شب روشنایی خورشید

در شب روشنایی خورشید، در روزی که فرانسیس (جنی اسلیت) و دوست پسرش از هم جدا می‌شوند، خواهرش نامزدی‌اش را اعلام می‌کند، والدینش از جدایی خود خبر می‌دهند، و او متوجه می‌شود که در دوره اقامت هنرمندان که امیدوار بود در آن پذیرفته شود، پذیرفته نشده است. فرانسیس که ناامید است از زندگی‌اش دور شود و هنرش را پرورش دهد، یک کارآموزی طاقت‌فرسا را در یک جزیره دورافتاده نروژی با یک هنرمند سابق دنیای هنر آغاز می‌کند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نحوه نمایش تحقیرها و توهین‌هایی که فرانسیس از سوی رئیس، استادان و والدینش متحمل می‌شود، در فیلم شب روشنایی خورشید صحبت کنند. چرا فکر می‌کنید این موارد بخشی از تجربیات او در فیلم هستند؟
• بسیاری از فیلم‌هایی که درباره خودشناسی هستند، شامل سفری فیزیکی می‌شوند. به نظر شما دلیل این موضوع چیست؟ این فیلم چگونه با فیلم‌های مشابه در مورد خودشناسی مقایسه می‌شود؟
• آیا فکر می‌کنید فرانسیس شجاعت سفر به «بام دنیا» را به تنهایی دارد؟ آیا اگر این تصمیم در مورد یک شخصیت مرد بود، آن را شجاعانه می‌دانستید؟
• آیا فرانسیس یک الگوی مناسب است؟ چرا یا چرا نه؟
• تصاویر این فیلم سرشار از نمادها و استعاره‌ها است. چه چیزهایی را متوجه شدید و فکر می‌کنید چه معنایی دارد؟

والدین باید بدانند که جنی اسلیت تهیه‌کننده و بازیگر این درام کمدی با مناظر زیبا است که بر اساس رمان هم‌نام ربکا دینراشتاین نایت ساخته شده است. این فیلم بر روی فرانسیس (اسلیت)، یک هنرمند آمریکایی یهودی تمرکز دارد که از شلوغی زندگی در نیویورک خسته شده و به عنوان شاگرد به نروژ دورافتاده می‌رود. این فیلم در ژانر رمانتیک قرار دارد، اما این نام کاملا درست نیست. داستان فیلم حول روابط مختلف است - جدایی، دوری و ازدواج - و فرانسیس به جوانی که از مرگ پدرش غمگین است، علاقه‌مند می‌شود. اما در واقع، تمرکز فیلم بر روی شجاعت فرانسیس در کشف خود و سبک هنری اوست. بخشی از این هنر شامل یک مدل زن است که در یک صحنه غیرجنسی کاملا برهنه نشان داده می‌شود. اسلیت نیز از پهلو و پشت برهنه دیده می‌شود، از جمله در یک صحنه جنسی. چند کلمه ناسزا (جهنم و فحش) در فیلم وجود دارد و شخصیت‌ها شراب و آبجو می‌نوشند. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

اسلیت در این فیلم جادو می‌کند، فیلمی که عشق را برای دوران مدرن بازآفرینی می‌کند. ربکا دینراشتاین نایت فیلم‌نامه را از رمان خودش که از تجربیات واقعی زندگی‌اش الهام گرفته بود، اقتباس کرد، و روند رو به رشدی را به تصویر می‌کشد که عشق واقعی در زندگی ما باید خودمان باشیم. فرانسیس در جعبه‌ای از آپارتمان‌های کوچک نیویورک، فشار برای پیدا کردن پسر یهودی مناسب برای ازدواج، و انتظارات اساتید تحصیلات تکمیلی هنرش گیر افتاده است. وقتی او به استودیوی هنری پدرش نقل مکان می‌کند - به‌طور تحت‌اللفظی اتاقی پر از وسایل هنری و یک تشک بادی که باید با پدرش به اشتراک بگذارد - واضح است که او نیاز به فرار دارد. به هر جایی. بنابراین او آخرین اقامتگاه هنری تابستانی باقی‌مانده را برمی‌دارد، که در دسترس است چون هیچ‌کس دیگری نمی‌خواهد به محل دورافتاده نروژی آن نزدیک قطب شمال سفر کند. فرانسیس با نگرشی مثبت به راه می‌افتد، نگرشی که علی‌رغم واقعیت شرایطش حفظ می‌کند: نقاشی شماره‌ای از شخص دیگری را روی یک انبار برای 12 ساعت در روز انجام می‌دهد. اما آن ساعت‌های طولانی و چشم‌انداز شگفت‌انگیز به او زمان می‌دهد تا فکر کند، تأمل کند، تکامل یابد و خودش را پیدا کند. در طول مسیر، عشقی وجود دارد، اما او به اندازه‌ای که از او مجذوب است، به او علاقه‌مند نیست، که اسلیت با نگاه‌های طولانی و جذاب به جای نگاه‌های سریع دزدیده‌شده نشان می‌دهد. چیزهای زیادی برای دوست داشتن فرانسیس وجود دارد: او محترم و سخت‌کوش است، اما همچنین از خودش دفاع می‌کند و وقتی اقتدار از خط خارج می‌شود، می‌ایستد.و بعد از آن، او که باید نامش برده شود: زک گالیفیناکیس در نقش یک وایکینگ در همسایگی می‌درخشد. فرانسیس در نزدیکی موزه وایکینگ‌ها زندگی و کار می‌کند، جایی که رئیس ریش‌دار آن اتفاقاً یک مهاجر سینسیناتی است. شخصیت گالیفیناکیس عجیب و غریب است و ما ممکن است بخندیم، اما او کارتونی نیست. او خوشحال است: او جای خود را در جهان پیدا کرده است. و در میان زیبایی‌های نروژ، فرانسیس نیز خود و دیدگاه خلاقانه‌اش را پیدا می‌کند. شب آفتابی ظرافت‌های زیادی برای تحسین دارد: بافت موی بزغاله‌ای که تقریباً از طریق صفحه نمایش می‌توانیم لمس کنیم، قرمز و سفید درخشان که همیشه فرانسیس را می‌پوشاند، و گنجاندن انتقادهای کوچک و ناچیزی که بسیاری از زنان روزانه تجربه می‌کنند. این فیلم آرام است، اما طنز و قابل درک بودن شخصیت اسلیت، به ویژه در زمانی که درد و رنج رهایی از زیر بار خانواده‌اش را تجربه می‌کند، آن را برای نوجوانان جذاب می‌کند. در حالی که بزرگسالان در حال ظهور مدت طولانی‌تری را در خانه سپری می‌کنند، این فیلم قدردان این واقعیت است که گاهی اوقات ما نیاز داریم از کسانی که دوستشان داریم دور شویم تا خودمان را دوست داشته باشیم.