یک ترول در پارک مرکزی

استنلی (با بازی دام دلوئیس) یک ترول خوب است که عاشق گل‌هاست و حتی انگشت سبز واقعی دارد. وقتی توسط ترول‌های دیگر در حال انجام کارهای مورد علاقه‌اش دیده می‌شود، از تبدیل شدن به سنگ توسط ترول شرور گنورگا (با بازی کلوریس لیچمن) فرار می‌کند، اما در نهایت با منجنیق از سرزمین ترول‌ها به سمت پارک مرکزی پرتاب می‌شود. بعد از چند برخورد ناخوشایند (اما خنده‌دار) با نیویورکی‌ها، استنلی یک مکان پنهان زیر یک پل پیدا می‌کند، اما توسط یک نوزاد به نام رزی که برادر بزرگترش گاس همراهش است، پیدا می‌شود. ناگهان، گاس و رزی در وسط یک نبرد رویال ترول قرار می‌گیرند، جایی که گنورگا برای حفظ آبرو در مقابل ترول‌های دیگر و تبدیل کردن استنلی به سنگ از هیچ تلاشی فروگذار نمی‌کند، حتی اگر به نابودی پارک مرکزی منجر شود.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد داستان‌های پویانمایی شده به سبک «دان بلات» صحبت کنند. برخی از ویژگی‌های متمایز پویانمایی به سبک دان بلات چیست؟
• استنلی ترول در چه مواردی با ترول‌های دیگر در فیلم متفاوت است؟ آیا تا به حال احساس تفاوت با خانواده یا دوستان خود داشته‌اید؟ با این احساس چگونه برخورد می‌کنید؟
• گاس در طول فیلم چه چیزی در مورد مسئولیت، داشتن رویا و ایمان به خود یاد می‌گیرد؟

والدین باید بدانند که فیلم انیمیشن «یک ترول در پارک مرکزی» محصول ۱۹۹۴ دون بلات دارای صحنه‌های خشونت‌آمیز کارتونی و تعقیض و گریز با سگ‌های عصبانی و گازگیر و همچنین ترول‌های ترسناکی است که ممکن است برای بینندگان جوان ترسناک باشد. شخصیت‌ها اغلب سقوط می‌کنند (از جمله پسری که از اسکوترش پرت می‌شود اما در نهایت سالم می‌ماند)، به زمین می‌خورند، سیلی می‌زنند و مشت می‌زنند. این فیلم دارای مضامین مثبت استانداردی مانند اعتقاد به خود و عمل کردن به گفته‌های خود است. هرچند که این فیلم بهترین اثر دون بلات نیست، اما برای طرفداران آثار او و نوجوانان، «یک ترول در پارک مرکزی» داستانی خلاقانه و هیجان‌انگیز است. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی «شب فیلم خانوادگی» ثبت‌نام کنید.

در انیمیشن «یک ترول در پارک مرکزی» اتفاق خیلی شگفت‌انگیزی رخ نمی‌دهد، حداقل از نظر داستان. ترول‌های خوب و بد با هم می‌جنگند (که می‌توان حدس زد در نهایت چه کسی پیروز می‌شود)، پسربچه‌ای جوان اهمیت داشتن رویاها و اعتقاد به خود را می‌آموزد، و سلبریتی‌ها با صدای خود شخصیت‌ها را به تصویر می‌کشند. چند آهنگ قابل قبول اما نه خیلی قابل توجه در آن وجود دارد.با وجود اینکه داستان و خط داستانی این کارتون معمولی و قابل پیش بینی است، اما انیمیشن به سبک دان بلوت باعث می شود که والدین هم مثل بچه ها درگیر و سرگرم شوند. به خصوص برای طرفداران بلوت، سکانس های رویایی و دگرگونی های پارک مرکزی بسیار لذت بخش است. با اینکه می دانید در این کارتون ها چه چیزی قرار است ببینید، اما ۱۸ سال بعد از انتشار اولیه، این کارتون هنوز هم یک فیلم سرگرم کننده است.