تی.آی.ام

در پروژه هوش مصنوعی، ابی (با بازی جرجینا کمبل) به همراه شریک زندگی‌اش پل (با بازی مارک رولی) به منطقه‌ای جدید نقل مکان می‌کند تا روی پروژه‌ای برای تولید خدمتکار مصنوعی هوشمند (AI) کار کنند. با قرار دادن نمونه اولیه این خدمتکار در خانه خود، این زوج از نزدیک با این فناوری آشنا می‌شوند. اما با انسان‌تر شدن رفتار خدمتکار، او به وسواسی خطرناک دچار می‌شود که رابطه و زندگی ابی و پل را به خطر می‌اندازد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نحوه نمایش هوش مصنوعی در فیلم T.I.M. گفتگو کنند. چگونه T.I.M. را توصیف می‌کنید؟ مزایا و معایب داشتن چنین چیزی در خانه چیست؟
• در بعضی مواقع، به نظر می‌رسید که T.I.M احساسات و خواسته‌های انسانی را نشان می‌دهد. آیا فکر می‌کنید هوش مصنوعی بتواند چنین احساساتی داشته باشد؟ آیا فکر می‌کنید آبی در هر مرحله‌ای احساسات مشابهی، مثل همدلی، نسبت به T.I.M داشت؟ چه لحظاتی در این مورد برجسته هستند؟
• درباره خشونت و تهدید در فیلم بحث کنید. آیا تکان‌دهنده بود؟ هیجان‌انگیز؟ آیا مواجهه با رسانه‌های خشونت‌آمیز، کودکان را نسبت به خشونت بی‌تفاوت می‌کند؟
• درباره زبان تند و تیز فیلم صحبت کنید. آیا ضروری به نظر می‌رسید یا اغراق‌آمیز؟ چه تاثیری بر فیلم داشت؟
• فیلم روابط جنسی و عاطفی را چگونه به تصویر کشید؟ آیا محبت‌آمیز بود؟ احترام‌آمیز؟ والدین، با نوجوانان خود در مورد ارزش‌های خود در مورد روابط و مسائل جنسی صحبت کنید.

والدین باید بدانند که T.I.M. یک فیلم علمی تخیلی مهیج در مورد هوش مصنوعی شبیه به انسان است که شامل صحنه‌هایی از خشونت، روابط جنسی و گاهی الفاظ بد است. این فیلم داستان زوجی را روایت می‌کند که به خانه جدیدی نقل مکان می‌کنند که مجهز به T.I.M. (خدمتکار مرد تکنولوژیک) است. با این حال، دسترسی و کنترلی که T.I.M. (با بازی ایمون فارن) بر زندگی و محیط آنها دارد، به زودی مشکلاتی ایجاد می‌کند. صحنه‌هایی از تهدید وجود دارد، از جمله تصادف خودرو و شخصیت‌هایی که بیهوش، بسته، خفه و غرق می‌شوند. اجساد و نماهایی کوتاه از زخم‌ها نشان داده می‌شود. الفاظ زشت گاه به گاه شامل "f--k" و "s--t" است و شخصیت‌ها الکل می‌نوشند، اما نه به حدی که مست شوند. روابط جنسی زیر ملافه‌ها به تصویر کشیده می‌شود. بازیگران اصلی تنوع قومی دارند، با شخصیت اصلی، آبی، که توسط بازیگر دورگه جورجینا کمپبل بازی می‌شود، و شخصیت مکمل رز که توسط بازیگر با اصالت سری لانکا، آمارا کاران، ایفا می‌شود. اگرچه فیلم اصالت وحشتناکی ندارد، اما در برخی قسمت‌ها پرتنش و ترسناک است و برای نوجوانان بزرگتر و بزرگسالانی که از یک فیلم علمی تخیلی مهیج در آینده‌ای نه چندان دور لذت می‌برند، جذاب خواهد بود. برای اطلاع از فیلم‌های بیشتر در این سبک، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

اسپنسر براون، نویسنده و کارگردان، در اولین فیلم بلند خود تقریباً با جلوه‌های بصری و فضاسازی، فقدان اصالت را جبران می‌کند، اما داستان هرگز به‌طور کامل جان نمی‌گیرد. T.I.M. از یک فرمول آشنا پیروی می‌کند: هوش مصنوعی شبیه انسان بیش از حد یاد می‌گیرد، بیش از حد انسان می‌شود، کمی ترسناک می‌شود و سپس علیه همان انسان‌هایی که باید خدمت‌شان کند، برمی‌گردد. فیلم با مرتبط کردن چیزهایی که در حال رخ دادن هستند، پارادوکس را به خانه می‌آورد -- دادن دسترسی به برخی برنامه‌ها به کارت‌های اعتباری، رمز عبور، داده‌های متابولیک، افکار و خواسته‌ها -- و آن را یک قدم جلوتر می‌برد تا خطرات از دست دادن حریم خصوصی و کنترل خود را به چیزهایی که بیشتر ما به‌طور کامل درک نمی‌کنیم، نشان دهد. ایمون فارن با ارائه یک بازی محکم، از حالت رباتیک به شرارت در چشم به هم زدنی تغییر می‌کند -- حتی لحظات کوچک خشونت تأثیر قوی‌تری نسبت به حرکات آهسته و کنترل‌شده در سایر بخش‌ها دارند -- و خانه پرتکنولوژی خود احساس خفگی، پیچیده و شوم را القا می‌کند. اما داستان از ابتدا قابل پیش‌بینی است، بدون لحظات تأثیرگذار بزرگ فراتر از ناگهانی بودن برخی خشونت‌ها، که احتمالاً بینندگان را به همان اندازه که شخصیت‌های گرفتار در چنگال آهنین آن را غافلگیر می‌کند، شگفت‌زده خواهد کرد.