۴۲ روز در تاریکی

بر اساس رویدادهای واقعی و کتاب سال ۲۰۱۸ روزنامه‌نگار شیلیایی رودریگو فلوزا با عنوان «نوشته‌هایی درباره قتل ویوانا هیگر»، ۴۲ روز تاریکی (یا ۴۲ días en la oscuridad) یک درام جنایی واقعی است که داستان زنی را روایت می‌کند که زندگی‌اش پس از ناپدید شدن خواهرش به هم می‌ریزد. وقتی ورونیکا (آلین کوپنهایم) در ۲۹ ژوئن ۲۰۱۰ از خانه‌اش ناپدید می‌شود، خواهرش سسیلیا (کلودیا دی جیرولامو) و بقیه خانواده‌اش به‌شدت به دنبال او می‌گردند. بی‌توجهی پلیس و هیاهوی رسانه‌ای فزاینده پیرامون این پرونده، سسیلیا را بر آن می‌دارد تا جستجوی خود را آغاز کند. او با کمک وکیل مشتاق ویکتور پیزارو (پابلو ماکایا) که تحقیقات «غیررسمی» را در مورد این پرونده آغاز می‌کند، به جستجو می‌پردازد. پس از اینکه ۴۲ روز بعد، جسد ورونیکا توسط همسرش ماریو (دانیال آلکاینو) در خانه‌شان پیدا می‌شود، زنجیره‌ای از اتفاقات رخ می‌دهد که خانواده را از هم می‌پاشد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد محبوبیت داستان‌های جنایی واقعی صحبت کنند. چرا مردم تا این حد در مورد تحقیقات پیرامون مرگ دیگران کنجکاو هستند؟ چه میزان از یک داستان جنایی واقعی باید در یک مجموعه تلویزیونی یا فیلم تغییر کند تا به عنوان داستان تخیلی در نظر گرفته شود؟
• آیا ۴۲ روز تاریکی مرگ ورونیکا را به روشی حساس نسبت به آنچه ویوانا هیگر و خانواده‌اش از سر گذراندند، بازآفرینی می‌کند؟ یا این مجموعه از این تراژدی برای سرگرمی سوءاستفاده می‌کند؟

والدین باید بدانند که 42 روز تاریکی یک مجموعه تلویزیونی شیلیایی است (با دوبله یا زیرنویس انگلیسی در دسترس) که به طور تقریبی بر اساس ناپدید شدن و قتل یک زن در سال 2010 ساخته شده است. این مجموعه شامل موضوعات بالغانه، برخی اشاره‌های جنسی و سیگار کشیدن فراوان است. گاهی اوقات نوشیدن الکل و گفتگوهای مستی نشان داده می‌شود. در برخی موارد فحاشی (به زبان اسپانیایی) وجود دارد، اما زیرنویس‌ها گاهی ملایم‌تر هستند.

این درام جنایی با تولید و اجرای خوب، داستانی تاریک و جذاب را روایت می‌کند. برخی از جزئیات وحشتناک اتفاقاتی که رخ داده را بازسازی می‌کند، اما ۴۲ روز تاریکی، آزادی‌های خلاقانه‌ای در روایت داستان دارد (از جمله تغییر نام افراد) و عمدتا داستانی تخیلی است درباره تأثیر این اتفاقات بر اعضای خاص یک خانواده. این مجموعه همچنین به شکاف‌های موجود در سیستم عدالت کیفری شیلی و ماهیت استثمارگرانه مطبوعات اشاره دارد. این مجموعه‌ای احساسی است و پرسش‌های آزاردهنده‌ای را مطرح می‌کند که ممکن است در مورد پایان آن دچار تردید شوید. اگر از این نوع سرگرمی لذت می‌برید، تماشای آن ارزش وقت گذاشتن را دارد.