هفت پوند

تنها بازمانده یک تصادف مرگبار که نامزدش و شش نفر دیگر را کشته، بن توماس (ویل اسمیت) حسابرس بداخلاق اداره مالیات، کاملا بر یافتن "مردم خوب" برای کمک به شیوه‌های بسیار شخصی و باور نکردنی متمرکز است، مثل بخشیدن بدهی مالیاتی یک زن زیبا اما بیمار (روساریو داوسون) یا دادن خانه ساحلی لوکس خود به یک مادر مجرد آزار دیده. او همچنین در حال اهدای یک عضو به مربی بسکتبال محلی محبوبش است که به سختی او را می‌شناسد. همانطور که بن در مورد یک دریافت کننده احتمالی دیگر از فداکاری خود می‌گوید: "در توان من است که شرایط او را به طور چشمگیری تغییر دهم." اما با آشکار شدن این درام مرموز، مشخص می‌شود که بن دقیقا آنطور که به نظر می‌رسد نیست و هدف او، هرچند شریف است، اما غم‌انگیز و دل‌شکسته‌کننده است.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد تأکید فیلم بر نوع‌دوستی صحبت کنند. چه پیام‌هایی در مورد سخاوتمند بودن به ما می‌دهد؟ آیا پیام مثبتی است؟
• بن مقدس بود یا دیوانه؟ یا شاید کمی از هر دو؟
• خانواده‌ها همچنین می‌توانند در مورد اینکه چگونه فیلم به‌عنوان یک درام پرتنش پیش می‌رود، بحث کنند. به‌طور خاص، چه چیزی آن را پرتنش می‌کرد؟ پایان فیلم قابل پیش‌بینی بود یا در ارائه یک «افشاگری بزرگ» موفق بود؟
• چطور شخصیت اسمیت در اینجا با دیگر نقش‌هایی که بازی کرده مقایسه می‌شود؟ آیا او را در درام‌ها یا کمدی‌ها/فیلم‌های اکشن-ماجراجویی ترجیح می‌دهید؟ چرا؟

والدین باید بدانند که ویل اسمیت و تعطیلات معمولاً به معنای فیلم پرفروش است. اما عنوان و تریلر مرموز این درام ممکن است طرفداران جوان‌تر را که ترجیح می‌دهند یک کمدی یا فانتزی ببینند، منصرف کند. و بینندگانی که به دنبال داستانی شاد و امیدوارکننده هستند باید به جای دیگری نگاه کنند: این فیلم به موضوعات سنگینی مانند معنای زندگی با ارزش، پذیرش مرگ در مواجهه با بیماری لاعلاج و استفاده از غم و اندوه به عنوان انگیزه‌ای برای عمل بی‌منت می‌پردازد. زبان و مصرف‌گرایی در این فیلم ملایم است، خشونت محدود به صحنه‌هایی (به اعتراف خود فیلم، آزاردهنده) از دو حادثه مرگبار است و صحنه‌های جنسی شامل یک صحنه عشق با شانه‌ها و پشت برهنه است. با این حال، پیام مرکزی فیلم - بخشیدن خودتان صرف نظر از هزینه - ممکن است برای بینندگان جوان برای درک آن خیلی بالغانه باشد. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

اسمیت معمولاً به موقع می‌رسد، اما تماشای او در حالی که دو ساعت در اطراف پرسه می‌زند، نه باورپذیر است و نه الهام‌بخش. آنچه به عنوان یک درام پر از تعلیق شروع می‌شود، به یک قسمت «خیلی ویژه» از سریال‌های آناتومی گری یا بخش اورژانس (ER) تبدیل می‌شود (بهتر است اسپویلرها را همینجا متوقف کنیم). مشکل این نیست که بازیگران خوب بازی نمی‌کنند، زیرا اسمیت، دوسون، وودی هارلسون (مردی نابینا که بن به او علاقه‌مند است)، مایکل ایلی (برادر بن) و باری پپر (بهترین دوست بن) همه بازیگران با استعدادی هستند. داستان مشکل اصلی است-- به جای اینکه قدرتمند و الهام‌بخش باشد، همانطور که کارگردان گابریله موچینو قصد دارد، شیرین و ساختگی است.با اینکه اسمیت، نامزد دو جایزه اسکار، به نقش‌های درام عادت دارد و قابل درک است که چرا با موچینو، کارگردان فیلم در جستجوی خوشبختی، دوباره همکاری کرده، اما او سوپراستاری‌اش را با بازی در نقش قهرمان امیدوار به دست آورده است. بن یک قهرمان است، اما خیلی افسرده (و افسرده‌کننده) است؛ تماشاگران بدبین ممکن است اسمیت را در این نقش نامناسب بدانند. چهره رنجور و داغدار برای شان پن، بنیسیو دل تورو و دان چیدل خوب است. اما اسمیت؟ نه چندان.