دیوار

در فیلم "دیوار"، دو سرباز ارتش، سرگروهبان شین متيو (با بازی جان سينا) و گروهبان آلن آیزاک (با بازی آرون تیلور-جانسون)، بیش‌تر از 24 ساعت را صرف نظاره بر صحنه‌ای ویران‌شده کرده‌اند، جایی که پیمانکاران نصب خط لوله، قتل‌عام شده‌اند. متيو تصمیم می‌گیرد که اوضاع تحت کنترل است و برای بررسی صحنه به آنجا می‌رود، اما توسط تک‌تیرانداز پنهانی هدف گلوله قرار می‌گیرد. آیزاک به سرعت خود را به او می‌رساند اما گلوله‌ای به زانویش اصابت می‌کند. او پشت دیواری مخروبه پناه می‌گیرد، اما متوجه می‌شود که هم آنتن رادیویش و هم بطری آبش خراب شده‌اند. او تلاش می‌کند تا کمک بگیرد و صدایی پاسخ می‌دهد؛ اما آیزاک متوجه می‌شود که صدای تک‌تیرانداز عراقی است که سعی در فریب او دارد. تک‌تیرانداز که آیزاک معتقد است جوبا مشهور (با صدای لیت ناکلی) است، سعی می‌کند با آمریکایی‌ها صحبت کند، در حالی که آیزاک سعی می‌کند راهی برای رهایی از این وضعیت پیدا کند. آیا او می‌تواند تک‌تیرانداز را پیدا کرده و خود و همکارش را پیش از آنکه دیر شود، نجات دهد؟

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونت موجود در فیلم «دیوار» صحبت کنند. آیا فکر می‌کنید این فیلم به طور موثری واقعیت جنگ را به تصویر می‌کشد؟ تاثیر خشونت رسانه‌ای بر کودکان چیست؟
• چرا فکر می‌کنید سربازان از عبارات توهین‌آمیز و کنایه‌های جنسی استفاده می‌کنند؟
• آیا در این فیلم، تک‌تیرانداز عراقی به صورت یک شخصیت انسانی ترسیم شده است یا اینکه فقط یک شخصیت منفی یک‌بعدی است؟ آیا او یک کلیشه است؟
• این فیلم چه مفهومی را درباره ذات جنگ بیان می‌کند؟ تعریف "دشمن" و "دوست" چیست؟

والدین باید بدانند که فیلم "دیوار" یک فیلم جنگی است که در عراق می‌گذرد. اگرچه داستان فیلم تنها بر دو شخصیت (به علاوه صدای شخص سوم) متمرکز است و در یک مکان و در طول یک روز اتفاق می‌افتد، اما خشونت بسیار شدید و خونینی دارد، از جمله استفاده از اسلحه و تیراندازی؛ زخم‌های خونین و Gory (و خون فواره کشیدن)؛ و تلاش برای درمان زخم‌ها با خارج کردن گلوله‌ها با چاقو و بستن تورنیکت. یک بالگرد سقوط می‌کند، اجساد نشان داده می‌شوند و تقریباً مدام فریاد زدن و تنش وجود دارد. زبان فیلم بسیار تند و تیز است و مدام از کلمات "لعنتی"، "کثافت"، "احمق" و بسیاری کلمات دیگر استفاده می‌شود. همچنین برخی کنایه‌های جنسی و توهین‌های نژادپرستانه نیز شنیده می‌شود. این فیلم - که سخت، ساده و باهوش است - سؤالاتی را در مورد وحشت‌های جنگ و اینکه چه چیزی کسی را به دشمن (در برابر دوست) تبدیل می‌کند، مطرح می‌کند.

این نوع داستان‌گویی فشرده می‌تواند دشوار باشد، اما فیلم‌نامه‌ی دوین وورل این کار را آسان نشان می‌دهد؛ این فیلم پرتنش، محکم و هیجان‌انگیز است و یادآور بسیاری از کلاسیک‌های فیلم‌های «ب» است. کار وورل بدون فلش‌بک یا هر چیز دیگری که بیننده را از اکشن فوری دور کند، ارائه شده است، اما همچنان موفق می‌شود جزئیات پس‌زمینه‌ی crucia را به روشی قابل‌باور آشکار کند. همچنین شخصیت‌ها را — از جمله تک‌تیرانداز نامرئی — فراتر از آرک‌تایپ‌های ساده نشان می‌دهد.کارگردان داگ لیمان در اینجا کاری ساده و دور از انتظار ارائه می‌کند که بیشتر شبیه به فیلم هویت بورن است تا هر فیلم دیگری در کارنامه‌اش. گاهی اوقات به فیلمبرداری دستی روی می‌آورد، اما همچنین به‌خوبی کل فضا را ایجاد می‌کند تا هیچ چیز ما را از اکشن بیرون نکشد. لیمان همچنین به‌طور مؤثری با القای حس گرما و خستگی، حس و حال فیلم را افزایش می‌دهد. اگرچه فیلم «دیوار» خونین‌تر و تهاجمی‌تر از فیلم‌های جنگی پیشین ساخته کارگردانانی مانند ساموئل فولر، دان سیگل و آنتونی مان است، اما همچنان شایسته مقایسه با آن‌هاست.