اتاق شلوغ

پس از یک حمله مسلحانه در مرکز راکفلر در نیویورک پلیس دنی سالیوان که عامل این تیراندازی شناخته شده را دستگیر می‌کند؛ در حالی که دنی ادعا می‌کند تیراندازی به تشویق دوستش آریانا بوده و خود آریانا نیز شلیک کرده است. پلیس پس از جست‌وجوهای فراوان، اثری از آریانا و ایتزاک که دنی به عنوان هم‌خانه‌ها و هم‌دستان خود معرفی کرده پیدا نمی‌کند. رایا که برای مقاله خود به دنبال کیس‌‎های نادر روانشناختی است پس از مواجهه با پرونده دنی تشخیص می‌دهد که او از اختلال تجزیه هویت رنج می‌برد و در واقع او هم‌خانه یا هم‌دستی نداشته است بلکه شخصیت‌هتای دیگر او که ساخته ذهن او هستند کنترل اوضاع را به دست ی‌گرفته اند و اعالی انجام می‌داده‌اند. از جمله آریانا که او را راضی کرده بود به دوست پدرش که در کودکی به او تجاوز کرده بوده شلیک کند یکی از شخصیت‌های خود او است که  در واقع می‌خواهد از ناپدری‌اش که به او و برادرش در کودکی تجاوز می‌کرده انتقام بگیرد. رایا بعد از تشخیص بیماری او تلاش می‌کند او را در دادگاه به عنوان بیمار روانی معرفی کند و از زندان رفتن او جلوگیری کند. اما چون انجمن روانپزشکی امریکا بیماری او را به رسمت نمی‌شناسد، این مسیر بسیار دشوار است. در آخر به کمک رایا و وکیل دنی او تبرئه می‌شود و برای درمان به بیمارستان روانی منتقل می‌شود.

• همانطور که گفتیم این سریال برای مخاطب کودک و نوجوان ساخته نشده اما اگر با فرزندان خود که در رده های سنی بالاتری هستند به تماشای آن می‌نشینید؛ می‌توانید در خصوص مسئولیت پذیری اجتماعی و خانوادگی و توجه به اخلاقیات و ارجح قرار دادن آن نسبت به امیال شخصی با آن‌ها گفت‌وگو کنید.

والدین عزیز سریال اتاق شلوغ پرداختی نسبتا خوب به اختلال تجزیه هویت و تاریخ به رسمیت شناخته شدن آن توسط انجمن روانشناسی و سیستم قضایی امریکا است . علاوه بر موضوع سریال که می‌تواند جذاب باشد؛ بازی تام هالند، بازیگر مرد عنکبوتی، به عنوان نقش اصلی این سریال نیز عامل جذابیت برای مشاهده آن توسط نوجوانان است. باید در نظر داشته باشید که با وجود ناهنجاری‌ها و خشونت و ترس بالای سریال مخاطب اصلی این سریال بزرگسالان هستند. حتی در صورت تماشای نسخه پالایش شده نیز توصیه نمی‌کنیم افراد زیر 17 سال به تماشای این سریال بپردازند.                                                                                                                    خلاصه : سریال اتاق شلوغ با وجود جذابیت در موضوع و ساخت دارای سطح بالایی از ناهنجاری، ترس و خشونت است و تماشای آن فقط برای مخاطب بزرگسال مجاز می‌باشد.

این مجموعه می‌خواهد نمایشی باشد درباره‌ی یک ساخت و ساز آهسته و پیچش معنادار، اما خیلی طولانی می‌شود تا به جایی که می‌خواهد برسد. و وقتی اتاق شلوغ بالاخره به آن‌جا می‌رسد، این پیچش می‌تواند به عنوان چیزی مضر برای نمایش اختلال روانی، به خصوص اختلال هویت تجزیه‌ای (DID) دیده شود. در حالی که قسمت‌ها با شکوه فیلم‌برداری شده‌اند و شخصیت‌ها با لباس‌های دوره‌ای و دقیق و در میان دکورهای دقیق و متناسب با دوره‌ی زمانی، آراسته شده‌اند، خود داستان یک کلیشه‌ی آشنا در داستان‌های اختلال روانی را دنبال می‌کند، که اختلال روانی را به عنوان چیزی مرتبط با خشونت به تصویر می‌کشد. از نظر آماری، افرادی که اختلال روانی دارند، بیشتر احتمال دارد قربانی باشند تا مهاجم، و در حالی که اتاق شلوغ سعی می‌کند ظرافت‌های نمایش اختلال روانی را نشان دهد، این مجموعه هنوز هم کلیشه‌های مضر بالقوه را تقویت می‌کند.در کنار همه‌ی این‌ها، این مجموعه بیش از حد کسل‌کننده است تا بتواند مخاطبانش را تا زمانی که داستان واقعاً شروع به حرکت کند، نگه دارد. شاید انتظار زیادی باشد که از مخاطبان بخواهیم بار دیگر تام هالند را در نقش نوجوانی بی‌دست‌وپا ببینند، با وجود اینکه شخصیت او در ادامه‌ی مجموعه تغییر می‌کند.