درخشش

جک نیکلسون در نقشی که می‌توان اوج هنر بازیگری او دانست، در فیلم «درخشش» در نقش جک تورانس، نویسنده‌ای ظاهر می‌شود که مسئولیت نگهداری از یک هتل بزرگ در کلرادو را در ماه‌های زمستانی که هتل تعطیل است، بر عهده می‌گیرد. همراه با تورانس، همسرش وندی (با بازی شلی دووال) و پسرش دنی (با بازی دنی لوید) نیز هستند. به مرور، طوفان‌های برفی سخت و انزوای کلی (یا شاید چیزی دیگر؟) جک را به سمت دیوانگی سوق می‌دهند.

• درباره رابطه بین خیال و واقعیت در این فیلم می‌توان صحبت کرد. آیا در برخی صحنه‌های فیلم برایتان ابهام داشت که واقعا چه اتفاقی در حال رخ دادن است؟ این صحنه‌ها را می‌توان چگونه تفسیر کرد؟
• استیون کینگ، نویسنده رمان درخشش، شدیداً با شیوه‌هایی که استنلی کوبریک شخصیت‌ها و داستان رمانش را تفسیر کرده بود، مخالف بود. با این وجود، فیلم درخشش به عنوان یک کلاسیک در نظر گرفته می‌شود. چه چالش‌هایی در اقتباس یک رمان به فیلم وجود دارد و چرا برخی از فیلمسازان آزادی‌هایی هم در داستان و هم در شیوه نمایش شخصیت‌ها می‌گیرند؟
• چگونه موسیقی و صدا در این فیلم برای تشدید لحظات ترسناک و پرتعلیق استفاده می‌شوند؟
• این شاهکار کلاسیک در مقایسه با فیلم‌های ترسناک مدرن چگونه است؟

والدین باید بدانند که «درخشش» فیلمی کلاسیک به کارگردانی استنلی کوبریک در سال ۱۹۸۰ است که بر اساس رمان استفن کینگ درباره مردی استخدام شده برای مراقبت از هتلی در اعماق کوه‌های کلرادو ساخته شده است که به دلیل ترکیب «کلافگی» و گذشته تاریک و تسخیرشده هتل، دچار فراموشی شدید می‌شود. در سراسر این فیلم، خون جاری است - به معنای واقعی کلمه - در چندین صحنه مشهور. قتل‌های تبر به دست و اجساد متلاشی‌شده وجود دارد. شخصیت اصلی، یک الکلی در حال بهبودی، به‌تدریج دیوانه می‌شود و قصد کشتن خانواده‌اش را دارد. او در بیشتر فیلم به همسرش توهین می‌کند. مصرف الکل و سیگار نیز در فیلم دیده می‌شود. همسر شخصیت اصلی با یک روانشناس کودک در مورد حادثه‌ای اخیر صحبت می‌کند که در آن همسرش مست به خانه آمده و پسرشان دنی را مورد آزار جسمی قرار داده است. در فیلم گاهی اوقات از الفاظ رکیک استفاده می‌شود، از جمله صحنه‌ای که سرآشپز هتل با واژه‌ای نژادپرستانه خطاب می‌شود و همچنین استفاده از کلمه «لعنت». تصاویر ترسناک زیادی وجود دارد. همچنین صحنه‌ای از برهنه‌ شدن کامل یک زن جوان جذاب وجود دارد که به زنی پیر با پوست پوسیده تبدیل می‌شود. در یک دنباله از تصاویر کابوس‌وار، رابطه جنسی دهانی به صورت تلویحی نشان داده می‌شود.

استنلی کوبریک کارگردان می‌تواند حتی اتاق نشیمن شما را هم ترسناک و غیر آشنا نشان دهد. بنابراین، تعجب‌آور نیست که میزان ترس و وحشت در فیلم درخشش به‌طور غیرطبیعی بالاست، فیلمی که کوبریک در سال ۱۹۸۰ بر اساس رمان مشهور ترسناک استیون کینگ ساخت.ابتدا، فیلم کمی خالی به نظر می‌رسد. شخصیت جک نیکلسون از همان ابتدا کمی عجیب به نظر می‌رسد و این موضوع باعث می‌شود که فراز و نشیب چندانی در شخصیت او وجود نداشته باشد. هر یک از شخصیت‌ها، بیننده را با توهمات خود مواجه می‌کنند و این موضوع باعث می‌شود که مخاطب نتواند خود را به راحتی با آنها شناسایی کند. ارواح به نظر می‌رسد که بیش از ما از داستان آگاه هستند و این موضوع باعث ایجاد پیچش‌ها و چرخش‌های واقعی می‌شود. کوبریک مدام فرش را از زیر پای ما در مورد آنچه واقعی است و آنچه نیست، بیرون می‌کشد. این فیلم واقعا یکی از ترسناک‌ترین فیلم‌های همه زمان‌ها است و برای کسانی که دل و جرات ندارند، مناسب نیست. نوجوانان ممکن است به دلیل فضای منحصر به فرد و تهدیدآمیز فیلم جذب آن شوند، اما تماشای این فیلم برای کودکان مناسب نیست.