جامعه

اتفاق عجیبی برای نوجوانان سریال جامعه افتاده است: یک اردوی مدرسه بهم ریخته است، اما وقتی اتوبوس ها آنها را به خانه برگرداندند، دقیقا خانه نبودند. شهرشان هنوز همانطور به نظر می رسد، اما همه دیگران ناپدید شده اند: والدین، معلمان، بزرگسالان، بچه های کوچک تر. برق هنوز وصل است (اما چطور؟ و تا چه مدت؟)، و هنوز هم غذا برای خوردن وجود دارد (تا وقتی که تمام شود)، اما اینترنت، تلویزیون کابلی و 911 وجود ندارد. بچه های وست هم به حال خود رها شده اند. بعد از این چه اتفاقی می افتد؟

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد طرح داستان سریال و بخش‌های قابل باور آن صحبت کنند. به نظر شما نوجوانان وست هم کجا هستند؟ آیا رها کردن آنها در این شرایط واقع‌گرایانه است؟ و در مورد اتفاقاتی که در تنهایی‌شان رخ می‌دهد چه فکر می‌کنید؟
• چه کسانی در این مجموعه الگوهایی مثبت و تأثیرگذار هستند؟ آیا یک شخصیت می‌تواند با وجود نقص‌ها و ضعف‌هایش قهرمانانه عمل کند؟ چگونه اتفاقات تکان‌دهنده و زمین‌لرزه‌وار در زندگی واقعی فرصت‌هایی را برای افراد عادی فراهم می‌کنند تا اقدامات قهرمانانه و فوق‌العاده‌ای انجام دهند؟
• شخصیت‌های سریال The Society چگونه شجاعت و کار تیمی را نشان می‌دهند؟ چرا این ویژگی‌های مهم شخصیتی هستند؟

والدین باید بدانند که سریال «جامعه» یک درام تاریک در مورد گروهی از نوجوانان است که به طور مرموزی در مکانی شبیه به شهر خودشان رها می‌شوند، اما این مکان متروکه و ظاهراً از بقیه دنیا جدا شده است. این مجموعه بر روی مسائل زندگی و مرگ تمرکز دارد و شخصیت‌ها در طول داستان می‌میرند، معمولاً به صورت ناگهانی و خشونت‌آمیز، مانند زمانی که یک شخصیت اصلی تیر می‌خورد یا دختری توسط مار گزیده می‌شود و در حالی که برای مادرش گریه می‌کند، می‌میرد. مرگ‌ها ممکن است اندکی خون به همراه داشته باشند اما صحنه‌های خشن وجود ندارد و گاهی اجساد به طور کامل نشان داده می‌شوند. محتوای جنسی نیز بالغانه است و می‌توان انتظار بوسیدن همجنس و دگرجنس را داشت و همچنین صحنه‌هایی مانند اینکه پسری سرش را زیر دامن دختری می‌برد (با اشاره به رابطه جنسی دهانی) در حالی که او ناله می‌کند. نوجوانان در این سریال به طور معمول الکل مصرف می‌کنند و مواد مخدر استفاده می‌کنند؛ صحنه‌هایی وجود دارد که دانش‌آموزان در نزدیکی مدرسه‌شان ماری‌جوانا می‌کشند و پسری قرص زاناکس مادرش را مصرف می‌کند. در صحنه‌های دیگر، نوجوانان با ولع آبجو می‌نوشند و از لیوان‌های سولو استفاده می‌کنند. الفاظ زشت و ناسزا نیز به طور مکرر استفاده می‌شود: «لعنتی»، «احمق»، «بی‌عرضه»، «بی‌عقل»، «همجنس‌گرا» و موارد دیگر. بازیگران این سریال از نظر قومیتی متنوع نیستند، اما یکی از شخصیت‌های اصلی ناشنوا است و از زبان اشاره استفاده می‌کند؛ سایر شخصیت‌ها نیز به طور مکرر با او از زبان اشاره استفاده می‌کنند.

با پیش‌فرض جذاب و بازیگران جوان بهتر از معمول، در بهترین حالت این نمایش یک گمشده نوجوان است اما از طرح‌ریزی تند و شخصیت‌پردازی‌های عجیب و غریب آن نمایش محروم است. در عوض، جامعه به آرامی حرکت می‌کند، به‌خصوص در قسمت‌های اولیه، جایی که به نظر می‌رسد شخصیت‌ها برای درک موقعیت دشوارشان و شروع به حرکت به سمت یک درگیری پرتنش، زمان زیادی را صرف می‌کنند. آن درگیری در نهایت می‌رسد، با بیش از ۲۰۰ نوجوان شهر که اساساً به دو نیرو تبدیل می‌شوند: یک دموکراسی منظم به رهبری کاساندرا (راشل کلر)، رئیس سابق انجمن دانشجویان وست هم، و گروهی که از سیاستی حمایت می‌کند که همه برای خودشان هستند، به رهبری هری (الکس فیتزالن).یک تقابل خوب ارباب مگس‌ها همیشه خوش‌آمد است و این نمایش آن را فراهم می‌کند. داستان با پیشرفت فصل سرعت می‌گیرد و بینندگان باید هشدار داده شوند که بیش از حد به هیچ شخصیتی وابسته نشوند، زیرا همه آنها زنده نمی‌مانند. اما با چنین بازیگران متنوعی که شخصیت‌های گذرایی دارند، ممکن است دشوار باشد که بفهمیم چه کسی به چه کسی خیانت می‌کند و چرا. یک گروه بازیگران متنوع‌تر می‌تواند کمک کند -- چند بازیگر مرد جذاب با موهای بلند و چند بازیگر زن بلوند وجود دارند که ظاهراً قابل تعویض هستند -- همچنین تمرکز بیشتر بر روی فقط چند شخصیت اصلی. همانطور که هست، مخاطبان ممکن است احساس کنند که این نمایش فقط یک تیم ذخیره عمیق از افراد گرم را برای سوخت توپ‌های توپ در آینده آماده می‌کند، که به طور قابل توجهی سطح را پایین می‌آورد. به طور خلاصه، این نمایش لذت اعتیادآور گمشده نیست، اما برای یک آخر هفته ماندن در خانه، یک تماشای مناسب است.