به من اعتماد کن

در سال 1960، کلِی دریسکول (با بازی جفری دونوون) به میدلتون، اکلاهما می‌آید تا مربی تیم پسران دبیرستان شود. اما آن پست پر شده و او مجبور می‌شود مربی تیم دختران شود. با گروهی از بازیکنان ناآماده و کم‌تجربه روبرو می‌شود و شروع به تمرین دادن آنها به سبک پسران می‌کند. آنها دور زمین بسته‌ی سالن ورزش می‌دوند و شوت‌ها و تاکتیک‌هایی را تمرین می‌کنند که قبلا امتحان نکرده بودند. در نهایت، تلاش و پشتکارشان آنها را به فصلی رویایی می‌رساند که با قهرمانی در مسابقات ایالتی به پایان می‌رسد. در طول این مسیر، دریسکول و دختران با موانع زیادی روبرو می‌شوند، از جمله جلب طرفدار. در همین حال، الیس برولی (با بازی بروس درن)، مرد قدرتمند شهر، از دریسکول و ایده‌های جدیدش برای توانمندسازی ورزشکاران زن متنفر است. البته، بانوان سیکلونز (نام تیم) به خوبی از پس غلبه بر برولی برمی‌آیند. با تشویق مربی جوانشان، دختران مصمم می‌شوند به سختی پسران بازی کنند، هرچند می‌دانند احتمالا در نهایت «همسر کشاورزان و دامداران» خواهند شد. آیا می‌توانند لحظه‌ی پیروزی در مسابقات ایالتی را تجربه کنند؟

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد دلایلی صحبت کنند که چرا تیم دختران سیکلونز به اندازه تیم بسکتبال پسران مورد توجه قرار نگرفت. آیا هنوز تبعیض جنسیتی در ورزش‌های دبیرستانی و حتی حرفه‌ای وجود دارد؟ برای تغییر این وضعیت چه می‌توان کرد؟ مربی دریسکول چگونه بازیکنان خود را مانند پسران رفتار می‌کرد؟ چگونه تیم، آقای برولی را اشتباه می‌دانست؟ از دهه ۱۹۶۰ به بعد چه تغییراتی برای دختران جوان علاقه‌مند به ورزش ایجاد شده است؟ آیا می‌توانید به ورزشکاران زن الگو در رشته‌های مختلف ورزشی فکر کنید؟ چرا فیلم‌های ورزشی کمتر به تیم‌های زنان ورزشکار می‌پردازند؟

والدین باید بدانند که این فیلم یکی از معدود آثار در ژانر «درام ورزشی الهام‌بخش» است که به ورزشکاران زن می‌پردازد. مبارزه با استاندارد دوگانه جنسیتی که تیم‌های دخترانه به اندازه تیم‌های پسرانه اهمیت ندارند، موضوع اصلی فیلم است. این فیلم بر اساس داستانی واقعی در دهه ۱۹۶۰ در اکلاهما اتفاق می‌افتد؛ مردان، به‌ویژه پدرها، به‌عنوان افرادی با قدرت و اختیار کامل به تصویر کشیده شده‌اند. یکی از ورزشکاران نوجوان فرار می‌کند و صاحب بچه می‌شود. در ابتدا این موضوع جنجال بزرگی به پا می‌کند، اما در نهایت او را می‌پذیرند و به تیم بازمی‌گردانند. سرپرستی به‌عنوان موضوعی عجیب و غیرمعمول مورد بحث قرار می‌گیرد. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی «شب فیلم خانوادگی» ثبت‌نام کنید.

بله، قابل پیش‌بینی است و از نظر ستارگان بسیار ضعیف‌تر از درام‌های ورزشی دیگر است، اما این فیلم یک درس تاریخ خوب و امیدوارکننده است که همه بچه‌ها، به‌خصوص دختران، باید به آن توجه کنند.فیلم‌هایی دربارهٔ تیم‌های ورزشی دست‌و‌پا بسته که با شکست احتمالات به پیروزی‌های ورزشی دست می‌یابند، بسیار رایج هستند و بعد از مدتی تماشای آن‌ها در هم ادغام می‌شوند (آیا آن فیلمی بود که اولین ترکیب تمام سیاه‌پوست بسکتبال را داشت یا اولین تیم فوتبال ادغام‌شده یا اولین فصل بعد از یک تصادف تراژیک؟). با این حال، هر کدام از آن‌ها به نحوی از صمیم قلب سرگرم‌کننده هستند، هرچند که فرمول هالیوود کمی تکراری شده باشد. فیلم «باور کن» هم تفاوتی ندارد، به جز اینکه این بار دست‌و‌پا بسته‌ها دختران هستند.