ورمر آخرین

فیلم سینمایی ورمر آخر بر اساس داستانی واقعی (و اقتباسی از کتاب مردی که ورمرها را ساخت نوشته جاناتان لوپز) در آمستردام و در هفته‌های پس از سقوط رایش سوم اتفاق می‌افتد. کاپیتان جوزف پیلر (کلز بنگ)، مبارز سابق آزادی و یهودی هلندی، مامور بازپس‌گیری آثار هنری و گنجینه‌های فرهنگی از نازی‌ها می‌شود. وقتی تحقیقاتش او را به هان ون می‌گرن (گای پیرس)، دلال هنری که به همکاری با نازی‌ها متهم است، می‌رساند، مرز میان خوب و بد دیگر مشخص نیست.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نحوه نشان دادن شفقت و صداقت توسط کاپیتان جوزف پیلر در فیلم آخرین ورمر صحبت کنند. این را با خواسته بازماندگان برای دیدن عدالت در مورد همسایگان فرصت‌طلبشان مقایسه کنید. فکر می‌کنید فیلمساز می‌خواهد چه نتیجه‌ای را به شما القا کند؟
• هان ون میکرن به عنوان یک قهرمان درگذشت؛ نظر شما در مورد سرنوشت او چیست؟ چگونه باید با افرادی که از یک نظر کار مثبتی انجام می‌دهند اما از نظر اخلاقی ممکن است دچار شکست شوند، برخورد کنیم؟
• درباره غارت هنر و آثار هنری توسط آدولف هیتلر صحبت کنید. مانند ون میگرن، هیتلر یک هنرمند ناکام بود. آیا فکر می‌کنید اگر دنیای هنر او را رد نمی‌کرد، تاریخ متفاوت می‌بود؟
• چه چیزی در اشغال نازی‌ها در طول جنگ جهانی دوم برای بقای شهروندان آن کشور معنی می‌داد؟

والدین باید بدانند که فیلم آخرین ورمر، یک درام جنایی تاریخی است در مورد دادگاه ۱۹۴۵ هَن ون مِگِرن (با بازی گای پیرس)، دلال هنری که متهم به فروش گنجینه فرهنگی مهمی (آثار استاد هلندی هنر، یان ورمیر) به نازی‌ها بود. فیلم فرض می‌گیرد که بینندگان درک می‌کنند که در طول جنگ جهانی دوم چه اتفاقی افتاد و چرا معاشرت با نازی‌ها - مانند شرکت در مهمانی‌هایشان یا فروش کالا به آنها - خیانت تلقی می‌شد. بدون این زمینه، درک تقاضای انتقام‌جویانه و خونین مردم شهر دشوار خواهد بود. خشونت شامل جوخه‌های اعدام و مشت‌زنی است. همچنین یک تلاش ناموفق برای خودکشی و تهدید با اسلحه وجود دارد. در یک مهمانی وحشی، زنان لباس‌های زیر ابریشمی می‌پوشند در حالی که مردان کاملاً لباس‌های معمولی به تن دارند. برهنگی کامل زنانه در یک نقاشی رئال به تصویر کشیده شده و شخصیت‌ها یکدیگر را می‌بوسند. نوشیدن الکل و سیگار کشیدن به طور مکرر در فیلم نشان داده می‌شود که با توجه به دوره تاریخی آن، صحیح است. زبان تند و تیز گاه به گاه شامل کلمات bulls--t و f--k است. این یک داستان واقعی فراموش‌شده و در عین حال جذاب است. و در حالی که ماهیت ذهنی ارزش‌گذاری هنر را زیر سؤال می‌برد، پیام اصلی فیلم دربارهٔ مبارزه با ابهام اخلاقی در دنیایی است که می‌خواهد مردم را به عنوان "خوب" یا "بد" ببیند. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

دنیای پس از جنگ جهانی دوم با احساسات پیچیده‌ای همراه است که کارگردان دن فرایدکین به زیبایی آن را در پرتره‌ای از دو مرد به تصویر می‌کشد. او با تار و مار کردن مرزهای واضح بین درست و غلط، که دیدگاهی است که پیلر از جهان دارد، شروع می‌کند. پیلر، مردی یهودی که به مقاومت هلندی پیوسته بود، اکنون در تلاش است تا اشتباهات را با بازگرداندن آثار هنری دزدیده شده به صاحبان اصلی، که معمولا یهودی هستند، جبران کند. در همین حال، دولت هلند در پی یافتن کسانی است که با نازی‌ها همدستی و تبانی کرده‌اند. وقتی این دو تحقیق به یک نفر، ون میگرن، ختم می‌شود، هدف واقعی فیلم آشکار می‌شود. اخلاق چیست؟ صداقت چیست؟ در حالی که می‌توانیم افراطی‌ترین نقاط طیف را ببینیم و افراد را به دو دسته خوب (مبارزان آزادی) و بد (نازی‌ها) تقسیم کنیم، اما اعمال بسیاری در میانه قرار می‌گیرند. پس بعد از آن چه؟این داستان پیچیده با فیلم‌برداری عالی، طراحی تولید خیره‌کننده، لباس‌های شگفت‌انگیز و بازیگری فوق‌العاده همراه است. بانگ درام‌هایی را به تصویر می‌کشد که تصویری باشکوه از عدالت در هم تنیده با رنج عاطفی را به نمایش می‌گذارد، به طوری که باور کردن این که او می‌تواند نقش دیگری را بازی کند، دشوار است. (اما او می‌تواند: او در یک درام هنری دیگر به نام «هِرِسی نارنجی سوخته» نقش یک شرور نفرت‌انگیز را بازی می‌کند.) و پیرس، ون میگرنِ مبهم را با اشتیاق کنترل‌شده به تصویر می‌کشد - این محدودیت برای ایجاد باورپذیری است، زیرا ظاهراً ون میگرن واقعی واقعاً یک جادوگر مغرور و پر زرق و برق بود. «ورمیر آخر» کامل نیست. لحظاتی وجود دارد که می‌توانست با اعلامی بزرگ‌تر همراه باشد، و همچنین برخی از روابط شخصیت‌ها به خوبی توضیح داده نشده‌اند. اما واقعاً خوب است - و برای نوجوانان، می‌تواند وسیله‌ای جذاب برای درک پیامدهای یک جنگ وحشتناک و روان‌شناسی آن باشد. و برای بحثی به موقع‌تر در مورد فرهنگ لغو، نگاهی عالی به پیچیدگی‌های شخصیت ارائه می‌دهد. یا این را امتحان کنید: بخشی از استدلال این است که چرا تاریخ بارها و بارها ثابت می‌کند که جامعه آماده چشم‌پوشی از اعمال مجرمانه کلاهبرداران بزرگ است.