لی

لی میلر (با بازی کیت وینسلت) در مصاحبه‌ای در دهه 1970 در LEE، داستان چگونگی استفاده از ارتباطش با مجله ووگ به عنوان یک مدل سابق را برای تبدیل شدن به عکاس و خبرنگار جنگ جهانی دوم این مجله روایت می‌کند. او در حالی که بینش‌هایی در مورد عکس‌های نمادین خود در آن دوران پرتنش ارائه می‌دهد، انگیزه‌های خود را برای تلاش بیشتر و ورود عمیق‌تر به مناطق جنگی (که اغلب به همراه دیوید شرمن، عکاس همکار مجله لایف، با بازی اندی سامبرگ بود) فاش می‌کند. هدف نهایی او ثبت تصاویری بود که به دنیا کمک کند تا عمق و گستردگی فجایع به دست نازی‌ها را درک کند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نحوه نشان دادن شجاعت و پشتکار لی میلر در فیلم Lee صحبت کنند. آیا او را به عنوان الگو و سرمشق در نظر می‌گیرید؟ چرا، یا چرا نه؟
• چگونه دیدگاه و دلسوزی میلر در عکس‌هایش منعکس می‌شود؟ عکس‌های او در یک مجله مد زنانه منتشر شد، نه در روزنامه. این موضوع چه چیزی در مورد دیدگاه مردم نسبت به خبرنگاران زن در آن زمان بیان می‌کند؟
• فیلمسازان اظهار داشتند که هدف آنها دور کردن لی میلر از نگاه مردانه بوده است. این به چه معناست و آیا فکر می‌کنید موفق شدند؟
• آیا سیگار کشیدن، نوشیدن الکل یا مصرف قرص در اینجا جذاب جلوه داده می‌شود؟ آیا پیامدهای واقعی وجود دارد؟ چرا این موضوع مهم است؟

والدین باید بدانند که لی فیلمی زندگی‌نامه‌ای در مورد عکاس افسانه‌ای آمریکایی جنگ جهانی دوم، لی میلر است که کیت وینسلت در آن بازی کرده و تهیه‌کننده آن نیز بوده است. بیشتر فیلم بر سال‌های مهم زندگی میلر در طول جنگ جهانی دوم تمرکز دارد، با فلش‌بک‌های کوتاهی به دهه 20 زندگی او، زمانی که مدل و الهام‌بخش هنرمندان بود. میلر بسیار بااستعداد و سخت‌کوش است، اما او از کامل بودن فاصله زیادی دارد. او زیاد فحش می‌دهد، زیاد می‌نوشد، سیگار می‌کشد و قرص مصرف می‌کند. او اغلب بدون پوشش بالاتنه است و در چند صحنه او و معشوقه‌اش با اشتیاق همدیگر را می‌بوسند، با این حال رابطه جنسی نشان داده نمی‌شود. اما بیشتر فیلم به چالش‌های سخت و واقعیت تلخ میلر در تبدیل شدن به یک عکاس زن در دنیای مردسالار می‌پردازد. وقتی او به خط مقدم می‌رسد، با شجاعت تصاویری وحشتناک اما مهم از خشونت شدید جنگ را ثبت می‌کند. انبوهی از اجساد در اردوگاه کار اجباری نشان داده می‌شود، بمب و انفجار وجود دارد و گلوله‌ها در حال پرواز هستند. بقایای پایی متصل به ستون فقرات دیده می‌شود (همانند اجساد قربانیان خودکشی)، سربازان زخم‌های خونین نبرد را تحمل می‌کنند و به خشونت‌های جنسی، از جمله تجاوز به یک کودک، اشاره می‌شود. این فیلم بسیار تکان‌دهنده است، اما ارزش دیدن دارد: میلر الگوی شگفت‌انگیزی است و بینندگان درک عمیقی از اهمیت روزنامه‌نگاری و قدردانی از کسانی که برای نظارت بر جهان، رفاه خود را فدا می‌کنند، به دست می‌آورند. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

همچون لی میلر زن، زندگی‌نامه‌اش دقیقاً همان چیزی است که می‌خواهید، در حالی که اصلاً آن چیزی نیست که انتظار دارید. به عنوان عضوی از نسل گمشده هنرمندان که در دهه‌های ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰ به فرانسه هجوم آوردند، میلر یک بار گفت که او فمینیست نیست، بلکه سوررئالیست است—و، همچون یکی از آثار پیکاسو—ما زندگی او را به طور کامل در فیلم لی نمی‌بینیم، بلکه تکه‌هایی از او را در مهم‌ترین لحظاتش می‌بینیم. در حالی که وینسلت برای بازی در نقش میلر در ۷۷ سالگی گریم پیری می‌کند تا پوست چروکیده داشته باشد، تلاشی برای جوان‌تر نشان دادن او در ۳۱ سالگی در صحنه‌های ابتدایی فیلم نشده است. در واقع، او به ندرت آرایش می‌کند. و وقتی میلر تصمیم می‌گیرد که بالاتنه خود را بردارد (که اغلب این کار را می‌کند)، این کار به عنوان چیزی بسیار جذاب یا شهوانی به تصویر کشیده نمی‌شود—این فقط همان چیزی است که سینه‌ها به نظر می‌رسند. این لی "الهام‌بخش و معشوقه من ری" یا لی "مدل روی جلد" یا هر فانتزی مردانه دیگری از او نیست. این لی، همان زنی است که بود. و در حالی که ساختار مصاحبه/فلش‌بک ممکن است کمی ساده به نظر برسد برای چنین نوآور جسورانه‌ای، فقط صبر کنید. سوررئالیست هنوز کارش تمام نشده است.تصاویری که میلر در خط مقدم در فرانسه در طول جنگ جهانی دوم مشاهده و ثبت کرد و آنچه که در زمان آزادی اردوگاه کار اجباری داخائو دید، هولناک و دشوار است (عکس‌های واقعی میلر در فیلم بافته شده و در خلال اعتبارات فلش شده است). او قهرمانی است که اهمیت روزنامه‌نگاری و شجاعتی را که می‌تواند در یافتن و افشای حقیقت داشته باشد، نشان می‌دهد. و امید است که بینندگان از طریق صحنه‌هایی از میلر که از سربازان و قربانیان زن عکس می‌گیرد و فیلمسازان زن که داستان میلر را روایت می‌کنند، اهمیت دیدن داستان یک زن از نگاه یک زن را درک کنند.