من، شکارچی

در دنیای جانوران شاید هیچ رابطه‌ای مهم‌تر از رابطه بین شکارچی و طعمه‌اش نباشد. من، شکارچی، نگاهی از دید اول شخص به برخی از بزرگ‌ترین شکارچیان طبیعت دارد، آن‌ها را در تعقیب وعده‌های غذایی مورد علاقه‌شان دنبال می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه هر جنبه از بدن و رفتار آن‌ها برای تبدیل شدن به بهترین در ردیابی و شکار طعمه سازگار شده است.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نحوه نمایش خشونت‌های تصویری در این برنامه از دنیای حیوانات صحبت کنند. آیا دیدن حمله حیوانات به یکدیگر ناراحت‌کننده‌تر از دیدن حمله انسان‌ها به یکدیگر است؟
• درباره توانایی حیوانات در شکار طعمه‌شان در این نمایش، چه چیزی بیش از همه شما را شگفت‌زده کرد؟ آیا می‌توانستید به راحتی خودتان را در موقعیت آن‌ها تصور کنید؟

والدین باید بدانند که در حالی که این مجموعه مستند طبیعت واقعی، مقدار زیادی ارزش آموزشی ارائه می‌دهد، تمرکز آن فقط بر روی حیوانات شکار، حمله و خوردن یکدیگر است. این نمایش از واقعیت‌های رفتار حیوانات در طبیعت دوری نمی‌کند. برای کودکان کوچکتر که ممکن است با دیدن این رفتار حیوانات احساس راحتی نکنند، این نمایش می‌تواند آزاردهنده باشد.

پلنت انیمال از بزرگترین شکارچی اقیانوس، کوسه، یک صنعت کوچک ساخته است. شاید مجموعه جدیدشان من، شکارچی، برای به اشتراک گذاشتن ثروت کمی با شکارچیان ماهر دیگر در طبیعت طراحی شده باشد. آیا هفته شیر، ماه خرس قطبی، یا دوهفته نهنگ قاتل در راه است؟من، شکارچی با رویکردی تازه به پیش‌فرض «حیوانات به جان حیوانات می‌افتند» نگاه می‌کند و از انیمیشن‌های کامپیوتری زیادی برای بیان برخی از نکات آموزشی‌اش استفاده می‌کند. تکنیک اول شخص هم منحصربه‌فرد است، چون دوربین به ما نشان می‌دهد که از دید یک شکارچی مرگبار چه چیزی دیده می‌شود. بزرگ‌ترین مشکل این است که هر قسمت فقط روی یک مسابقه تمرکز می‌کند، مثلا کوسه سفید بزرگ در مقابل فک خزدار دماغه. این یعنی یک ساعت کامل تلویزیون به‌طور اساسی به این اختصاص داده شده که چطور یک حیوان حیوان دیگر را می‌خورد. مهم نیست که علم تا چه حد جالب باشد (و مهم نیست که با دانستن اینکه گوش‌های کوسه داخل سرش است، در چند بازی اطلاعات عمومی می‌توانید برنده شوید)، بعد از حدود ۲۰ دقیقه، ممکن است بخواهید به سراغ چیز دیگری بروید.