جنگجویان باکوگان

دان (با صدای اسکات مک‌کورد)، شخصیت اصلی در انیمه بکگان بتل برالرز، تنها یک آرزو دارد و آن اینکه بهترین بازیکن بکگان شود و بیشتر این سری انیمه بر تلاش‌های او متمرکز است. این انیمه او را در حال بازی بکگان (بازی پیچیده‌ای که ترکیبی از کارت‌های بازی و مجسمه‌های کوچک هیولاهایی است که به موجودات عظیمی تبدیل می‌شوند و به نبرد یکدیگر می‌پردازند)، برنامه‌ریزی برای مسابقه بعدی، تدوین استراتژی‌های جدید و صحبت در مورد سایر بازیکنان نشان می‌دهد. در واقع، کل نمایش بر بازی بکگان متمرکز است. این سری تلاش می‌کند تا با معرفی داستانی موازی در مورد بعد دیگری به نام وسترویا، جایی که هیولایی شرور در تلاش برای کسب قدرت است، بعد دیگری به این داستان محدود اضافه کند. این هیولا در نتیجه یک حادثه مرموز، به عنوان هیولایی بکگان به زمین می‌آید. رقیب او، دراگو (با صدای جیسون دِلاین)، که در تعقیب اوست تا نقشه شومش را خنثی کند، به قدرتمندترین هیولای بکگان در کلکسیون دان تبدیل می‌شود.

• خانواده‌ها می‌توانند درباره ارتباط بین سرگرمی و بازاریابی صحبت کنند. آیا فکر می‌کنید می‌توان از این نمایش به تنهایی لذت برد یا بیشتر شبیه یک تبلیغ تجاری اسباب‌بازی است؟
• چگونه پیوند دادن اسباب‌بازی‌ها و برنامه‌های تلویزیونی، شیوه‌ی انتخاب برنامه‌های تلویزیونی و اسباب‌بازی‌هایمان را تغییر داده است؟
• آیا فکر می‌کنید یک شبکه تلویزیونی مایل به پخش سریالی بدون اسباب‌بازی‌های جانبی خوب باشد؟ چرا یا چرا نه؟

والدین باید بدانند که این کارتون اکشن به سبک انیمه به طور واضحی با خط گسترده‌ای از اسباب‌بازی‌های بکوگن مرتبط است و ممکن است طرفداران جوان به سرعت شروع به التماس والدین خود برای خرید آنها کنند. شخصیت‌های این نمایش اغلب بازی کارتی مرکزی را بازی می‌کنند و وقتی بازی نمی‌کنند، بیشتر وقت خود را صرف صحبت کردن درباره آن می‌کنند. با این حال، به جز تجاری بودن آشکار و برخی از خشونت فانتزی کارتونی که شامل هیولاهای بکوگن می‌شود، این نمایش برای نوجوانان مناسب است.

اگرچه بسیاری از برنامه‌های تلویزیونی کودکان امروزی با کمپین‌های بازاریابی پیوند خورده‌اند، پیام بازاریابی در برنامه بکوگان (که با خط گسترده‌ای از اسباب‌بازی‌ها و سایر محصولات مرتبط است) بسیار آشکارتر از سایر برنامه‌ها است و حتی برای نوجوانان نیز واضح خواهد بود. اما کودکان کوچک‌تر ممکن است متوجه آن نشوند، و کسانی که این برنامه را دوست دارند تقریباً قطعاً شروع به اصرار برای رفتن به فروشگاه اسباب‌بازی خواهند کرد.نتیجه نهایی؟ این نمایش برای کسی که متوجه شود فقط یک تبلیغ بزرگ است، خیلی سرگرم‌کننده نیست، و برای کسی که متوجه نشود، مصرف‌گرایی در کمین است.