فیل‌های سلنکی

درباره فیلم

جامعه ماسایی از لایکیپیا در شمال کنیا در دهه ۱۹۰۰ توسط مستعمرات به منطقه ایلنکی در اکوسیستم آمبوسلی منتقل شدند. این کار برای ایجاد فضا برای مهاجران اروپایی جهت کشاورزی در زمین‌های قابل کشت لایکیپیا انجام شد. در ایلنکی، ماسایی‌ها باید با فیل‌ها که قبلاً بخشی از این اکوسیستم بودند، برای فضاهای چرا مبارزه می‌کردند. در دهه ۱۹۷۰، درگیری انسان و حیات وحش، شکار غیرقانونی و شکار منجر به نابودی کل جمعیت فیل‌ها در این منطقه شد، تعداد کمی از فیل‌های باقیمانده به پارک ملی آمبوسلی، پناهگاهی امن برای فیل‌ها، مهاجرت کردند. کل زیستگاه ایلنکی ویران و نابود شد. چراگاه‌های بیش از حد در این منطقه وجود داشت و گونه‌های علف‌های هرز مهاجم بر زمین مسلط شدند. در سال ۲۰۰۴، جیک گریوز-کوک از طریق شرکت خود، گیم‌واچرز سافاری، به جامعه ایلنکی نزدیک شد تا یک منطقه حفاظت از حیات وحش را در زمین‌های جامعه خود ایجاد کند؛ که اولین نوع آن بود. منطقه‌ای که توسط جامعه اداره می‌شد و آنها به طور مستقیم از آن سود می‌بردند؛ با این حال، هیچ فیل در این منطقه وجود نداشت. آیا این کار جواب می‌داد؟ آبشخورها ایجاد شدند و شبکه‌های جاده‌ای ساخته شدند. جامعه مدفوع فیل را جمع‌آوری می‌کرد و آن را به صورت استراتژیک از پارک ملی آمبوسلی تا منطقه حفاظت شده سلنکی قرار می‌داد. در سال ۲۰۰۷، پس از بیش از ۲۰ سال، اولین فیل‌ها به منطقه حفاظت شده سلنکی بازگشتند. امروز بیش از ۳۰۰ فیل در منطقه حفاظت شده وجود دارد و جمعیت در حال رشد است. ما همچنین ابتکاراتی را که توسط جامعه و گیم‌واچرز برای آموزش جوانان در این منطقه انجام شده است، کشف می‌کنیم و اینکه این مدل چگونه یک وضعیت برد-برد را برای هر دو جامعه و گیم‌واچرز سافاری ایجاد کرده است. امروز، یک زیستگاه بازسازی شده است و جامعه ماسایی در ایلنکی ارزش فیل‌ها و سایر حیات وحش را درک کرده‌اند. به عنوان نتیجه این موضوع، از طریق گردشگری، آنها از حفاظت حیات وحش، نوعی استفاده جایگزین از زمین، سود می‌برند، با کنار گذاشتن زمین برای منطقه حفاظت شده و عدم چرا گاو در اینجا. فیل‌ها، یک گونه در معرض خطر، اکنون فضاهای باز برای گشت و گذار و چرا دارند و به طور مسالمت‌آمیز در کنار ماسایی زندگی می‌کنند. اکوسیستم آمبوسلی و بسیاری از مناطق دیگر در اطراف کنیا در حال حاضر با تقسیم زمین مواجه است و تقسیمات فرعی زیادی در حال انجام است. حیاتی است که فضاهای باز باقی بمانند و هیچ حصاری انجام نشود، تا حیات وحش نیز بتواند به طور آزادانه حرکت کند. این مستند نشان می‌دهد که ایجاد مناطق حفاظت از حیات وحش و استفاده جایگزین از زمین امکان‌پذیر است و جوامع می‌توانند این مناطق را اداره کنند و همچنین به طور مستقیم از وجود آنها سود ببرند. همچنین به ما امید می‌دهد که بشریت می‌تواند تخریب وارد شده به زیستگاه‌ها را معکوس کند و اکوسیستم‌ها را بازسازی کند و حیات وحش خود را حفظ کند.