رهایش کن

در فیلم "او را رها کن"، زوج عزادار جرج و مارگارت بلک لج (کווין کاستنر و دایان لین) در تلاشند تا نوه خردسال خود را نجات دهند. آنها از مزرعه خود در مونتانا به سمت کوه‌های دورافتاده داکوتاها حرکت می‌کنند تا عروسشان، لرنا (کایلی کارتر) و پسرش را پیدا کنند. آنها در آنجا با خانواده وحشی وبیوی مواجه می‌شوند که برای رسیدن به اهدافشان از هیچ خشونتی دریغ نمی‌کنند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونتی که در فیلم «او را رها کن» وجود دارد، صحبت کنند. آیا این خشونت واقع‌گرایانه است؟ آیا این که فیلم در گذشته اتفاق می‌افتد، باعث می‌شود فکر کنید که اتفاقات آن در دنیای امروز رخ نمی‌دهد؟ پیام فیلم در مورد اسلحه چیست؟
• آیا این فیلم را در ژانر وسترن، نوآر، تریلر، درام جنایی یا ژانر دیگری دسته‌بندی می‌کنید؟ چرا؟
• این عنوان فیلم به چه چیزی و چه کسی اشاره دارد؟ آیا درباره‌ی فرآیند سوگواری اظهارنظری می‌کند؟ و اگر چنین است، آیا بر اساس گفته‌ی خود عمل می‌کند؟
• در این دوره زمانی، کودکان بومی مجبور به تحصیل در مدارس شبانه‌روزی می‌شدند. تجربیات پیتر چه بینشی درباره این مدارس به ما می‌دهد؟ بازتاب‌های این رویه هنوز هم امروز اهمیت دارند؟ پیتر، به عنوان یک کودک بومی که در این دوره زمانی زندگی می‌کرده، نگاهی نزدیک و شخصی به این مدارس شبانه‌روزی ارائه می‌دهد. او شرح می‌دهد که چگونه کودکان از خانواده‌های خود جدا می‌شدند و در این مدارس که اغلب دور از خانه بودند، زندگی و تحصیل می‌کردند. هدف از ایجاد این مدارس، همگون‌سازی فرهنگی و ادغام کودکان بومی با جامعه سفیدپوست بود. تجربیات پیتر آینه‌ای است از چالش‌ها و سختی‌هایی که این کودکان متحمل می‌شدند. او شرح می‌دهد که چگونه زبان و فرهنگ بومی آنها سرکوب می‌شد و آنها مجبور به پیروی از آداب و رسوم سفیدپوستان می‌شدند. این مدارس اغلب از نظر فیزیکی و عاطفی مکان‌های سخت و خشن بودند و پیتر به یاد می‌آورد که چگونه تنبیه‌های سخت و سوءاستفاده‌ها بخش معمول زندگی روزانه بودند. این رویه‌های تحمیلی و استعماری هنوز هم امروز تأثیراتی بر جوامع بومی بر جای گذاشته‌اند. بازتاب‌های این اقدامات هنوز هم در سیستم‌های آموزشی و اجتماعی دیده می‌شود، جایی که کودکان بومی ممکن است هنوز هم با چالش‌های تبعیض و عدم برابری روبرو باشند. همچنین، این رویه‌ها منجر به از بین رفتن فرهنگ و زبان بومی شده‌اند که تأثیرات عمیقی بر هویت و ارتباطات جوامع بومی داشته است. داستان پیتر یادآوری قدرتمندی است از تاریخ تلخ این دوره و یادآوری اهمیت به رسمیت شناختن و احترام گذاشتن به فرهنگ و میراث بومی.
• این شجاعت و درستکاری در فیلم چگونه به نمایش گذاشته می‌شوند؟ چرا این ویژگی‌های شخصیتی مهم هستند؟

