پیشکش

«پیشکش» داستان آرت (نیک بلاد) و همسر باردارش کلر (امیلی ویزمن) را روایت می‌کند که برای شرکت در مراسم ترحیم پدر متوفای آرت، که با او روابط خوبی نداشت، به خانه او می‌روند تا اختلافاتشان را کنار بگذارند. ساول (الان کوردونر) تلاش می‌کند تا با پسرش زمینۀ مشترکی پیدا کند، در حالی که هیمیش (پل کِی) نسبتاً شکاک‌تر است. اما آن‌ها با مشکلات بزرگ‌تری روبه‌رو هستند، زیرا یکی از جسدهایی که در سردخانه زیرزمین است، شیطانی باستانی است که نیت انتقام دارد.

• آیا فیلم "قربانی" ترسناک بود؟ چه چیزی در آن بیشتر از همه ترسناک بود؟ آیا یادآور فیلم دیگری برایتان بود؟ چه چیزی باعث جذابیت فیلم‌های ترسناک می‌شود؟
• یهودیت" در این داستان چه نقشی داشت؟ آیا تا به حال این جامعه را در فیلم‌ها دیده‌اید؟ شاید شما هم بخشی از این جامعه هستید، اگر چنین است، آیا به نظر می‌رسید که نمایشی اصیل و واقعی است؟ چرا نمایش فرهنگ‌ها و اقوام مختلف در رسانه‌های کودکان اهمیت دارد؟
• چه مشکلاتی بین آرت و پدرش وجود داشت؟ چطور سعی کردند اختلافات خود را برطرف کنند؟

والدین باید بدانند که «قربانی» یک فیلم ترسناک است که به شیوه‌ای باهوشانه و منحصر به فرد از فولکلور یهودی برای روایت داستان ماوراء طبیعی خود استفاده می‌کند. صحنه‌های ترسناک و تصاویر آزاردهنده زیادی وجود دارند که در آن یک شیطان به ترور یک خانواده از جمله والدین منتظر، آرت (نیک بلاد) و کلر (امیلی ویزمن) می‌پردازد. این شیطان از نظر روانی و فیزیکی شخصیت‌ها را آزار می‌دهد و ایده‌ای که دنبال می‌کند این است که با گرفتن یک زندگی در ازای یک زندگی دیگر زنده می‌ماند. گاهی خشونت به صورت گرافیکی نشان داده می‌شود، مانند صحنه‌ای که یک مرد خود را می‌کشد و همچنین به دلیل اینکه داستان فیلم در یک خانه تشییع جنازه اتفاق می‌افتد، چند جسد به نمایش گذاشته شده است. اگرچه فیلم تا حدی در کلیشه‌های ژانر ترسناک افت می‌کند، اما همیشه احساس صمیمیت در کاوش یهودیت و شیطان‌شناسی وجود دارد. این فیلم تفاوت‌های بین ارزش‌های مذهبی سنتی‌گرا و دیدگاه مدرن‌تر را بررسی می‌کند، جایی که آرت و پدرش ساول (آلان کوردونر) که از او دور شده و دیدگاه محافظه‌کارانه‌تری دارد، نمی‌توانند با هم کنار بیایند. اما این دو تلاش می‌کنند دوباره با هم ارتباط برقرار کنند، تفاوت‌های خود را درک کنند و از آنها عبور کنند.

این فیلم ترسناک مدرن کم‌بودجه به‌خوبی از فولکلور مذهبی برای ساختن داستان خود استفاده می‌کند و به کاوش در زمینه‌ی شیطان‌شناسی یهودی می‌پردازد. هرچند که فیلم «قربانی» با این ویژگی منحصر‌به‌فرد شروع می‌شود، اما در نهایت مانند بسیاری از فیلم‌های این ژانر می‌شود. بازار فیلم‌هایی که در آنها ارواح انتقام‌جو در عمارت‌های بزرگ به سراغ ذهن و جسم ساکنان می‌روند، اشباع شده است و این فیلم نیز در این زمینه حس تکراری بودن القا می‌کند. این فیلم به‌جای آن، بیشتر به‌عنوان یک اثر انسانی موفق عمل می‌کند و با یک آغاز چشمگیر، صحنه را آماده می‌کند. روابط خانوادگی پیچیده ظریف و جذاب هستند. اما وقتی وارد قلمروی کلیشه‌ای ژانر ترسناک می‌شود، یک‌بعدی و خسته‌کننده می‌شود. در همین حال، بیننده بیش‌ازحد با آنتاگونیست اصلی، یعنی شیطان، آشنا می‌شود. ذهن ما همیشه از آنچه که روی پرده به تصویر کشیده می‌شود، تاریک‌تر و خلاق‌تر است. شاید اگر کمی بیشتر به تخیلات عجیب و غریب ما میدان داده می‌شد، فیلم جذاب‌تر می‌شد.