گاو نر

بول در حومه کارگری هیوستون اتفاق می‌افتد، جایی که کریستال ۱۴ ساله (امبر هاوارد) با مادربزرگ خسته و خواهر کوچکش زندگی می‌کند در حالی که مادرش در زندان است. کریس سعی می‌کند دوستانش را تحت تأثیر قرار دهد با دعوت از آنها به مهمانی در خانه «عمو»اش. در واقعیت، خانه متعلق به همسایه‌اش، ایب (راب مورگان)، یک کابوی رودیو مسن است. وقتی ایب به خانه برمی‌گردد و آن را به هم ریخته می‌بیند، پلیس را خبر می‌کند اما در نهایت موافقت می‌کند که به کریس اجازه دهد خسارت را جبران کند. کریس شروع به رفتن به رودیوها با ایب می‌کند، کسی که به خاطر جراحات و سنش به عنوان یک ورنگلر و حتی دلقک رودیو کنار گذاشته شده است. با وجود اخلاق بد ایب، او مایل است در مورد کار رودیو به کریس آموزش دهد، اما دوستی مربی-شاگردشان وقتی کریس با مجرمان جوان همراه می‌شود، به چالش کشیده می‌شود.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد مصرف مواد در سنین پایین در فیلم Bull صحبت کنند. آیا مصرف الکل و مواد مخدر عواقبی دارد؟ چرا این موضوع مهم است؟
• آبی چگونه می‌تواند الگو و مرشد کریس باشد؟ آیا برای الگو بودن باید کامل بود؟
• چه نقاط قوت شخصیتی را شخصیت‌های اصلی نشان می‌دهند؟ دوستی آن‌ها چگونه به هر کدام از آن‌ها کمک می‌کند؟
• چگونه نژاد و سن در این فیلم مورد توجه قرار گرفته‌اند؟ چرا این موضوع مهم است؟

والدین باید بدانند که بول یک درام مستقل در مورد دوستی بعید به نظر می‌رسد بین یک دختر ۱۴ ساله طبقه کارگر (امبر هاوارد) که مادرش در زندان است و همسایه سوارکار گاو نر او (راب مورگان) است. این فیلم که توسط آنی سیلوراستاین کارگردانی و نویسندگی شده است، با مسائل بالغی از جمله طبقه، نژاد، مصرف/سوء مصرف مواد و تنهایی سر و کار دارد. انتظار می‌رود زبان قوی مکرر، از جمله کلمات فاک، مادر فاکر، شیت، بیچ و ان ورد وجود داشته باشد. نوجوانان، برخی از آنها به سن ۱۴ سالگی، نوشیدن آبجو و مشروبات الکلی، کشیدن ماری جوانا، مصرف داروهای تجویزی و حتی فروش مواد مخدر برای پول آسان را نشان می‌دهند. دو نوجوان در یک عمل جنسی شرکت می‌کنند و دو بزرگسال عشق‌بازی می‌کنند (نیمه برهنه، ناله و غیره). با تم‌های جدی و خط داستانی مبتنی بر مطالعه شخصیت، بول نوعی فیلم است که بیشتر به بزرگسالان و نوجوانان بزرگسال نسبت به بینندگان جوان‌تر جلب می‌شود. برای آگاهی از فیلم‌های بیشتر مانند این، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

کارگردان آنی سیلوراستاین در این درام صمیمی و با بازی‌های خوب، دوستی میان‌نسلی میان دو تن از افراد تنها در حاشیه جامعه آمریکا را به تصویر می‌کشد. در فیلم «بول» اتفاق زیادی نمی‌افتد، اما قطعاً چیزهای زیادی برای کشف وجود دارد. فیلم به همه چیز از تأثیر داشتن والد زندانی تا بحران مواد مخدر و نژادپرستی عادی سفیدپوستان فقیر تا نگاهی به زیرفرهنگ مسابقات گاوبازی سیاهان می‌پردازد. هر دو شخصیت اصلی دارای نقص هستند و تصمیمات مبهمی می‌گیرند (به‌ویژه کریس)، اما در عین حال واقع‌گرایی ذاتی در اعمالشان وجود دارد که از ناامیدی، از دست دادن و تنهایی نشأت می‌گیرد. سیلوراستاین (که فیلمنامه را نیز با جانی مک‌آلیستر هم‌نویسندگی کرده است) به‌درستی غم شخصیت‌ها را بدون بهره‌برداری از آن هدایت می‌کند.هاوارد تازه‌کار به‌وضوح در نقش دختری که از نبود مادر زندانی‌اش رنج می‌برد و به‌وضوح به دنبال بزرگسالی است که از او مراقبت کند، همان‌طور که می‌بیند مادربزرگش از خواهر کوچکش مراقبت می‌کند، خوب ظاهر شده است. و مورگان، که به‌طور مداوم در همه نقش‌هایش تاثیرگذار است، در نقش کابوی مسابقات گاوچرانی که اوج حرفه‌اش را پشت سر گذاشته و درد مزمن شغلش را تحمل می‌کند، ناامیدکننده نیست. رابطه‌شان در ابتدا دشوار و ناراحت‌کننده است، اما به‌زودی به یک رابطه مربی/شاگردی غیرمعمول تبدیل می‌شود. کریس می‌داند چطور سرم تزریق کند و داروی درمان سردرد بگیرد؛ ایب تحمل کمی در برابر اشتباهات کریس دارد، اما همچنان او را می‌بخشد. با وجود تفاوت‌هایشان، حس خویشاوندی و جامعه‌ای را پیدا می‌کنند که هر دو به آن نیاز دارند.