درباره فیلم «او را رها کن» که در دهه 1960 اتفاق می‌افتد و اقتباسی از رمان لری واتسون با همین نام است، والدین باید بدانند که این فیلم داستان دو مادربزرگ قوی اراده (داین لین و لسلی منویل) را روایت می‌کند که بر سر سرپرستی و رفاه نوه 3 ساله خود با یکدیگر مواجه می‌شوند. بزرگسالان ممکن است در مورد این داستان و نتیجه آن بحث‌های زیادی داشته باشند، اما نوجوانان احتمالاً آن را داستانی درباره مادربزرگ و پدربزرگی می‌دانند که هر کاری را برای محافظت از نوه‌های خود انجام می‌دهند. با این حال، این فیلم همچنین ناپدری (و در این مورد، ناپدراماد و ناپدربزرگ) را به عنوان شخصیت‌های منفی نشان می‌دهد که ممکن است برای خانواده‌های ترکیبی ناراحت کننده باشد. تجربیات یک نوجوان مستقل و مهربان بومی آمریکایی (بوبو استوارت) بینشی درباره بی‌رحمی مدرسه‌های شبانه‌روزی بومیان آمریکایی که در آن زمان وجود داشت، ارائه می‌کند. به جز سیگار کشیدن شخصیت‌های منفی و نوشیدن الکل توسط یک قهرمان (کوین کاستنر) از یک کیسه قهوه‌ای بیرون از یک فروشگاه الکلی، محتوای نامناسب فیلم عمدتا شامل خشونت می‌شود. بیشتر خشونت‌ها مربوط به اسلحه هستند (که پیامدهای آن نشان می‌دهد که استفاده از اسلحه برای دفاع از خود می‌تواند همچنان به تراژدی منجر شود) و همچنین نگاهی مختصر به خشونت خانگی و قصد آزار جنسی وجود دارد. یک صحنه تکان‌دهنده که همه آن در مقابل دوربین اتفاق می‌افتد، شامل یک تبر و زخمی خونین و دلخراش است که ایجاد می‌کند.

مادر بزرگ‌هایی که اسلحه به دست سوار بر اسب هستند احتمالا برای مخاطبانی با سن خاص جذابیت دارند و این سن در رده‌ی نوجوانی نیست. داستان فیلم "او را رها کن" شبیه اردوگاه فانتزی مادربزرگ‌ها است: مارگارت به توانایی دختر سابق خود در تربیت فرزند انتقاد دارد و معلوم می‌شود که او درست می‌گوید! لرنا با مرد بدی از یک خانواده‌ی بد ازدواج کرده است و بینندگان متوجه می‌شوند که این فساد از ریشه شروع می‌شود: مادر شوهر جدید لرنا، بلانش وبوی (لسلی منویل). بعد از اینکه مارگارت جورج را که اکراه داشت راضی کرد که با او بیاید (او همه‌ی ظرف‌ها و قهوه‌جوش را جمع کرده بود، بنابراین جورج انتخاب چندانی نداشت)، مارگارت باید سوار بر اسب خود وارد شود تا نوه‌اش را از تصمیمات بد لرنا نجات دهد.این فیلم در دشت‌های بزرگ (اگرچه درクレジット‌ها آمده که در آلبرتا، کانادا فیلمبرداری شده) رخ می‌دهد: این سرزمین زیبا است و دیدن آن در تمام شکوهش یک تجربه بصری لذت‌بخش است. اگرچه بازیگران بازی خوبی دارند، اما شخصیت‌ها به سمت کلیشه‌ها گرایش دارند، اما هرچه بیشتر این ایده را که این فیلم یک نوآر است بپذیرید، احتمال اینکه با آن مشکلی نداشته باشید بیشتر است - و حتی از آن لذت ببرید. جورج، یک کلانتر سابق که یک مزرعه اداره می‌کند و سعی می‌کند از راه همسر سخت‌گیر خود دور بماند، نقش ایده‌آل کاستنر است. بلانش مادر بزرگ خانواده است که مدام قهقهه می‌زند، بدجنس است و رژ لب قرمز می‌زند و کسی جرأت ندارد با او دربیفتد - احمقانه بودن او به عنوان یک پروتوتایپ بخشی از لذت فیلم است. اما به نظر می‌رسد که لین در نقش مارگارت انتخاب مناسبی نیست - آسیب‌پذیری، عصبانیت و چهره همدردانه بازیگر با رفتارهایی که دیگران از او سر می‌زند و خطوطی که در مورد او گفته می‌شود در تضاد است: «معلوم است که تو آدم راحتی نیستی.» «بذار بره» یک قطعه هیجان‌انگیز است؛ بله، کمی اغراق‌آمیز است و برخی از حفره‌ها قطعاً در رمان منبع لری واتسون توضیح داده شده‌اند، اما به شیوه خود سرگرم‌کننده است - اگرچه موضوع بزرگسالانه آن احتمالاً برای نوجوانان جالب نخواهد بود.