جنوب بهشت

در فیلم "جنوب بهشت"، جیمی (با بازی جیسون سودیکیس) مردی است که به زندگی مجرمانه روی آورده و در نهایت به 15 سال زندان محکوم می‌شود. پس از آزادی، به خود و نامزد بیمارش، آنی (با بازی ایوانجلین لیلی)، قول می‌دهد که زندگی قانونی و شرافتمندانه‌ای داشته باشد و در روزهای آخر زندگی کنار او باشد. اما یک افسر آزادی مشروط فاسد (شی ویگم) و یک اتفاق غیرمنتظره، جیمی را دوباره به دنیای جرم و جنایت کشانده و او را در مقابل رئیس یک باند تبهکاری به نام پرایس (مایک کولتر) قرار می‌دهد.

• خانواده‌ها می‌توانند درباره‌ی اهمیت نمایش اقلیت‌ها در رسانه‌ها صحبت کنند. شخصیت‌های رنگین‌پوست در جنوب بهشت چگونه به تصویر کشیده شده‌اند؟ آیا این نمایش را مسئله‌دار می‌دانید؟
• چگونه آنی در فیلم به تصویر کشیده شده است؟ آیا در نحوه شخصیت‌پردازی او، به کلیشه‌ای برخوردید؟
• چگونه جیمی استقامت خود را به نمایش می‌گذارد؟
• خشونت به تصویر کشیده شده در این فیلم را چگونه با سایر فیلم‌هایی که دیده‌اید مقایسه می‌کنید؟ تاثیر خشونت رسانه‌ای بر کودکان چیست؟

والدین باید بدانند که فیلم "جنوب بهشت" یک درام ناهمگون درباره مردی (جیسون سودیکیس) است که تلاش می‌کند پس از ترک زندان و مراقبت از دوست‌دختر بیمارش (اوانجلین لیلی) زندگی عاری از جرم و جنایتی داشته باشد، اما ناخواسته برای یک رئیس جنایتکار (مایک کولتر) دردسر ایجاد می‌کند. خشونت شامل شکنجه، تیراندازی (که منجر به مرگ می‌شود) و تهدید - هم کلامی و هم با سلاح - می‌شود. شخصی پس از بریده شدن گلویش می‌میرد. همچنین مصرف مواد مخدر (حشیش، الکل) و فحاشی ("خدای من"، "احمق"، "احمق"، "گوساله"، "کثافت"، "عیسی مسیح") و همچنین صحنه‌های مختصری از محتوای جنسی، مانند برهنگی جزئی (در حمام)، بوسیدن و عشق‌بازی وجود دارد. این فیلم در زمینه نمایندگی نژادها چندان مناسب نیست، زیرا شخصیت‌های رنگین‌پوست به‌طور منفی با یک مرد سفیدپوست با پیشینه مشابه مقایسه می‌شوند (هویت آنها به‌عنوان "مجرم" ثابت به نظر می‌رسد، در حالی که او قابل بخشش نشان داده می‌شود).

جنوب بهشت گویی می‌خواهد درام درون‌نگر باشد، اما دشوار است که فهمید چه داستانی می‌خواهد روایت کند. دو شخصیت اصلی مرد، جیمی و پرایس، گویی اشتباه انتخاب شده‌اند که این خود به شکلی غیرعمدی بسیار خنده‌دار شده است. اگرچه سودیکیس بهترین بازی خود را در نقش جیمی ارائه می‌دهد، اما دشوار است که او را به عنوان یک مجرم محکوم‌شده باور کنیم. او بیش از حد «بی‌خطر» به نظر می‌رسد برای کسی که پانزده سال زندانی بوده است. همچنین باورکردنی نیست که کالتر نقش پرایس، یک مجرم که خود را به عنوان یک بازرگان باهوش و با فرهنگ جا می‌زند، ایفا کند—او بیش از حد مهربان، دوست‌داشتنی و دوباره، بیش از حد بی‌خطر به نظر می‌رسد تا باورپذیر باشد.لیلی همچنین تلاش زیادی می‌کند تا با آنی، دوست‌دختر دیرپای جیمی که به‌تازگی متوجه شده سرطان ریه گرفته و در مرحلهٔ آخر است، ارتباط برقرار کند. هرچند لیلی تلاش می‌کند تا شخصیت آنی را انسانی‌تر کند، اما این شخصیت همچنان کلیشه‌ای زنانه است: زنی مقدس و بی‌عیب نشان داده می‌شود که انگار هدفش را از طریق حمایت از جیمی و تمام اشتباهاتش، از جمله آنهایی که باید به خاطرشان او را ترک می‌کرد، به دست می‌آورد. انگار نمی‌تواند نفس تازه کند، با وجود اینکه تنها شخصیتی است که واقعاً به آن نیاز دارد. در مورد ناامیدی جیمی نسبت به بیماری آنی بیشتر از احساسات خود آنی صحبت می‌شود. با این حال، او همچنان با لبخند و بخشنده باقی می‌ماند، علی‌رغم بار عاطفی که هم جیمی و هم بیماری‌اش بر زندگی‌اش تحمیل می‌کنند. علاوه بر این، فیلم دارای ضرباهنگ‌های شخصیت بسیار عجیبی است، از جمله تک‌گویی‌های طولانی و ناخواسته خنده‌دار و یک سناریوی آدم‌ربایی که به‌طور عجیبی بازی شده است، در آن آدم‌ربایان (جیمی و پرایس) نوعی دوستی با گروگان‌های خود (تامی پسر پرایس، که توسط تادئوس جی. میکسون بازیگر برجستهٔ فیلم به‌خوبی بازی شده است، و آنی) برقرار می‌کنند. این لحظات قرار است بینش عمیق‌تری را برای بینندگان نسبت به شخصیت‌ها فراهم کنند، اما فقط به‌عنوان بخشی از فیلمنامه که در حال چرخیدن است و احساسات دروغین ارائه می‌کند، به نظر می‌رسند. در کل، فیلم جنوب بهشت تماشایی گیج‌کننده است.