سلطنت آتش

همان‌طور که هر کودکی می‌داند، در فیلم‌های هیولایی معمولی معمولاً تهدیدی وجود دارد که اگر یک مارمولک غول‌پیکر خاص، عنکبوت هیولایی یا بیگانه گرسنه از بین نرود، تولید مثل خواهد کرد و دنیا را نابود خواهد کرد. «حکومت آتش» فیلمی نادر در ژانر هیولایی است که واقعاً داستان را به آن نتیجه می‌رساند: بشریت در قرن بیست و یکم درس سختی گرفت که اژدهایان آتش‌پاش افسانه نیستند، بلکه گونه‌ای گرسنه هستند که به‌طور دوره‌ای از خواب زمستانی بیدار می‌شوند، به صورت گروهی ظاهر می‌شوند و کل سیاره را می‌سوزانند (دایناسورها را هم آنها کشته بودند)، سپس برای هزاران سال دوباره زیر زمین می‌روند. در این فیلم، بازماندگان در انگلستان سال ۲۰۲۰ به رهبری کوئین (کریستین بیل) جمع شده‌اند. کوئین به عنوان یک پسر بچه، شاهد بیرون آمدن اژدها از غاری در لندن بود. به طور غیرمنتظره، پناهگاه کوئین میزبان بازدیدکنندگانی است، سربازان آمریکایی به رهبری ون زانت (متيو مک‌کانهی) که ادعا می‌کند هنر کشتن اژدها را یاد گرفته است. ون زانت کلونی کوئین را به خطر می‌اندازد و از آنها می‌خواهد که به نیروهایش در یک راهپیمایی خودکشی‌وار به سمت لندن علیه اژدهای سرکرده بپیوندند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد اژدها صحبت کنند که اغلب در فرهنگ‌های انسانی به تصویر کشیده می‌شوند و طیف گسترده‌ای از شخصیت‌های خوب تا بد را شامل می‌شوند. از کودکان بپرسید که در مورد نمونه‌های ارائه‌شده در فیلم «حکومت آتش» چه فکر می‌کنند؟
• منتقدان می‌گویند که گودزیلای اصلی استعاره‌ای سینمایی از بمب اتم بود. بپرسید بچه‌ها آیا "حکومت آتش" استعاره خوبی برای گرمایش جهانی است؟ برای بمباران جنگ جهانی دوم؟ یا هر چیز دیگری؟
• درباره فیلم‌های دیگری صحبت کنید که در آن تمدن بشری نابود می‌شود، خواه به دلیل طاعون، حمله بیگانگان، ربات‌های ترمیناتور، پیشگویی‌های مربوط به سال 2012، جنگ هسته‌ای، یا هر چیز دیگری. ارزش سرگرمی چنین فیلم‌هایی با موضوع فجایع جهانی چیست؟

در این فیلم هیولایی، والدین باید بدانند که صحنه‌های خشونت‌آمیزی وجود دارد که در آن مادر یک پسر بچه کوچک، غیرگرافیکی، توسط اژدهای آتش‌پاش کشته می‌شود. مرگ‌ها چندان خونین نیستند و معمولاً شامل شخصیت‌هایی است که در شعله‌های کامپیوتری محصور شده، در یک جرعه توسط اژدها خورده می‌شوند یا سقوط می‌کنند. در فیلم گهگاه صحنه‌های سوگند خوردن، سیگار کشیدن و نوشیدن الکل وجود دارد.

این فیلم علی‌رغم رویکرد غیرمعمول خود به فرمول هیولاهای در حال فرار، به نوعی نتوانسته انتظارات را برآورده کند. شاید به دلیل جدیت بیش از حد شخصیت‌های کم‌عمق داستان در مواجهه با پیش‌فرضی شبیه به کتاب‌های مصور باشد، یا این حس که ما داستان اصلی، یعنی ظهور اژدهایان را از دست داده‌ایم و تنها با یک پایان کُند و ضعیف روبرو هستیم، پایانی که در آن شخصیت‌های خسته و فرسوده‌ای با کمان و تیر به مبارزه با هیولاهای رایانه‌ای می‌پردازند که در مقابل ارتش‌های متحد بشریت و سلاح‌های هسته‌ای مقاومت کرده‌اند. پس از درک داستان اصلی، خط داستانی تا حد زیادی قابل پیش‌بینی است، اگرچه شاید کودکان این موضوع و همچنین جدی بودن بیش از حد آن را ببخشند. از نقاط قوت فیلم می‌توان به مدت زمان کوتاه آن و برخی جزئیات جالب در تصویر کردن جهانی که توسط قدرت اژدها به یک دوره تاریک جدید، کسل‌کننده و دودآلود تبدیل شده است، اشاره کرد. با این حال، این جزئیات جالب توجه کافی نیستند.