامه، فحاشی، اشاره‌های زننده و بحث‌های زننده زیادی وجود دارد. در یکی از قسمت‌ها، انفجاری آتشین رخ می‌دهد. برندهای لوکس (مانند گوچی، بربری و غیره) در این برنامه نمایش داده می‌شوند و گاهی لوگوی آن‌ها نیز قابل مشاهده است. داستان‌های گذشته شرکت‌کنندگان به برخی مسائل شخصی چالش‌برانگیز اشاره دارد و اهمیت خوداتکایی مورد بحث قرار می‌گیرد، اما بیشتر این موارد تحت‌الشعاع رفتارهای اغراق‌آمیز قرار می‌گیرد.

قسمتی از مسابقه واقعیت و قسمتی از فاجعه، این یک مجموعه فرمول‌محور است که برای نشان دادن بی‌ارزش بودن شرکت‌کنندگانش تولید شده است. شرکت‌کنندگان کوه برف، که به آنها گفته شده بود به یک استراحتگاه 5 ستاره می‌روند، شخصیت‌های بزرگ (هرچند ساختگی) خود را به نمایش می‌گذارند که حس استحقاق آنها را تقویت می‌کند. در نتیجه، بخش زیادی از ارزش سرگرمی برنامه از تماشای فروپاشی آنها به شیوه‌ای چشمگیر و برآورده کردن کلیشه «برف» نشأت می‌گیرد. راهنماها، دو مرد سفیدپوست آمریکایی، به نظر راضی هستند از اینکه آنها شرکت‌کنندگان را - عمدتاً افراد رنگین‌پوست - به لبه پرتگاه می‌رانند، و از ناراحتی آنها لذت می‌برند. اما بزرگترین مشکل کوه برف این است که اعضای کل گروه بازیگران، با وجود داستان‌های شخصی هر کدام، به اندازه‌ای که فکر می‌کنند جذاب نیستند. این باعث می‌شود نادیده گرفتن این واقعیت دشوار باشد که این فقط یک مسابقه تکراری و بی‌ارزش است که بیشتر طرفداران برنامه‌های واقع‌نما قبلاً دیده‌اند. افرادی که از تجربه تماشای زندگی دیگران لذت می‌برند ممکن است تمایل به بررسی آن داشته باشند، اما در اینجا چیز زیادی برای هیجان‌زده شدن وجود ندارد.