ارباب حلقه‌ها

حماسه‌ی افسانه‌ای جی.آر.آر. تالکین، ماجراجویی هابیت «برگزیده»‌ای به نام فرودو (با صدای کریستوفر گارد) را دنبال می‌کند که با راهنمایی گروه «یاران حلقه» (گروهی متشکل از هابیت‌های دیگر، انسان‌ها، یک جادوگر، یک الف و یک دورف) سفری را آغاز می‌کند تا سرزمین میانه را از شر حلقه‌ای که از عموزاده‌اش بیلبو (نورمن برد) به ارث برده، رها سازد. فرودو به همراه یارانش از سرزمین شایر، سم (مایکل شولز)، مری (سایمون چاندلر) و پیپین (دومینیک گارد)، از راهنمایی جادوگری به نام گندالف (ویلیام اسکایر) و آراگورن مرموز (جان هارت) پیروی می‌کنند و راهی سرزمین میانه می‌شوند که آنها را به روهان می‌رساند، جایی که باید پادشاه تئودن (فیلیپ استون) را متقاعد کنند تا در نبردشان علیه نیروهای تاریک سائورون در کنارشان بایستد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد سفر حماسی فرودو صحبت کنند. یاران او چه کسانی هستند؟ چه وسوسه‌ها و موانعی تقریبا مانع موفقیت او می‌شوند؟
• چرا فرودو در برابر قدرت حلقه مقاومت بیشتری نسبت به اطرافیانش دارد؟
• این نسخه انیمیشنی در مقایسه با سه‌گانه پیتر جکسون چگونه است؟ آیا انیمیشن هنوز هم جذابیت دارد یا قدیمی و کهنه به نظر می‌رسد؟

والدین باید بدانند که این پویانمایی اقتباس شده از ارباب حلقه‌ها در سال ۱۹۷۸، در زمان خود با ترکیب عناصر زنده، پیشگام بود، اما این سبک ترکیبی برخی از سکانس‌های اکشن را تشدید می‌کند و صحنه‌های نبرد را برای کودکان زیر ۸ سال ترسناک می‌کند. اگرچه صحنه‌ای در یک میخانه وجود دارد که هابیت‌ها و دیگران در حال نوشیدن و کشیدن پیپ هستند، اما محتوای بالقوه غیرقابل قبول، خشونتی است که در سراسر سفر فرودو برای خلاص شدن از شر حلقه وجود دارد. ارواح حلقه، اورک‌ها، نازگول‌ها و سایر موجودات بسیار ترسناک‌تر از شخصیت‌های منفی در اکثر فیلم‌های پویانمایی هستند. از سوی دیگر، داستان جی.آر.آر. تالکین بر اهمیت کار تیمی و دوستی تأکید می‌کند که همچنان یکی از موضوعات اصلی فیلم است. برای در جریان بودن فیلم‌های بیشتر مانند این، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی «شب فیلم خانوادگی» ثبت‌نام کنید.

برخی از فیلم‌های پویانمایی دهه‌ها پس از ساخت نیز همچنان جذابیت خود را حفظ می‌کنند، اما پویانمایی ترکیب‌شده با لایو اکشن این فیلم فانتزی بیش از ۳۰ سال پس از اکران، قدیمی و کهنه به نظر می‌رسد. البته آنچه که باعث می‌شود این نسخه تا حدودی منسوخ به نظر برسد، این واقعیت است که پیتر جکسون احتمالاً اقتباس قطعی خود از شاهکار تالکین را در سال‌های ۲۰۰۱، ۲۰۰۲ و ۲۰۰۳ میلادی ارائه کرد. شاید والدین به دلیل پویانمایی بودن فیلم، آن را نقطه شروع خوبی برای آشنایی کودکان با تالکین بدانند، و این می‌تواند برای دانش‌آموزان کلاس دوم یا سوم مناسب باشد که ممکن است هنوز برای تماشای صحنه‌های نبرد شدید در فیلم‌های مهیج جکسون آمادگی نداشته باشند، اما کودکان بسیار کوچک‌تر ممکن است در برخی از صحنه‌های اکشن و ترسناک در تفسیر رالف بکشی، کارگردان فیلم، بترسند.والدین در دهه 40 زندگی خود به یاد خواهند آورد که این فیلم در سال 1978 چقدر محبوب بود و ممکن است بخواهند این تجربه را با فرزندانشان به اشتراک بگذارند. با این حال، اگر آنها سه‌گانه حماسی جکسون را دیده باشند، تعجب نکنید اگر برخی از تغییرات داستان و شخصیت‌پردازی‌ها را درک نکنند (به ویژه گندالف که در این نسخه بسیار سخت‌گیرانه‌تر و کسل‌کننده‌تر است، زیرا او مسئول توضیح دادن اتفاقات برای بیننده است). برخی از انتخاب‌های کارگردان اکنون کاملاً غیرمنطقی به نظر می‌رسند، مانند این واقعیت که سائورون فقط سایه سیاه مرد شاخداری است که یک شنل به تن دارد، یا اورک‌هایی که شبیه مومیایی یا مانکن به نظر می‌رسند، و اجازه دهید اصلاً در مورد نبرد هلمز دیپ به صورت کاملاً اکشن زنده صحبت نکنیم که به شکلی پیروزی‌آمیز به پایان می‌رسد. سپس راوی به بینندگان اطلاع می‌دهد که نبرد میان‌زمین پیروز شده است، اما هر کسی که با داستان آشنا باشد می‌داند که این پایان داستان نیست - اتحاد حلقه نیروهای خود را جمع می‌کند تا به سمت موردور حرکت کنند. اشکالی ندارد که اقتباس‌ها آزادی‌هایی داشته باشند، اما این یکی کمی عجیب به نظر می‌رسد، گویی فیلمسازان مجبور شده‌اند پایانی خوش را به زودی برای داستانی که ادامه دارد، ارائه دهند.