پادشاه و من

«موزیکال کلاسیک راجرز و همرشتاین بر اساس رمان مارگارت لنگدون با عنوان "آنا و پادشاه سیام" در سال ۱۹۴۴ ساخته شده است که خود بر اساس داستان واقعی آنا لئونونز (با بازی دبورا کر)، زنی انگلیسی در قرن نوزدهم است که پس از مرگ همسرش، به عنوان معلم فرزندان پادشاه سیام، پادشاه مونگوت، استخدام می‌شود. آنا متوجه می‌شود که شغل و زندگی جدیدش هم شگفت‌انگیزتر و هم ناراحت‌کننده‌تر از چیزی است که تصور می‌کرد. فرزندان کاخ دوست‌داشتنی و شیرین هستند، و پادشاه (با بازی یول برینر، که برای این نقش برنده جایزه اسکار شد) جذاب و مترقی است، اما در عین حال بسیار جنسیت‌گرا. او با ده‌ها همسر پادشاه و همچنین باورهای اروپایی مواجه می‌شود که پادشاه را که می‌خواهد حکومت خود را "مدرن" و "علمی" کند، یک بربر می‌دانند. آیا او می‌تواند از خود، پسر جوانش و شاگردانش مراقبت کند و به پادشاه در حفظ پادشاهی‌اش کمک کند؟»

• «خانواده‌ها می‌توانند در مورد تاریخ و فرهنگ تایلند صحبت کنند. آیا لباس‌ها، سبک‌های رقص و فرهنگ به تصویر کشیده‌شده در فیلم، بازنمایی صادقی از فرهنگ تایلند بودند؟»
• نظر شما در مورد فیلم‌هایی که بازیگران آسیایی را در نقش‌های آسیایی انتخاب نمی‌کنند چیست؟ آیا می‌توانید مثال‌های دیگری از این اتفاق را به یاد بیاورید؟
• آیا فکر می‌کنید می‌توانید نقش فردی از نژاد دیگری را به‌درستی ایفا کنید؟ آیا بازیگران این فیلم به‌خوبی از عهده‌ی این کار برآمدند؟

والدین باید بدانند که این فیلم، فرهنگ باستانی آسیایی سیام (تایلند امروزی) را به‌عنوان فرهنگی عقب‌مانده و جنسیت‌گرا به تصویر می‌کشد. پادشاه دارای ده‌ها همسر و صدها فرزند است که ممکن است برای کودکان گیج‌کننده باشد. همچنین گیج‌کننده‌تر این است که نقش‌های شخصیت‌های اصلی تایلندی توسط بازیگران سفیدپوست و لاتین‌تبار آمریکایی ایفا شده است. اما موسیقی و شخصیت‌های جادویی داستان برای کودکان بسیار مناسب است و احتمالاً ضعف پادشاه در زبان انگلیسی را جذاب و سرگرم‌کننده می‌دانند. اما کودکان بزرگ‌تر و بزرگسالان ممکن است نمایش پادشاه را نژادپرستانه تلقی کنند. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

فیلم «شاه و من» مانند «صبحانه در تیفانی» و «ترانه طبل چینی»، یک فیلم کلاسیک با طرفداران بی‌شمار و موسیقی فوق‌العاده است. اما مانند آن فیلم‌ها، مملو از نمایش نادرست نژادی است که ممکن است برخی بینندگان را ناراحت کند. جذابیت واقعی این فیلم در جادوی شاه بازی‌شده توسط برینر و ترانه‌های آن است. ترانه‌ها! کودکان از شنیدن «شناختن تو» و «سوت زدن یک ملودی شاد» لذت خواهند برد. عاشقان از «می‌رقصیم؟» خوششان خواهد آمد. و احتمالاً همه بینندگان تحت تأثیر اجرای «کلبه عمو تام» قرار خواهند گرفت.برای یک کودک خردسال، سخنان مضحک پادشاه، مانند "و غیره، و غیره، و غیره" نمایشی او، و نامه‌ای که دیکته می‌کند و در آن پیشنهاد می‌دهد که فیل‌هایی به عنوان حیوانات باربر به آمریکا بفرستد، جذاب و سرگرم‌کننده است. اما بزرگسالان ممکن است از بی‌کفایتی و محدودیت‌های این پادشاه آزرده شوند. به این موضوع اضافه کنید که هیچ‌یک از شخصیت‌های اصلی آسیایی توسط بازیگران آسیایی ایفا نشده‌اند، و شما با یک نمونه از نمایش نژادپرستانه مواجه هستید. مانند فیلم «ترانه طبل گل» و کاریکاتور آسیایی وحشتناک میکل رونی در فیلم «صبحانه در تیفانی»، شخصیت‌های آسیایی در اینجا به عنوان افرادی مطیع، مضحک و ابله نشان داده می‌شوند. آنا برای دهه ۱۸۶۰، زنی بسیار قوی است، که باعث ایجاد بحث‌های کلامی جالبی بین او و پادشاه می‌شود. اما ایده ورود یک زن سفیدپوست به یک کشور خارجی و "تمدن‌سازی" آن‌ها، اگرچه با تفکر آن دوران مطابقت دارد، آزاردهنده است.