خارش هفت ساله

در حالی که همسر و پسر ریچارد شرمن (تام ایول) برای فرار از گرمای تابستان به خارج از شهر رفته‌اند، این مرد معمولی و شوهر وفادار به داشتن کمی آزادی بیشتر در تنهایی خود امیدوار است. و زمانی که وسوسه، به شکل همسایه زیبا و طبقه بالایی (مریلین مونرو) به‌طور واقعی تقریباً به سر او می‌خورد، شرمن تلاش می‌کند به یاد بیاورد که چرا تا به حال اینقدر وفادار بوده است.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد جذابیت جنسی مریلین مونرو در این فیلم صحبت کنند. فیلم چگونه جذابیت او را به ما نشان می‌دهد؟ آیا فقط ظاهر اوست یا ویژگی‌های دیگری از او جذاب و گیرا است؟
• این فیلم اقتباسی از یک نمایشنامه برادوی است. آیا فکر می‌کنید تبدیل آن به فیلم انتخاب درستی بود؟ چرا یا چرا نه؟
• مریلین مونرو اسطوره هالیوود است. در مورد زندگی و مرگ او چه می دانید؟ چه تاثیر ماندگاری بر فیلم ها و فرهنگ عامه داشته است؟

در این کمدی رمانتیک به کارگردانی بیلی وایلدر، محتوای نامناسب کمی وجود دارد. اما داستان مرد میانسالی که وسوسه خیانت به همسرش را دارد و بسیاری از شوخی‌هایی که از این پیش‌فرض نشأت می‌گیرند، برای کودکان خردسال قابل درک نیست و بعید است برای نوجوانان نیز جالب باشد. تنها موارد نگران‌کننده، نمایش بزرگسالانی است که به طور مکرر سیگار می‌کشند و الکل مصرف می‌کنند؛ هر دو رفتار به شکلی جذاب و اغواگر به تصویر کشیده شده‌اند. چندین بوسه کوتاه و شیرین نشان داده می‌شود و چند بوسه طولانی‌تر برای خنداندن تماشاگران استفاده می‌شود. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

هفت سال خارش یک کمدی بامزه است اما به درستی در جایگاه پایین‌تری در آثار بیلی وایلدر و مریلین مونرو قرار می‌گیرد. تماشای این فیلم که از یک نمایشنامه برادوی اقتباس شده، بسیار شبیه تماشای یک نمایش است با دوربین ثابت و صحنه‌هایی که به ندرت از آپارتمان خارج می‌شوند. شروع فیلم ناکارآمد است و خود فیلم هم این را می‌پذیرد و تلاشی نژادپرستانه و ناموفق است برای ارتباط دادن زندگی در منهتن امروزی با زندگی سرخ‌پوستان پیش از دوران استعمار که حتی صدای طنزآمیز راوی هم نمی‌تواند آن را نجات دهد. ریتم فیلم در یک سوم اول کند است؛ نمایش و مقدمه شامل صحبت‌های ریچارد شرمن (نقش معمولی و بی‌رمق تام ایول) با خودش در اولین شب دوری از همسر و بچه‌اش است.خوشبختانه، ماریلین مونرو (در نقش دختر) در نهایت ظاهر می‌شود و اوضاع بهتر می‌شود. جذابیت و زیبایی او در فیلم کاملاً به تصویر کشیده شده است و او به نوعی هم معصومیت و هم اغواگری را به نمایش می‌گذارد. اما با اینکه مونرو در این نقش بسیار خوب بود، اما بازی او کمی یکنواخت است. او به نظر نمی‌رسد که واقعاً درگیر نقش خود باشد، و این نقش هم آنقدر قوی نیست، و به نظر می‌رسد که او فقط کمی نقش بازی می‌کند -- در اینجا هیچ جرقه‌ای در چشم‌های او دیده نمی‌شود. بزرگسالان ممکن است در اینجا و آنجا چند خنده و حتی یک قهقهه بشنوند، اما اگر بچه‌های شما می‌خواهند بدانند که چرا ماریلین مونرو اینقدر معروف است، فیلم بعضی‌ها داغشو دوست دارن را به آنها نشان دهید.