در دروازه ها

در فیلم در دروازه‌ها، ماموران اداره مهاجرت و گمرک آمریکا به خانه باریس می‌آیند تا به دنبال زن نظافتچی خود، آنا (ونسا بناونته) و پسر ۱۷ ساله‌اش، نیکو (ازکییل پاکئو) بگردند. این دو به سرعت در زیرزمین خانه باریس پنهان می‌شوند تا در امان باشند، اما با گذشت روزها، نیکو مشکوک می‌شود که پیتر (نوآ وایل) و ماریان باریس (میراندا اتو) ممکن است برنامه‌ای پنهانی داشته باشند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نحوه نشان دادن تفکر انتقادی و شجاعت نیکو در «در دروازه‌ها» صحبت کنند. چگونه همدلی و دلسوزی به تصویر کشیده شده‌اند؟ چرا این‌ها نقاط قوت مهم شخصیتی هستند؟
• چه چیزی به معنی پناهنده بودن است؟ چرا پناهندگان به محافظت نیاز دارند؟ چرا این مسئله پیچیده است: چرا کشورها نمی‌توانند مرزهایشان را باز کنند؟ چه راه حلی برای افرادی در شرایط مشابه آنا یا افرادی که مثل نیکو «رؤیاپرداز» هستند، می‌بینید؟
• سفیدگرایی چیست؟ فیلم در دروازه‌ها در مقایسه با فیلم‌های دیگر چگونه این مفهوم را به تصویر می‌کشد؟
• چگونه مصرف ماری‌جوانا به تصویر کشیده می‌شود و چرا این موضوع مهم است؟ آیا فکر می‌کنید نوجوانان بیشتر به مصرف آن تمایل پیدا می‌کنند وقتی فیلم‌ها القا می‌کنند که همه نوجوانان این کار را انجام می‌دهند؟

والدین باید بدانند که در دروازه‌ها یک تریلر فکری است که بر تجربه‌ی بودن یک مهاجر غیرقانونی در ایالات متحده تمرکز دارد. عناصر معمایی مربوط به این است که آیا خانواده ثروتمندی که خدمتکار خود (ونسا بناوئنته) و پسرش (ایزکیال پاکئو) را از مقامات مهاجرت مخفی می‌کنند، برنامه‌ای شرورانه دارند — در حالی که ما مطمئن نیستیم تهدید چیست، اما واضح است که آن دو در خطرند. مردم خصوصیات مثبت شخصیتی مثل دلسوزی، همدلی، تفکر انتقادی و شجاعت را نشان می‌دهند، اما گاهی این ویژگی‌ها به روش‌های ضدآموزشی اعمال می‌شوند، بنابراین آماده باشید تا بعداً در مورد آن‌ها بحث کنید. نوجوانان از طریق کشیدن ماری‌جوانا با هم پیوند برقرار می‌کنند و یک شیشه ماری‌جوانا دیده می‌شود. بین یک زوج متأهل روابط شهوانی و جنسی وجود دارد، یک یورش ICE و برخی الفاظ تند (s--tty، f--k). برای اینکه در مورد فیلم‌های بیشتری مثل این فیلم در جریان باشید، می‌توانید برای ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

درام آگوستوس ملئو برنشتاین، نویسنده و کارگردان، به رابطه میان مهاجران فاقد مدرک و کارفرمایان آنها در ایالات متحده می‌پردازد. از همان صدای سوت کشیدن درِ ورودی، هنگامی که آنا و نیکو وارد خانه باریس می‌شوند تا نظافت هفتگی را انجام دهند، تماشاگران ممکن است احساس ناراحتی کنند. چیزی درست نیست. اما چه چیزی؟با بازی کردن و استفاده از کلیشه‌ها، تصورات و انتظاراتی که بر اساس فیلم‌های قبلی شکل گرفته‌اند، فیلم «در دروازه‌ها» ما را به پرسش درباره نیت خانواده باریس وادار می‌کند و برای برخی تماشاگران، با فرضیات خودشان مواجه می‌شوند. تماشای این فیلم همیشه لذت‌بخش نیست، اما ارزش وقت گذاشتن را دارد. این فیلم باید تماشاگران را به صحبت درباره اینکه شهروندان آمریکایی چگونه می‌توانند یا باید به پناهندگان کمک کنند، وادار کند.