بازگشت به خانه

HOMECOMING یک مینی‌سریال است که مسائل فساد و سرکوب را از دریچه‌ی شخصیت اصلی پیچیده‌اش، هایدی برگمن (جولیا رابرتز)، یک درمانگر در یک مرکز دولتی که برای بهبود زندگی سربازان جنگی در انتقال به زندگی خصوصی تشکیل شده است، بررسی می‌کند. هایدی به خود می‌گوید که به التیام تروماهای این سربازان کمک می‌کند، اما آرزوهایش به نظر در تضاد مداوم با رئیس متکبرش، کالین (باب کناناول)، است که ممکن است در پشت شرکتی که این برنامه را اداره می‌کند، یک برنامه‌ی شرورانه‌ی پنهان داشته باشد. این نمایش بین یک خط زمانی گذشته — جایی که هایدی به طور فزاینده‌ای به یکی از بیمارانش، والتر کروز (استفن جیمز) وابسته می‌شود — و یک خط زمانی آینده در نوسان است که هایدی را در حالی که با مادرش (سیسیلی اسپیسک) زندگی می‌کند و به عنوان پیشخدمت کار می‌کند، می‌یابد، به طور عجیبی قادر به به یاد آوردن زمانش در HOMECOMING نیست، زمانی که یک بازرس وزارت دفاع (شیا ویگم) با سوالاتی در مورد اتفاقاتی که دقیقاً در آنجا افتاده است، ظاهر می‌شود.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد دلایل دشواری سازگاری مجدد با زندگی در خانه برای سربازانی که از جنگ بازمی‌گردند، صحبت کنند. چه چالش‌هایی ممکن است با آن مواجه شوند؟ چه نوع حمایت‌هایی ممکن است برای کمک به آنها مورد نیاز باشد؟
• چگونه مراسم استقبال از دانش‌آموزان فارغ‌التحصیل، حس پارانویا را که برخی از شخصیت‌ها تجربه می‌کنند، منتقل می‌کند؟ آیا فکر می‌کنید نظریه‌های آنها در مورد تجربیاتشان، ریشه در واقعیت دارد؟

والدین باید بدانند که بازگشت به خانه یک درام با بازی جولیا رابرتز است که بر روی یک برنامه مرموز تمرکز دارد که هدف آن کمک به سربازان بازگشته برای تطبیق مجدد با زندگی غیرنظامی است. این سریال بر اساس پادکستی نوشته میکا بلومبرگ و الی هوروویتز و به کارگردانی سم اسماعیل از مجموعه تحسین‌شده آقای ربات ساخته شده است. مسائل مربوط به دوران جنگ و اختلال استرس پس از سانحه بررسی می‌شود؛ مراجعاتی به خشونت‌های گذشته وجود دارد و همچنین برخی از مشت‌زنی‌ها و درگیری‌های روی صفحه نمایش بین سربازان و دیگر شخصیت‌ها. بزرگسالان در حال نوشیدن نوشیدنی‌های الکلی دیده می‌شوند، و همچنین مصرف داروهای مختلف. مقداری فحاشی وجود دارد، اگرچه به طور افراطی استفاده نمی‌شود.

سام اسماعیل کارگردان در اینجا هم اثرانگشت خود را به جا گذاشته است، با حال و هوای ترسناک و جلوه‌های بصری که یادآور سریال تحسین‌شده دیگر او، آقای ربات است. و خوشبختانه، این سریال هم فرم و هم محتوا دارد. رابرت به‌راستی نمی‌توانست نمایش بهتری را برای اولین حضور تلویزیونی‌اش انتخاب کند، در نقش یک قهرمان غیرقابل اعتماد که از جاه‌طلب و امیدوار در یک خط زمانی به سردرگم و پر از احساس گناه در خط زمانی دیگر تغییر می‌کند. بازگشت به خانه به‌خوبی بین دو خط زمانی حرکت می‌کند با استفاده از یک تکنیک اپتیکی هوشمند (گذشته در نسبت تصویر استاندارد ۱۶:۹ نشان داده می‌شود، درحالی‌که خط زمانی آینده در یک جعبه و با نسبت تصویر ۴:۳ تنگ و خفه‌کننده است) و موسیقی عالی با سازهای زهی. شیا ویگهام، شاید به‌خاطر بازی در نقش الی تامپسون در امپراتوری بوردواک، در اینجا هم به‌خوبی در نقش یک کارمند درون‌گرا در وزارت دفاع ظاهر می‌شود که سعی دارد بفهمند در بازگشت به خانه چه اتفاقی افتاده و چه کسی مسئول بوده است.